الیزابت بلک برن

الیزابت هلن بلک برن ( به انگلیسی: Elizabeth Helen Blackburn ) زیست شناس استرالیایی تبار آمریکایی، پژوهشگر، استاد دانشگاه و برندهٔ نوبل پزشکی سال ۲۰۰۹ است. [ ۱]
الیزابت بلک برن در سال ۱۹۴۸ در تاسمانی به دنیا آمد. علاقه اش به حیوانات او را به سمت رشته زیست شناسی سوق داد. پس از این که کارشناسی و کارشناسی ارشدش را از دانشگاه ملبورن دریافت کرد برای تحصیل در دکترا به دانشگاه کمبریج رفت و در پروژه تحقیقاتی خود بر روی توالی های DNA باکتریوفاژها مطالعه کرد. او برای ادامه تحقیقات خود یک دوره فوق دکتری را در دانشگاه ییل گذراند و سپس به عضویت هیئت علمی دانشگاه کالیفرنیا در برکلی درآمد. او از ۱۹۹۰ میلادی، تا امروز نیز استاد پزشکی و فیزیولوژی در دانشگاه کالیفرنیا در سانفرانسیسکو است. [ ۲]
مطالعات او بر روی ساختار کروموزوم ادامه یافت و او به ساختاری در انتهای کروموزوم به نام تلومر دست یافت. الیزابت متوجه شد که در تلومرها توالی های DNA کم اهمیت و تکرار شونده ای وجود دارند که هر بار در تقسیم سلولی بخشی از آنها برای حمایت از توای های اصلی و کد کنندهٔ DNA می شکند. هر چه سن ما بیشتر می شود این توالی های تلومر کمتر می شوند و به این ترتیب احتمال تخریب DNA ما بالاتر می رود. از دست رفتن این اطلاعات در DNA باعث می شود که سلولهای ما دیگر به خوبی سابق کار نکنند یا بمیرند، که نتیجه این اتفاقات به بیماریهایی نظیر سرطان، از بین رفتن فعالیت اندامها و الزایمر منتهی می شود. الیزابت بلک برن و دانشجویانش آنزیم تلومراز را کشف کردند که به حفظ طول کروموزوم در تلومر کمک می کند و به این ترتیب نامزد جایزه نوبل پزشکی در سال ۲۰۰۹ شدند. آنها دریافتند که حفاظت از طول تلومرها تأثیر مستقیمی بر طول عمر موجودات دارد. [ ۳]
یکصدمین جایزهٔ نوبل پزشکی، به الیزابت بلک برن، جک ژوستاک و کارول گریدر، به خاطر پژوهش هایشان در زمینهٔ کشف مکانیزم حفاظت تلومر از کروموزوم های خطی، اهدا شد. [ ۴]
نشریهٔ تایم، الیزابت بلکبرن از دانشگاه کالیفرنیا، سانفرانسیسکو را یکی از ۱۰۰ شخصیت اثرگذار جهان می داند. [ ۵]