[ویکی شیعه] الوجیز فی تفسیر القرآن العزیز. الوَجیز فی تَفسیر القُرآن العَزیز تفسیری ادبی و به زبان عربی تألیف علی بن حسین عاملی از عالمان شیعه در قرن ۱۱ و ۱۲ق است. روش مؤلف در تفسیر بنابر ایجاز و بیان معانی قرآن با بلیغ ترین عبارات بوده است. الوجیز در سال ۱۱۱۸ق نگارش یافته و در سه مجلد به چاپ رسیده است.
مفسر در مقدمه کوتاه خود بر تفسیر، انگیزه خویش را چنین می نویسد که همیشه تألیف تفسیری را آرزو داشتم که مختصری از معارف قرآن را بیان کند زیرا علم تفسیر از جهت موضوع از شریف ترین علوم و برترین معارف دینی است و انوار قرآن، کشف حجاب می نماید و در ضمن آن حقایق بسیاری از علوم، و دقائق مهمی از فنون مختلف آشکار می گردد. بدین جهت، پس از استعانت به فیض الهی و فضل او با وجود مشاغل فراوان، به تألیف آن اقدام کردم.
مؤلف در آغاز تفسیر، مقدمه ای بسیار کوتاه همراه با خطبه ای مفصل در انگیزه نگارش و روش تفسیری مفسر دارد. سپس به طور فشرده به یکایک آیات به شیوه جمله به جمله می پردازد و در ذیل هر جمله و کلام معانی و وجوه تفسیری را اجمالا اشاره می کند. در این زمینه از اِعراب کلمه، قرائات سبع، اقوال مفسرین و برخی مباحث فقهی سخن می گوید.
مفسر در مقدمه کوتاه خود بر تفسیر، انگیزه خویش را چنین می نویسد که همیشه تألیف تفسیری را آرزو داشتم که مختصری از معارف قرآن را بیان کند زیرا علم تفسیر از جهت موضوع از شریف ترین علوم و برترین معارف دینی است و انوار قرآن، کشف حجاب می نماید و در ضمن آن حقایق بسیاری از علوم، و دقائق مهمی از فنون مختلف آشکار می گردد. بدین جهت، پس از استعانت به فیض الهی و فضل او با وجود مشاغل فراوان، به تألیف آن اقدام کردم.
مؤلف در آغاز تفسیر، مقدمه ای بسیار کوتاه همراه با خطبه ای مفصل در انگیزه نگارش و روش تفسیری مفسر دارد. سپس به طور فشرده به یکایک آیات به شیوه جمله به جمله می پردازد و در ذیل هر جمله و کلام معانی و وجوه تفسیری را اجمالا اشاره می کند. در این زمینه از اِعراب کلمه، قرائات سبع، اقوال مفسرین و برخی مباحث فقهی سخن می گوید.
wikishia: الوجیز_فی_تفسیر_القرآن_العزیز
[ویکی اهل البیت] الوجیز فی تفسیر القرآن العزیز. مؤلف این تفسیر، عالم بزرگوار، علی بن حسین بن محی الدین بن ابی جامع عاملی می باشد. ایشان محدثی بزرگوار، مفسری ارجمند و فقیه و اصولی دقیق النظری بوده که تبار وی به علمای بزرگوار جبل عامل می رسد.
مفسر در مقدمه کوتاه خود بر تفسیر، انگیزه خویش را چنین می نویسد:«علم تفسیر از جهت موضوع از شریف ترین علوم و برترین معارف دینی است، زیرا از انوار قرآن، کشف حجاب می نماید، و در ضمن آن حقایق بسیاری از علوم، و دقائق مهمی از فنون مختلف آشکار می گردد. بدین جهت همیشه تألیف تفسیری را آرزو داشتم که مختصری از معارف قرآن را بیان کند، پس از استعانت به فیض الهی و فضل او با وجود مشاغل فراوان، عزم جزم نموده به تألیف آن اقدام کردم.»
