[ویکی فقه] الوجیزة فی الرجال (موسوی). موسوی شیرازی، محمد رضا بن اسماعیل (زنده در ۱۳۰۰ ق) مؤلف کتاب، الوجیزة فی الرجال است.
این کتاب، منتخبی از کتاب خلاصة الاقوال علامه حلی است که در حاشیه کتاب مدائن العلوم (که از دیگر تالیف های همین مؤلف است و به چاپ رسیده) آورده شده است.محقق تهرانی در الذریعة ، این کتاب را با عنوان رجال السید محمد رضا هم فهرست نموده است.
این کتاب، منتخبی از کتاب خلاصة الاقوال علامه حلی است که در حاشیه کتاب مدائن العلوم (که از دیگر تالیف های همین مؤلف است و به چاپ رسیده) آورده شده است.محقق تهرانی در الذریعة ، این کتاب را با عنوان رجال السید محمد رضا هم فهرست نموده است.
[ویکی شیعه] الوجیزة فی الرجال (کتاب). اَلوَجیزة فی الرّجال (کلام مختصر و مفید در علم رجال) کتابی رجالی و به زبان عربی اثر محمد باقر مجلسی است. موضوع این رساله مختصر، بررسی احوال رجال و راویان احادیث است.
محمد باقر بن محمد تقی بن المقصود علی المجلسی معروف به علامه مجلسی یا مجلسی دوم(۱۰۳۷ ـ ۱۱۱۰ق) و از معروف ترین علما، فقها و محدثان در جهان اسلام است. وی از صاحب منصبان با نفوذ شیعه در عصر صفویه و صاحب کتاب حدیثی بحار الانوار است.
محمد باقر بن محمد تقی بن المقصود علی المجلسی معروف به علامه مجلسی یا مجلسی دوم(۱۰۳۷ ـ ۱۱۱۰ق) و از معروف ترین علما، فقها و محدثان در جهان اسلام است. وی از صاحب منصبان با نفوذ شیعه در عصر صفویه و صاحب کتاب حدیثی بحار الانوار است.
[ویکی نور] الوجیزة فی الرجال، تألیف علامه محمدباقر مجلسی (1111ق) از جمله آثار رجالی است که با مراجعه و تحقیق محمدکاظم رحمان ستایش منتشر شده است. وی این اثر را به درخواست تعدادی از شاگردانش به رشته تحریر درآورده است (مقدمه، ص 1).
رساله بر اساس حروف الفبا منظم شده؛ بدین ترتیب که تا حد امکان بر اساس اسامی و سپس مواردی که این امکان نبوده جداگانه بر اساس کنیه و لقب مرتب شده است.
محقق اثر در مقدمه به تلاش علمای اعلام - از زمان ائمه اطهار (ع) تا امروز - در نگارش کتب مختلف در تبیین شرح حال روات اشاره کرده و علامه مجلسی را از جمله این دانشمندان دانسته که بر حسب اجتهاد خود به نگارش احوال راویان پرداخته است. پس از آن زندگی علامه را در چند سطر توضیح داده است .
این رساله اگرچه از حجم کمی برخوردار است، اما مشتمل بر فوائد فراوانی است که شناخت احوال رجال را برای جوینده آسان می کند؛ لذا این رساله از بدو تألیف پخش شد و از آن نسخه های فراوانی استنساخ گردید و اکنون بیش از 120 نسخه خطی از این اثر در کتابخانه ها ثبت شده است .
نویسنده در این رساله، مبانی رجالی ویژه ای دارد که شایسته است مورد بحث و مطالعه قرار گیرد؛ اول اینکه وی قائل به وثاقت مشایخ اجازه است. «مشایخ اجازه» به کسانی اطلاق می شود که اجازه نقل روایات و کتب خود یا دیگری را صادر نموده اند. اولین کسی که باب این نظریه را گشوده و ازکلام او وثاقت مشایخ اجازه برداشت شده، شهید ثانی (م 965ق) است، اما نخستین بار محمدتقی مجلسی (م1070ق) در «روضة المتقین» این اصطلاح را به کار برد. دومین مبنای رجالی نویسنده، اعتماد بر وثاقت علامه حلی و دیگر متأخرین مانند شهید ثانی و دیگران است. دیگر از امارات وثاقت نزد نویسنده، واقع شدن راوی در سندی است که اعلام حکم به صحت آن کرده اند .
رساله بر اساس حروف الفبا منظم شده؛ بدین ترتیب که تا حد امکان بر اساس اسامی و سپس مواردی که این امکان نبوده جداگانه بر اساس کنیه و لقب مرتب شده است.
محقق اثر در مقدمه به تلاش علمای اعلام - از زمان ائمه اطهار (ع) تا امروز - در نگارش کتب مختلف در تبیین شرح حال روات اشاره کرده و علامه مجلسی را از جمله این دانشمندان دانسته که بر حسب اجتهاد خود به نگارش احوال راویان پرداخته است. پس از آن زندگی علامه را در چند سطر توضیح داده است .
