ام ام دی ای

ام ام دی ای (دارو). ام ام دی ای ( مخفف انگلیسی: MMDA ) یک داروی روانگردان و آنتاکتوژن از کلاس آمفتامین است؛ که آنالوگ ساختاری لوفوفین، MDA و MDMA به حساب می آید.
الکساندر شولگین در کتاب PiHKAL دامنه دوز MMDA را ۱۰۰ تا ۲۵۰ میلی گرم ذکر کرده است. اولین اثرات در طی ۳۰–۶۰ دقیقه پس از مصرف خوراکی ظاهر می شود. MMDA باعث ایجاد سرخوشی و گرمای دوست داشتنی می شود و احساساتی مانند اضطراب و تنهایی را کاهش می دهد. همچنین باعث ایجاد توهم با چشم های بسته، خواب آلودگی، شل شدن عضلات و اختلال در درک زمان می شود. عوارض جانبی شامل گشادی مردمک چشم، سرگیجه، احساس گرما یا سرما و لرزش است. توهمات بصری ناشی از MDMA معمولاً واقع گرایانه و مربوط به ادراک روزمره است. اوج اثرات این ماده معمولاً در اولین ساعت مصرف و پس از اثرات اولیه است. در ساعت دوم شروع به کاهش می کند و معمولاً در پایان ساعت پنجم کاملاً از بین می رود.
کلودیو نارنجو در کتاب سفر شفا، کاربردهای بالقوه ای برای MDMA از جمله آسان تر شدن ارتباط را پیشنهاد داد.
MMDA به عنوان یک ماده آزاد کننده سروتونین غیر عصبی و به عنوان یک آگونیست گیرنده 5 - HT2A[ ۱] عمل می کند[ ۲] و هیچ تأثیری در ترشح دوپامین و احتمالاً ترشح نوراپی نفرین نیز ندارد. خاصیت دوم مسئول اثرات روانگردان و مورد اول مسول اثرات روحیه بخشی و امفاتوژن آن است.