عنوان تفسیر«الوجیز فی تفسیر القرآن العزیز» می باشد. روش تفسیری او، روشی مزجی است که مؤلف در نگارش آن گزیده گویی را پیشه ساخته، و به بسیاری از وجوه تفسیر، و نکات بلاغی و ادبی اشاره نموده است، در عین حال از وجوه اعراب و قرائات صرف نظر نکرده است. به همین روش تمام آیات قرآن را تفسیر نموده است. مفسر در مقدمه کوتاه خود می نویسد:«در این تألیف بنا را بر ایجاز در تعبیر نهاده، در عین حال به اکثر اقوال و وجوه تفسیری اشاره داشته و برخی نکات را که فهم معنا بر آن متوقف بود، متعرض گشته، در قرائت به ذکر قرائات سبعه اکتفاء، نموده( در برخی موارد جزئی به دیگر قرائتها اشاره کرده ام). در عدد آیات بنا را بر مشهور( که از بسم الله الرحمن الرحیم غفلت می نماید.) نهادم، گرچه در اعتقاد بنابر روایات متواتر صحیحه، آن را جزء هر سوره( جز سوره توبه) می دانم.»
ایشان معمولا پس از ذکر نام سوره، تعداد آیات مکی و مدنی بودن، و اختلاف در آن را بیان می نماید. وجه تسمیه سوره و فضل قراءت آن را جز موارد اندک( در سوره حمد) متعرض نمی گردد. مقاطع آیات را بیان کرده، ضمن تفسیر آن، نکات اعرابی و ادبی کلمه و جمله را بیان می نماید، در صورت اختلاف قرائت با ذکر قاری آن را بازگو می کند. ( مانندو ما یخادعون الا انفسهم..ج 1 صفحه 74 سوره بقره) ذکر شأن نزول آیات نیز مورد توجه ایشان بوده و در موارد ضروری به بیان آن می پردازد.( مانند ج 1 ص 224 ذیل آیات 5 و 6 آل عمران درباره وفد نجران.)
استفاده وافر ایشان از روش تفسیر قرآن به قرآن، با ذکر مضمون آیات دیگر یا اشاره به مضمون آنها،( مانند ج 1 ص 68«و بالاخرة هم یوقنون»و استفاده از آیات 111 و 81 سوره بقره.) به گونه ای است که حتی در مباحث ادبی از آیات دیگر بهره می برد.( مانند«الآخرة» که تأنیث آخر می باشد با استفاده از سوره قصص آیه 83.)
مفسر به تناسب بین آیات توجه داشته و در جاهای مختلف از آن در توضیح مطالب بهره برده است.( مانند آیه 6 سوره بقره«ان الذین کفروا...) ج 1 ص 69.) با توجه به صبعه ادبی و لغوی تفسیر، گاه به معنای شرعی نیز اشاره دارد.( مانند معنای کفر ج 1 ص 70).
مفسر در مقدمه کوتاه خود بر تفسیر، انگیزه خویش را چنین می نویسد:«علم تفسیر از جهت موضوع از شریف ترین علوم و برترین معارف دینی است، زیرا از انوار قرآن، کشف حجاب می نماید، و در ضمن آن حقایق بسیاری از علوم، و دقائق مهمی از فنون مختلف آشکار می گردد. بدین جهت همیشه تألیف تفسیری را آرزو داشتم که مختصری از معارف قرآن را بیان کند، پس از استعانت به فیض الهی و فضل او با وجود مشاغل فراوان، عزم جزم نموده به تألیف آن اقدام کردم.»
