آمازیغ اطلس میانی. آمازیغ اطلس میانی یا اطلسی ( ⵜⴰⵎⴰⵣⵉⵖⵜ Tamazight ) یک زبان بربری از خانواده زبان های آفروآسیایی است که ۲٫۳ میلیون نفر[ ۳] [ ۴] در کوه های اطلس میانی مراکش و همچنین جوامع کوچکتر مهاجر در فرانسه و جاهای دیگر به آن صحبت می کنند. [ ۵] [ ۶]
آمازیغ اطلس میانی در کنار تشلحیت، قبایلی، تریفیت، شاوی و طوارقی یکی از پرگویشورترین زبان های بربری است. این زبان در مراکش، پس از تشلحیت دومین زبان بربری رایج است. هر پنج زبان بربری ممکن است به عنوان «آمازیغ» شناخته شوند، اما سخنرانان اطلس میانی تنها کسانی هستند که به طور انحصاری از این اصطلاح استفاده می کنند. همان طور که در زبان های آفروآسیایی رایج است، آمازیغ دارای همخوان های تأکیدی ( که به صورت حلقومی تلفظ می شوند ) ملازی، حلقی و بدون واج / پ / است. آمازیغ دارای سامانه سه واجی است اما دارای واژگان بی واج بی شماری است.
آمازیغ اطلس میانی ( برخلاف تشلحیت همسایه ) تا سده بیستم سنت نوشتاری مهمی نداشت. امروزه رسماً از خط تیفیناغ برای آموزش در مدارس مراکش نوشته می شود، [ ۷] [ ۸] در حالی که ادبیات زبان شناسی توصیفی معمولاً از الفبای لاتین استفاده می کند و الفبای عربی نیز گاه استفاده می شود.
ترتیب واژگان استاندارد به صورت فعل–نهاد–مفعول است اما گاهی اوقات نهاد–فعل–مفعول رایج است. [ ۹] واژگان با استفاده از پیشوند، پسوند و پیراوند برای جنسیت، شمار و حالت صرف می شوند. فعل ها نیز برای زمان، نمود، وجه، جهت، شخص نهاد و نفی صرف می شوند. وام گیری فراگیر از عربی به تمام دسته های اصلی، از جمله افعال، گسترش یافته است. با این حال، فعل های وامی بر اساس الگوهای بومی صرف می شوند. [ ۱۰] [ ۱۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفآمازیغ اطلس میانی در کنار تشلحیت، قبایلی، تریفیت، شاوی و طوارقی یکی از پرگویشورترین زبان های بربری است. این زبان در مراکش، پس از تشلحیت دومین زبان بربری رایج است. هر پنج زبان بربری ممکن است به عنوان «آمازیغ» شناخته شوند، اما سخنرانان اطلس میانی تنها کسانی هستند که به طور انحصاری از این اصطلاح استفاده می کنند. همان طور که در زبان های آفروآسیایی رایج است، آمازیغ دارای همخوان های تأکیدی ( که به صورت حلقومی تلفظ می شوند ) ملازی، حلقی و بدون واج / پ / است. آمازیغ دارای سامانه سه واجی است اما دارای واژگان بی واج بی شماری است.
آمازیغ اطلس میانی ( برخلاف تشلحیت همسایه ) تا سده بیستم سنت نوشتاری مهمی نداشت. امروزه رسماً از خط تیفیناغ برای آموزش در مدارس مراکش نوشته می شود، [ ۷] [ ۸] در حالی که ادبیات زبان شناسی توصیفی معمولاً از الفبای لاتین استفاده می کند و الفبای عربی نیز گاه استفاده می شود.
ترتیب واژگان استاندارد به صورت فعل–نهاد–مفعول است اما گاهی اوقات نهاد–فعل–مفعول رایج است. [ ۹] واژگان با استفاده از پیشوند، پسوند و پیراوند برای جنسیت، شمار و حالت صرف می شوند. فعل ها نیز برای زمان، نمود، وجه، جهت، شخص نهاد و نفی صرف می شوند. وام گیری فراگیر از عربی به تمام دسته های اصلی، از جمله افعال، گسترش یافته است. با این حال، فعل های وامی بر اساس الگوهای بومی صرف می شوند. [ ۱۰] [ ۱۱]
wiki: آمازیغ اطلس میانی