این رساله اگرچه از حجم کمی برخوردار است، اما مشتمل بر فوائد فراوانی است که شناخت احوال رجال را برای جوینده آسان می کند؛ لذا این رساله از بدو تألیف پخش شد و از آن نسخه های فراوانی استنساخ گردید و اکنون بیش از 120 نسخه خطی از این اثر در کتابخانه ها ثبت شده است .
نویسنده در این رساله، مبانی رجالی ویژه ای دارد که شایسته است مورد بحث و مطالعه قرار گیرد؛ اول اینکه وی قائل به وثاقت مشایخ اجازه است. «مشایخ اجازه» به کسانی اطلاق می شود که اجازه نقل روایات و کتب خود یا دیگری را صادر نموده اند. اولین کسی که باب این نظریه را گشوده و ازکلام او وثاقت مشایخ اجازه برداشت شده، شهید ثانی (م 965ق) است، اما نخستین بار محمدتقی مجلسی (م1070ق) در «روضة المتقین» این اصطلاح را به کار برد. دومین مبنای رجالی نویسنده، اعتماد بر وثاقت علامه حلی و دیگر متأخرین مانند شهید ثانی و دیگران است. دیگر از امارات وثاقت نزد نویسنده، واقع شدن راوی در سندی است که اعلام حکم به صحت آن کرده اند .
wikinoor: الوجیزة_فی_الرجال
[ویکی فقه] الوجیزه فی الرجال (موسوی). موسوی شیرازی، محمد رضا بن اسماعیل (زنده در ۱۳۰۰ ق) مؤلف کتاب، الوجیزة فی الرجال است.
این کتاب، منتخبی از کتاب خلاصة الاقوال علامه حلی است که در حاشیه کتاب مدائن العلوم (که از دیگر تالیف های همین مؤلف است و به چاپ رسیده) آورده شده است.محقق تهرانی در الذریعة ، این کتاب را با عنوان رجال السید محمد رضا هم فهرست نموده است.
این کتاب، منتخبی از کتاب خلاصة الاقوال علامه حلی است که در حاشیه کتاب مدائن العلوم (که از دیگر تالیف های همین مؤلف است و به چاپ رسیده) آورده شده است.محقق تهرانی در الذریعة ، این کتاب را با عنوان رجال السید محمد رضا هم فهرست نموده است.
wikifeqh: الوجیزة_فی_الرجال_(موسوی)
[ویکی شیعه] الوجیزه فی الرجال (کتاب). اَلوَجیزة فی الرّجال (کلام مختصر و مفید در علم رجال) کتابی رجالی و به زبان عربی اثر محمد باقر مجلسی است. موضوع این رساله مختصر، بررسی احوال رجال و راویان احادیث است.
محمد باقر بن محمد تقی بن المقصود علی المجلسی معروف به علامه مجلسی یا مجلسی دوم(۱۰۳۷ ـ ۱۱۱۰ق) و از معروف ترین علما، فقها و محدثان در جهان اسلام است. وی از صاحب منصبان با نفوذ شیعه در عصر صفویه و صاحب کتاب حدیثی بحار الانوار است.
نویسنده در این رساله، قائل به وثاقت مشایخ اجازه است. «مشایخ اجازه» به کسانی گفته می شود که اجازه نقل روایات و کتب خود یا فرد دیگری را صادر نموده اند. اولین کسی که باب این نظریه را گشوده و ازکلام او وثاقت مشایخ اجازه برداشت شده، شهید ثانی (م ۹۶۵ق) است، اما نخستین بار محمدتقی مجلسی (م ۱۰۷۰ ق) در «روضة المتقین» این اصطلاح را به کار برد. دومین مبنای نویسنده، اعتماد بر وثاقت علامه حلی و دیگر متأخرین مانند شهید ثانی و دیگران است. از دیگر نشانه های وثاقت نزد نویسنده، واقع شدن راوی در سندی است که بزرگان علم حدیث، حکم به صحت آن کرده اند.
محمد باقر بن محمد تقی بن المقصود علی المجلسی معروف به علامه مجلسی یا مجلسی دوم(۱۰۳۷ ـ ۱۱۱۰ق) و از معروف ترین علما، فقها و محدثان در جهان اسلام است. وی از صاحب منصبان با نفوذ شیعه در عصر صفویه و صاحب کتاب حدیثی بحار الانوار است.
نویسنده در این رساله، قائل به وثاقت مشایخ اجازه است. «مشایخ اجازه» به کسانی گفته می شود که اجازه نقل روایات و کتب خود یا فرد دیگری را صادر نموده اند. اولین کسی که باب این نظریه را گشوده و ازکلام او وثاقت مشایخ اجازه برداشت شده، شهید ثانی (م ۹۶۵ق) است، اما نخستین بار محمدتقی مجلسی (م ۱۰۷۰ ق) در «روضة المتقین» این اصطلاح را به کار برد. دومین مبنای نویسنده، اعتماد بر وثاقت علامه حلی و دیگر متأخرین مانند شهید ثانی و دیگران است. از دیگر نشانه های وثاقت نزد نویسنده، واقع شدن راوی در سندی است که بزرگان علم حدیث، حکم به صحت آن کرده اند.
wikishia: الوجیزة_فی_الرجال_(کتاب)