عنوان تفسیر«الوجیز فی تفسیر القرآن العزیز» می باشد. روش تفسیری او، روشی مزجی است که مؤلف در نگارش آن گزیده گویی را پیشه ساخته، و به بسیاری از وجوه تفسیر، و نکات بلاغی و ادبی اشاره نموده است، در عین حال از وجوه اعراب و قرائات صرف نظر نکرده است. به همین روش تمام آیات قرآن را تفسیر نموده است. مفسر در مقدمه کوتاه خود می نویسد:«در این تألیف بنا را بر ایجاز در تعبیر نهاده، در عین حال به اکثر اقوال و وجوه تفسیری اشاره داشته و برخی نکات را که فهم معنا بر آن متوقف بود، متعرض گشته، در قرائت به ذکر قرائات سبعه اکتفاء، نموده( در برخی موارد جزئی به دیگر قرائتها اشاره کرده ام). در عدد آیات بنا را بر مشهور( که از بسم الله الرحمن الرحیم غفلت می نماید.) نهادم، گرچه در اعتقاد بنابر روایات متواتر صحیحه، آن را جزء هر سوره( جز سوره توبه) می دانم.»
ایشان معمولا پس از ذکر نام سوره، تعداد آیات مکی و مدنی بودن، و اختلاف در آن را بیان می نماید. وجه تسمیه سوره و فضل قراءت آن را جز موارد اندک( در سوره حمد) متعرض نمی گردد. مقاطع آیات را بیان کرده، ضمن تفسیر آن، نکات اعرابی و ادبی کلمه و جمله را بیان می نماید، در صورت اختلاف قرائت با ذکر قاری آن را بازگو می کند. ( مانندو ما یخادعون الا انفسهم..ج 1 صفحه 74 سوره بقره) ذکر شأن نزول آیات نیز مورد توجه ایشان بوده و در موارد ضروری به بیان آن می پردازد.( مانند ج 1 ص 224 ذیل آیات 5 و 6 آل عمران درباره وفد نجران.)
استفاده وافر ایشان از روش تفسیر قرآن به قرآن، با ذکر مضمون آیات دیگر یا اشاره به مضمون آنها،( مانند ج 1 ص 68«و بالاخرة هم یوقنون»و استفاده از آیات 111 و 81 سوره بقره.) به گونه ای است که حتی در مباحث ادبی از آیات دیگر بهره می برد.( مانند«الآخرة» که تأنیث آخر می باشد با استفاده از سوره قصص آیه 83.)
مفسر به تناسب بین آیات توجه داشته و در جاهای مختلف از آن در توضیح مطالب بهره برده است.( مانند آیه 6 سوره بقره«ان الذین کفروا...) ج 1 ص 69.) با توجه به صبعه ادبی و لغوی تفسیر، گاه به معنای شرعی نیز اشاره دارد.( مانند معنای کفر ج 1 ص 70).
[ویکی نور] الوجیز فی تفسیر القرآن العزیز. الوجیز فی تفسیر القرآن اثر علی بن حسین بن محی الدین بن ابی جامع عاملی می باشد.
مفسر در مقدمه کوتاه خود بر تفسیر، انگیزه خویش را چنین می نویسد: «علم تفسیر از جهت موضوع، از شریف ترین علوم و برترین معارف دینی است؛ زیرا از انوار قرآن، کشف حجاب می نماید و در ضمن آن حقایق بسیاری از علوم و دقائق مهمی از فنون مختلف آشکار می گردد؛ بدین جهت همیشه تألیف تفسیری را آرزو داشتم که مختصری از معارف قرآن را بیان کند. پس از استعانت به فیض الهی و فضل او با وجود مشاغل فراوان، عزم جزم نموده، به تألیف آن اقدام کردم».
عنوان تفسیر، الوجیز فی تفسیر القرآن العزیز و روش تفسیری آن، روشی مزجی است که مؤلف در نگارش آن گزیده گویی را پیشه ساخته و به بسیاری از وجوه تفسیر و نکات بلاغی و ادبی اشاره نموده است؛ درعین حال از وجوه اعراب و قرائات صرف نظر نکرده است.
