امال

اینجه تا آمل بسوزه / ونه یک دسته کمل نسوز نه = یعنی اگر از انجایی که گوینده این شعر رو میگوید تا شهر آمل بسوزد / دسته کملی ( خوشه های برنج و گندم و. . . ) از او نمی سوزد ( کنایه به بی تاثیر بودن در سوختن و از دست دادن آرزو ها و مال و سرمایه دارد )
بنابراین مال / آمال و آمل را میشه در یک دسته دانست.

ز رنگ آمال هر کس رنگ همه چیز آید او هست در آن دامی
ز گبر و رند و زاهد به میل خود آید پیامی
ز هرکس هستی را آن می داند که هست در جامی
چون مادر با آمال خود فرزند را می بیند گل اندامی
ز میل و آرزو هر کس برش دارد از تاریخ پیامی
پارسی ز رنگ آمال خود هستی را دارند سلامی
من و تو او نداریم به حقیقت غیر آمال خود پیعامی🌹🌹🌹🌸🍀☘️