الکساندر نیکلایویچ سوکوروف ( به روسی: Алекса́ндр Никола́евич Соку́ров، به انگلیسی: Alexander Nikolayevich Sokurov ) فیلمساز روس است.
فیلم های مطرح وی مادر و پسر، پدر و پسر، کشتی روسی و فاوست هستند. فیلم فاوست در جشنوارهٔ فیلم ونیز برندهٔ جایزه شیر طلایی، با ارزش ترین جایزه در این جشنواره شد. [ ۱]
سوکوروف در روستای پودورویخا در استان ایرکوتسک در سیبری در خانواده یک افسر نظامی به دنیا آمد. او در سال ۱۹۷۴ از دانشکده تاریخ دانشگاه نیژنی نووگورود فارغ التحصیل شد و سال بعد وارد یکی از شرکت های سینمایی VGIK ( مؤسسه سینمایی گراسیموف ) شد. وی در آنجا با آندری تارکوفسکی دوست شد و عمیقاً تحت تأثیر فیلم آینه او قرار گرفت. بیشتر فیلم های آغازین وی توسط مقامات اتحادیه شوروی ممنوع می شدند. او در دوره اولیه کارش مستندهای بسیاری ساخت.
مادر و پسر ( ۱۹۹۷ ) اولین فیلم بلند شناخته شده وی در سطح جهانی بود که به بیستمین جشنواره بین المللی فیلم مسکو ( به انگلیسی: Moscow International Film Festival ) راه یافت و برنده جایزه ویژه سنت جرج نقره ای شد. [ ۲] بازتاب این فیلم در پدر و پسر نمودار شد که به خاطر در بر داشتن مسائل جنسی همجنسگرایانه موجب سر در گمی منتقدان شد ( گرچه خود سوکوروف با این تفسیر مخالف است ) . سوزان سانتگ دو تا از فیلم های سوکوروف را جزو ده فیلم مورد علاقه اش در دهه نود قرار داد و گفت: «در حال حاضر هیچ کارگردانی نیست که فیلم هایش را به اندازه او تحسین کنم. » سوکوروف در سال ۲۰۰۶ از جشنواره بین المللی فیلم مانهایم - هایدلبرگ جایزه استاد سینما را دریافت کرد.
سوکوروف همواره به جشنواره کن راه میابد. چهارتا از فیلم های او در آنجا اکران شده اند. گرچه تا سال ۲۰۱۱ برنده جایزه های تاپ جشنواره های بین المللی نشد. تا مدت ها موفق ترین فیلمش چه از لحاظ تجاری و چه از دید منتقدان فیلم نیمه مستند کشتی روسی بود که به خاطر تصاویر افسون کننده و پلان ادیت نشده منحصر فیلم مورد توجه بود.
سوکوروف چهارگانه ای در کاوش اثرات فسادآور قدرت ساخته است. سه قسمت اول در مورد حکمرانان برجسته قرن بیستم بودند مولوخ ( ۱۹۹۹ ) درباره هیتلر، تورس ( ۲۰۰۱ ) درباره لنین و خورشید ( ۲۰۰۴ ) درباره امپراتور هیروهیتو. در سال ۲۰۱۱ سوکوروف آخرین قسمت این سری، فاوست، یک بازگویی از فاوست گوته را کارگردانی کرد و غرایز و حقه های فاوست را در اشتیاقش برای قدرت به تصویر کشید که در ۸ سپتامبر ۲۰۱۱ در شصت و هشتمین جشنواره بین المللی ونیز وارد رقابت شد و برنده شیر طلایی با ارزش ترین جایزه جشنواره شد. تهیه کننده این فیلم درباره فاوست می گویید: «این فیلم هیچ ارتباطی با وقایع دنیای امروز ندارد — در اوایل قرن نوزدهم اتفاق می افتد — اما تلاش مداوم سوکوروف برای شناخت انسان و نیروهای درونی اش را بازتاب می کند. »[ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلففیلم های مطرح وی مادر و پسر، پدر و پسر، کشتی روسی و فاوست هستند. فیلم فاوست در جشنوارهٔ فیلم ونیز برندهٔ جایزه شیر طلایی، با ارزش ترین جایزه در این جشنواره شد. [ ۱]
سوکوروف در روستای پودورویخا در استان ایرکوتسک در سیبری در خانواده یک افسر نظامی به دنیا آمد. او در سال ۱۹۷۴ از دانشکده تاریخ دانشگاه نیژنی نووگورود فارغ التحصیل شد و سال بعد وارد یکی از شرکت های سینمایی VGIK ( مؤسسه سینمایی گراسیموف ) شد. وی در آنجا با آندری تارکوفسکی دوست شد و عمیقاً تحت تأثیر فیلم آینه او قرار گرفت. بیشتر فیلم های آغازین وی توسط مقامات اتحادیه شوروی ممنوع می شدند. او در دوره اولیه کارش مستندهای بسیاری ساخت.
مادر و پسر ( ۱۹۹۷ ) اولین فیلم بلند شناخته شده وی در سطح جهانی بود که به بیستمین جشنواره بین المللی فیلم مسکو ( به انگلیسی: Moscow International Film Festival ) راه یافت و برنده جایزه ویژه سنت جرج نقره ای شد. [ ۲] بازتاب این فیلم در پدر و پسر نمودار شد که به خاطر در بر داشتن مسائل جنسی همجنسگرایانه موجب سر در گمی منتقدان شد ( گرچه خود سوکوروف با این تفسیر مخالف است ) . سوزان سانتگ دو تا از فیلم های سوکوروف را جزو ده فیلم مورد علاقه اش در دهه نود قرار داد و گفت: «در حال حاضر هیچ کارگردانی نیست که فیلم هایش را به اندازه او تحسین کنم. » سوکوروف در سال ۲۰۰۶ از جشنواره بین المللی فیلم مانهایم - هایدلبرگ جایزه استاد سینما را دریافت کرد.
سوکوروف همواره به جشنواره کن راه میابد. چهارتا از فیلم های او در آنجا اکران شده اند. گرچه تا سال ۲۰۱۱ برنده جایزه های تاپ جشنواره های بین المللی نشد. تا مدت ها موفق ترین فیلمش چه از لحاظ تجاری و چه از دید منتقدان فیلم نیمه مستند کشتی روسی بود که به خاطر تصاویر افسون کننده و پلان ادیت نشده منحصر فیلم مورد توجه بود.
سوکوروف چهارگانه ای در کاوش اثرات فسادآور قدرت ساخته است. سه قسمت اول در مورد حکمرانان برجسته قرن بیستم بودند مولوخ ( ۱۹۹۹ ) درباره هیتلر، تورس ( ۲۰۰۱ ) درباره لنین و خورشید ( ۲۰۰۴ ) درباره امپراتور هیروهیتو. در سال ۲۰۱۱ سوکوروف آخرین قسمت این سری، فاوست، یک بازگویی از فاوست گوته را کارگردانی کرد و غرایز و حقه های فاوست را در اشتیاقش برای قدرت به تصویر کشید که در ۸ سپتامبر ۲۰۱۱ در شصت و هشتمین جشنواره بین المللی ونیز وارد رقابت شد و برنده شیر طلایی با ارزش ترین جایزه جشنواره شد. تهیه کننده این فیلم درباره فاوست می گویید: «این فیلم هیچ ارتباطی با وقایع دنیای امروز ندارد — در اوایل قرن نوزدهم اتفاق می افتد — اما تلاش مداوم سوکوروف برای شناخت انسان و نیروهای درونی اش را بازتاب می کند. »[ ۳]
wiki: الکساندر سوکوروف