مفسر در مقدمه کوتاه خود می نویسد: «در این تألیف بنا را بر ایجاز در تعبیر نهاده، درعین حال به اکثر اقوال و وجوه تفسیری اشاره داشته و برخی نکات را که فهم معنا بر آن متوقف بوده، متعرض گشته، در قرائت به ذکر قرائات سبعه اکتفا، نموده (در برخی موارد جزئی به دیگر قرائت ها اشاره کرده ام). در عدد آیات بنا را بر مشهور (که از بسم الله الرحمن الرحیم غفلت می نمایند)، نهادم؛ گرچه در اعتقاد بنا بر روایات متواتر صحیحه، آن را جزء هر سوره (جز سوره توبه) می دانم».
ایشان معمولا پس از ذکر نام سوره، تعداد آیات، مکی و مدنی بودن و اختلاف در آن را بیان می نماید. وجه تسمیه سوره و فضل قرائت آن را جز موارد اندک (در سوره حمد) متعرض نمی گردد.
مقاطع آیات را بیان کرده، ضمن تفسیر آن، نکات اعرابی و ادبی کلمه و جمله را بیان می نماید و در صورت اختلاف قرائت، با ذکر قاری آن را بازگو می کند.
مفسر در مقدمه کوتاه خود بر تفسیر، انگیزه خویش را چنین می نویسد: «علم تفسیر از جهت موضوع، از شریف ترین علوم و برترین معارف دینی است؛ زیرا از انوار قرآن، کشف حجاب می نماید و در ضمن آن حقایق بسیاری از علوم و دقائق مهمی از فنون مختلف آشکار می گردد؛ بدین جهت همیشه تألیف تفسیری را آرزو داشتم که مختصری از معارف قرآن را بیان کند. پس از استعانت به فیض الهی و فضل او با وجود مشاغل فراوان، عزم جزم نموده، به تألیف آن اقدام کردم».
عنوان تفسیر، الوجیز فی تفسیر القرآن العزیز و روش تفسیری آن، روشی مزجی است که مؤلف در نگارش آن گزیده گویی را پیشه ساخته و به بسیاری از وجوه تفسیر و نکات بلاغی و ادبی اشاره نموده است؛ درعین حال از وجوه اعراب و قرائات صرف نظر نکرده است.
مفسر در مقدمه کوتاه خود می نویسد: «در این تألیف بنا را بر ایجاز در تعبیر نهاده، درعین حال به اکثر اقوال و وجوه تفسیری اشاره داشته و برخی نکات را که فهم معنا بر آن متوقف بوده، متعرض گشته، در قرائت به ذکر قرائات سبعه اکتفا، نموده (در برخی موارد جزئی به دیگر قرائت ها اشاره کرده ام). در عدد آیات بنا را بر مشهور (که از بسم الله الرحمن الرحیم غفلت می نمایند)، نهادم؛ گرچه در اعتقاد بنا بر روایات متواتر صحیحه، آن را جزء هر سوره (جز سوره توبه) می دانم».
ایشان معمولا پس از ذکر نام سوره، تعداد آیات، مکی و مدنی بودن و اختلاف در آن را بیان می نماید. وجه تسمیه سوره و فضل قرائت آن را جز موارد اندک (در سوره حمد) متعرض نمی گردد.
مقاطع آیات را بیان کرده، ضمن تفسیر آن، نکات اعرابی و ادبی کلمه و جمله را بیان می نماید و در صورت اختلاف قرائت، با ذکر قاری آن را بازگو می کند.
wikinoor: الوجیز_فی_تفسیر_القرآن_العزیز
[ویکی فقه] الوجیز فی تفسیر القرآن العزیز (ابن ابی جامع عاملی). مؤلف این تفسیر، عالم بزرگوار،علی بن حسین بن محی الدین بن ابی جامع عاملی می باشد. ایشان محدثی بزرگوار، مفسری ارجمند و فقیه و اصولی دقیق النظری بوده که تبار وی به علمای بزرگوار جبل عامل می رسد.
