آلکساندر شیروانزاده. آلکساندر میناسی مووسسیان ارمنی: Ալեքսանդր Մինասի Մովսիսյան با نام ادبی آلکساندر شیروانزاده ( ارمنی: Ալեքսանդր Շիրվանզադե ) رمان نویس و نمایشنامه نویس اهل ارمنستان بود
شیروانزاده در سال ۱۸۵۸ در شاماخی به دنیا آمد. نام اصلی او آلکساندر میناسی مووسسیان است اما در دنیای ادب به شیروانزاده مشهور شده است. تحصیلات نخستین خود را در مکتب های زادگاهش طی کرد و در سال ۱۸۷۲ مقارن با زلزله در شهر شاماخی تحول بزرگی در زندگیش حاصل شد و در پانزده سالگی به حکم اجبار وارد زندگی اجتماعی شد و درصدد تجسس شغل برای امرار معاش خود و خانواده اش برآمد.
مدت سه سال در زادگاهش بکارهای مختلف دست زد تا عاقبت در سال ۱۸۷۶ برای کسب شغل مناسب تر عازم باکو شهر صنعتی طلای سیاه گشت باکو در آنزمان از نظر منابع نفت اهمیت فراوان داشت و لهذا هم تجار نفت و هم کارمندان و کارگران بدانجا روی آورده بودند.
آلکساندر نخست در استانداری آنجا به عنوان منشی و کتابدار استخدام شد و پس از چندی به سمت حسابدار در یکی از شرکت های نفت به استخدام درآمد. وی ضمن اشتغال از مطالعه آثار ادبی نویسندگان خارجی و ارمنی غافل نشد. از ادبیات ارمنی بیشتر نوشته های آبوویان، نالباندیان، پروشیان، رافی، سندوکیان را مطالعه کرد. آثار این پیشقدمان ادبیات جدید در روحیه و افکار شیروانزاده تأثیر فراوان گذاشت و کم کم خود شروع بنوشتن نمود. ابتدا بزبان روسی نوشت و بعداً با جراید و مطبوعات ارمنی چون «مشاک» و «مقو هایاستانی» همکاری آغاز کرد.
اولین اثر شیروانزاده بنام «حریق در کارگاه نفت» در سال ۱۸۸۳ در نشریه «مشاک» بچاپ رسید. در همین هنگام به تفلیس رفت و در آنجا بیشتر بنوتن و خلق آثار هنری و ادبی پرداخت و دومین داستان خود را بنام «از دفتر خاطرات یک کارمند» بچاپ داد و شهرت فراوان یافت.
شیروانزاده از سال ۱۸۸۵ به بعد نوشته های خود را یکی پس از دیگری به طبع رساند و در تمام آن ها گوشه های تاریک ولی توأم با حقیقت زندگی افراد بدبخت اجتماع را با زبان روان و ساده با مهارت خاص با کلمه نقاشی کرد و بروی کاغذ ریخت.
وی در سال ۱۹۰۵ بپاریس سفر کرد و مدت پنج سال در آن سامان رحل اقامت افکند و به مطالعه تاریخ و ادبیات پرداخت و آثاری نیز در آنجا برشته تحریر درآورد و در سال ۱۹۱۱ به ارمنستان بازگشت و در همین سال بود که دولت و ملت ارمنستان سی امین سال خدمات ادبی و هنری او را جشن گرفتند به همین مناسبت در ارمنستان غربی نیز مجموعه ای زیبا بنام «شیروانزاده و آثار او» بچاپ رسید. هشت سال بعد بار دیگر به سیر و سیاحت پرداخت و مدت هفت سال از کشورهای مختلف اروپا و آمریکا دیدن کرد و بالاخره نویسنده بزرگ و سالخورده در سال ۱۹۳۰ برای گذراندن آخرین سال های حیاتش به ارمنستانم مراجعت کرد و در همین سال پنجاهمین سال خدمات فرهنگی و ی با شکوه فراوان برگزار شد و از طرف جمهوری های ارمنستان و آذربایجان شوروی به او لقب نویسندهٔ ملی داده شد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفشیروانزاده در سال ۱۸۵۸ در شاماخی به دنیا آمد. نام اصلی او آلکساندر میناسی مووسسیان است اما در دنیای ادب به شیروانزاده مشهور شده است. تحصیلات نخستین خود را در مکتب های زادگاهش طی کرد و در سال ۱۸۷۲ مقارن با زلزله در شهر شاماخی تحول بزرگی در زندگیش حاصل شد و در پانزده سالگی به حکم اجبار وارد زندگی اجتماعی شد و درصدد تجسس شغل برای امرار معاش خود و خانواده اش برآمد.