مفسر در مقدمه کوتاه خود بر تفسیر، انگیزه خویش را چنین می نویسد: «علم تفسیر از جهت موضوع از شریف ترین علوم و برترین معارف دینی است، زیرا از انوار قرآن، کشف حجاب می نماید، و در ضمن آن حقایق بسیاری از علوم، و دقائق مهمی از فنون مختلف آشکار می گردد. بدین جهت همیشه تالیف تفسیری را آرزو داشتم که مختصری از معارف قرآن را بیان کند، پس از استعانت به فیض الهی و فضل او با وجود مشاغل فراوان، عزم جزم نموده به تالیف آن اقدام کردم.»
معرفی تفسیر
عنوان تفسیر «الوجیز فی تفسیر القرآن العزیز» می باشد. روش تفسیری او، روشی مزجی است که مؤلف در نگارش آن گزیده گویی را پیشه ساخته، و به بسیاری از وجوه تفسیر، و نکات بلاغی و ادبی اشاره نموده است، در عین حال از وجوه اعراب و قرائات صرف نظر نکرده است. به همین روش تمام آیات قرآن را تفسیر نموده است. مفسر در مقدمه کوتاه خود می نویسد: «در این تالیف بنا را بر ایجاز در تعبیر نهاده، در عین حال به اکثر اقوال و وجوه تفسیری اشاره داشته و برخی نکات را که فهم معنا بر آن متوقف بود، متعرض گشته، در قرائت به ذکر قرائات سبعه اکتفاء، نموده (در برخی موارد جزئی به دیگر قرائتها اشاره کرده ام). در عدد آیات بنا را بر مشهور (که از بسم الله الرحمن الرحیم غفلت می نماید.) نهادم، گرچه در اعتقاد بنابر روایات متواتر صحیحه، آن را جزء هر سوره (جز سوره توبه) می دانم.»
روش تفسیر
ایشان معمولا پس از ذکر نام سوره، تعداد آیات مکی و مدنی بودن، و اختلاف در آن را بیان می نماید. وجه تسمیه سوره و فضل قراءت آن را جز موارد اندک (در سوره حمد) متعرض نمی گردد.
← بیان مقاطع آیات
...
مفسر در مقدمه کوتاه خود بر تفسیر، انگیزه خویش را چنین می نویسد: «علم تفسیر از جهت موضوع از شریف ترین علوم و برترین معارف دینی است، زیرا از انوار قرآن، کشف حجاب می نماید، و در ضمن آن حقایق بسیاری از علوم، و دقائق مهمی از فنون مختلف آشکار می گردد. بدین جهت همیشه تالیف تفسیری را آرزو داشتم که مختصری از معارف قرآن را بیان کند، پس از استعانت به فیض الهی و فضل او با وجود مشاغل فراوان، عزم جزم نموده به تالیف آن اقدام کردم.»
معرفی تفسیر
عنوان تفسیر «الوجیز فی تفسیر القرآن العزیز» می باشد. روش تفسیری او، روشی مزجی است که مؤلف در نگارش آن گزیده گویی را پیشه ساخته، و به بسیاری از وجوه تفسیر، و نکات بلاغی و ادبی اشاره نموده است، در عین حال از وجوه اعراب و قرائات صرف نظر نکرده است. به همین روش تمام آیات قرآن را تفسیر نموده است. مفسر در مقدمه کوتاه خود می نویسد: «در این تالیف بنا را بر ایجاز در تعبیر نهاده، در عین حال به اکثر اقوال و وجوه تفسیری اشاره داشته و برخی نکات را که فهم معنا بر آن متوقف بود، متعرض گشته، در قرائت به ذکر قرائات سبعه اکتفاء، نموده (در برخی موارد جزئی به دیگر قرائتها اشاره کرده ام). در عدد آیات بنا را بر مشهور (که از بسم الله الرحمن الرحیم غفلت می نماید.) نهادم، گرچه در اعتقاد بنابر روایات متواتر صحیحه، آن را جزء هر سوره (جز سوره توبه) می دانم.»
روش تفسیر
ایشان معمولا پس از ذکر نام سوره، تعداد آیات مکی و مدنی بودن، و اختلاف در آن را بیان می نماید. وجه تسمیه سوره و فضل قراءت آن را جز موارد اندک (در سوره حمد) متعرض نمی گردد.
← بیان مقاطع آیات
...
[ویکی فقه] الوجیز فی تفسیر القرآن العزیز (ابهام زدایی). الوجیز فی تفسیر القرآن العزیز ممکن است عنوان برای کتاب های ذیل باشد: • الوجیز فی تفسیر القرآن العزیز (طریحی)، اثـر شیخ حسام الدین (۱۰۰۵ - ۱۰۹۵ ق) فرزند جمال الدین نجفی رماحی آل طریحی، از علماء و فقهای امامیه• الوجیز فی تفسیر القرآن العزیز (ابن ابی جامع عاملی)، اثر علی بن حسین بن محی الدین بن ابی جامع عاملی، از علمای شیعه جبل عامل
...
...
wikifeqh: الوجیز_فی_تفسیر_القرآن_العزیز_(کتاب)
[ویکی فقه] الوجیز فی تفسیر القرآن العزیز (طریحی). الوجیز فی تفسیر القرآن العزیز اثـر شیخ حسام الدین (۱۰۰۵ - ۱۰۹۵ ق) فرزند جمال الدین نجفی رماحی آل طریحی، از علماء و فقهای امامیه می باشد.
تـفـسـیـر مورد بحث را حر عاملی معاصر مفسر در امل الامل و سید محسن امین عاملی در اعیان الشیعة در فهرست مؤلفات مفسر نام برده اند. ایـن تـفسیر به نام تفسیر طریحی نیز شهرت دارد و نسخه خط مؤلف در کتابخانه آل طریحی در نجف اشرف موجود است.
تـفـسـیـر مورد بحث را حر عاملی معاصر مفسر در امل الامل و سید محسن امین عاملی در اعیان الشیعة در فهرست مؤلفات مفسر نام برده اند. ایـن تـفسیر به نام تفسیر طریحی نیز شهرت دارد و نسخه خط مؤلف در کتابخانه آل طریحی در نجف اشرف موجود است.
[ویکی فقه] الوجیز فی تفسیر القرآن العزیز (محمدعلی دخیل). الوجیز فی تفسیر القرآن العزیز نوشته استاد محمدعلی دخیل دانشمند و نویسندۀ پرکار شیعى لبنانى معاصر است. الوجیز تفسیری است موجز و جامع که صبغه تربیتی به خود گرفته و به تبیین مواضع ابهام پرداخته و گاه به لغت و احادیث وارده از پیامبر و ائمه معصومین (علیهم السلام) استناد جسته و دیدگاه های مذهب امامیه را با کمال ظرافت و دقت بیان کرده است.
الوجیز فی تفسیر القرآن العزیز نوشته استاد محمدعلی دخیل که از داعیان جنبش دینی و حرکت اسلامی در عصر حاضر به شمار می رود و در این راه با تربیت اسلامی و ریشه دار نسل جدید، حرکت خود را آغاز کرد و نوشته هایش پیرامون همین محور است؛ مانند: ثواب الاعمال و عقابها، علی فی القرآن، دراسات فی القرآن الکریم، قصص القرآن الکریم و المصحف المفسر.
معرفی اجمالی کتاب
الوجیز که تفسیر مورد بحث ماست. پایان تالیف آن، سال ۱۴۰۵ بود و در سال ۱۴۰۶ در یک جلد بزرگ رحلی و در ۸۲۹ صفحه به چاپ رسد.تفسیری است موجز و جامع که صبغه تربیتی به خود گرفته است. در تدوین این تفسیر، از متن تفسیر طبرسی با رعایت اختصار بهره گرفته شده است؛ این تفسیر تنها به تبیین مواضع ابهام پرداخته و گاه به لغت و احادیث وارده از پیامبر و ائمه معصومین (علیهم السلام) استناد جسته و دیدگاه های مذهب امامیه را با کمال ظرافت و دقت بیان کرده است. در پایان کتاب هم، درباره عقاید، اخلاق و قصص، مانند تفسیر موضوعی سخن گفته شده و نیز به برخی از آیات علمی اشاره شده است. روی هم تفسیری است نافع و مفید و برای نسل جوان، کارساز و ارزنده است.