مدت سه سال در زادگاهش بکارهای مختلف دست زد تا عاقبت در سال ۱۸۷۶ برای کسب شغل مناسب تر عازم باکو شهر صنعتی طلای سیاه گشت باکو در آنزمان از نظر منابع نفت اهمیت فراوان داشت و لهذا هم تجار نفت و هم کارمندان و کارگران بدانجا روی آورده بودند.
آلکساندر نخست در استانداری آنجا به عنوان منشی و کتابدار استخدام شد و پس از چندی به سمت حسابدار در یکی از شرکت های نفت به استخدام درآمد. وی ضمن اشتغال از مطالعه آثار ادبی نویسندگان خارجی و ارمنی غافل نشد. از ادبیات ارمنی بیشتر نوشته های آبوویان، نالباندیان، پروشیان، رافی، سندوکیان را مطالعه کرد. آثار این پیشقدمان ادبیات جدید در روحیه و افکار شیروانزاده تأثیر فراوان گذاشت و کم کم خود شروع بنوشتن نمود. ابتدا بزبان روسی نوشت و بعداً با جراید و مطبوعات ارمنی چون «مشاک» و «مقو هایاستانی» همکاری آغاز کرد.
اولین اثر شیروانزاده بنام «حریق در کارگاه نفت» در سال ۱۸۸۳ در نشریه «مشاک» بچاپ رسید. در همین هنگام به تفلیس رفت و در آنجا بیشتر بنوتن و خلق آثار هنری و ادبی پرداخت و دومین داستان خود را بنام «از دفتر خاطرات یک کارمند» بچاپ داد و شهرت فراوان یافت.
شیروانزاده از سال ۱۸۸۵ به بعد نوشته های خود را یکی پس از دیگری به طبع رساند و در تمام آن ها گوشه های تاریک ولی توأم با حقیقت زندگی افراد بدبخت اجتماع را با زبان روان و ساده با مهارت خاص با کلمه نقاشی کرد و بروی کاغذ ریخت.
وی در سال ۱۹۰۵ بپاریس سفر کرد و مدت پنج سال در آن سامان رحل اقامت افکند و به مطالعه تاریخ و ادبیات پرداخت و آثاری نیز در آنجا برشته تحریر درآورد و در سال ۱۹۱۱ به ارمنستان بازگشت و در همین سال بود که دولت و ملت ارمنستان سی امین سال خدمات ادبی و هنری او را جشن گرفتند به همین مناسبت در ارمنستان غربی نیز مجموعه ای زیبا بنام «شیروانزاده و آثار او» بچاپ رسید. هشت سال بعد بار دیگر به سیر و سیاحت پرداخت و مدت هفت سال از کشورهای مختلف اروپا و آمریکا دیدن کرد و بالاخره نویسنده بزرگ و سالخورده در سال ۱۹۳۰ برای گذراندن آخرین سال های حیاتش به ارمنستانم مراجعت کرد و در همین سال پنجاهمین سال خدمات فرهنگی و ی با شکوه فراوان برگزار شد و از طرف جمهوری های ارمنستان و آذربایجان شوروی به او لقب نویسندهٔ ملی داده شد.
wiki: آلکساندر شیروانزاده