منبع
معرفت، محمدهادی، تفسیر و مفسران، ج۲، ص۳۰۷.
...
الوجیز فی تفسیر القرآن العزیز نوشته استاد محمدعلی دخیل که از داعیان جنبش دینی و حرکت اسلامی در عصر حاضر به شمار می رود و در این راه با تربیت اسلامی و ریشه دار نسل جدید، حرکت خود را آغاز کرد و نوشته هایش پیرامون همین محور است؛ مانند: ثواب الاعمال و عقابها، علی فی القرآن، دراسات فی القرآن الکریم، قصص القرآن الکریم و المصحف المفسر.
معرفی اجمالی کتاب
الوجیز که تفسیر مورد بحث ماست. پایان تالیف آن، سال ۱۴۰۵ بود و در سال ۱۴۰۶ در یک جلد بزرگ رحلی و در ۸۲۹ صفحه به چاپ رسد.تفسیری است موجز و جامع که صبغه تربیتی به خود گرفته است. در تدوین این تفسیر، از متن تفسیر طبرسی با رعایت اختصار بهره گرفته شده است؛ این تفسیر تنها به تبیین مواضع ابهام پرداخته و گاه به لغت و احادیث وارده از پیامبر و ائمه معصومین (علیهم السلام) استناد جسته و دیدگاه های مذهب امامیه را با کمال ظرافت و دقت بیان کرده است. در پایان کتاب هم، درباره عقاید، اخلاق و قصص، مانند تفسیر موضوعی سخن گفته شده و نیز به برخی از آیات علمی اشاره شده است. روی هم تفسیری است نافع و مفید و برای نسل جوان، کارساز و ارزنده است.
منبع
معرفت، محمدهادی، تفسیر و مفسران، ج۲، ص۳۰۷.
...
[ویکی فقه] الوجیز فی تفسیر القرآن العزیز (کتاب). مؤلف این تفسیر، عالم بزرگوار،علی بن حسین بن محی الدین بن ابی جامع عاملی می باشد. ایشان محدثی بزرگوار، مفسری ارجمند و فقیه و اصولی دقیق النظری بوده که تبار وی به علمای بزرگوار جبل عامل می رسد.
مفسر در مقدمه کوتاه خود بر تفسیر، انگیزه خویش را چنین می نویسد: «علم تفسیر از جهت موضوع از شریف ترین علوم و برترین معارف دینی است، زیرا از انوار قرآن، کشف حجاب می نماید، و در ضمن آن حقایق بسیاری از علوم، و دقائق مهمی از فنون مختلف آشکار می گردد. بدین جهت همیشه تالیف تفسیری را آرزو داشتم که مختصری از معارف قرآن را بیان کند، پس از استعانت به فیض الهی و فضل او با وجود مشاغل فراوان، عزم جزم نموده به تالیف آن اقدام کردم.»
مفسر در مقدمه کوتاه خود بر تفسیر، انگیزه خویش را چنین می نویسد: «علم تفسیر از جهت موضوع از شریف ترین علوم و برترین معارف دینی است، زیرا از انوار قرآن، کشف حجاب می نماید، و در ضمن آن حقایق بسیاری از علوم، و دقائق مهمی از فنون مختلف آشکار می گردد. بدین جهت همیشه تالیف تفسیری را آرزو داشتم که مختصری از معارف قرآن را بیان کند، پس از استعانت به فیض الهی و فضل او با وجود مشاغل فراوان، عزم جزم نموده به تالیف آن اقدام کردم.»