المان هراسی

آلمان هراسی. آلمان هَراسی، ژِرمَنوفوبی ( به انگلیسی: Germanophobia ) یا احساساتِ ضدِ آلمانی، به عنوانِ مخالفت یا ترس از کشور آلمان و ساکنانِ آن و فرهنگ و زبانِ آلمانی تعریف شده است. [ ۱] مفهومِ مقابل آن آلمان دوستی یا ژِرمَنوفیلی ( Germanophilia ) است.
این پدیده از زمانی که آلمانی ها وجود داشته و با افراد دیگر ارتباط برقرار کرده اند وجود داشته است. به عنوان مثال، کرونیکن لترنس، یک تاریخ نویس دانمارکی در قرن دوازهم با نفرت عمیقی از همه چیز آلمان یاد می کند. با این حال، احساساتِ ضد آلمانی به خصوص از اواسط قرن ۱۹ با یگانگی آلمان و ظهور آن به شکلِ یک قدرت جهانی موازی و به عنوانِ یک پدیدهٔ سیاسی قابل توجه شد.
در دهه ۱۸۶۰ شیوعِ آلمان هراسی در روسیه عمدتاً به گروه کوچکی از نویسندگان در سنت پترزبورگ که در یک روزنامه جناح راست متحد شده بودند محدود می شد. اما شدتِ روندِ آلمان هراسی در سال ۱۸۶۴ با انتشار مقاله ای توسط یک نویسنده با نام مستعار شدوفروتی Shedoferotti که پیشنهاد می کرد به لهستان استقلال داده شود و امتیازات بارونهای آلمان در کشورهای حوزه دریای بالتیک و فنلاند حفظ شود، آغاز شد. میخائیل کاتکوف با انتقاد شدید از این مقاله در اخبار مسکو نمود و درپیِ آن انبوهی از مقالات خشمگینانهٔ نویسندگان روسی که برخی از آن ها شامل حمله به آلمانی ها نیز می شد منتشر گردید.
در سال بعد ( سال ۱۸۶۵ ) یکصدمین سالگردِ مرگِ میخاییل لومونسف در سراسر امپراطوری روسیه مشخص شده بود. سپس مقالاتی منتشر شد که در آن، مشکلاتِ لومونوسف با اعضای خارجی آکادمی علوم روسیه که اکثر آن ها آلمانی تبار بودند موردِ توجه قرار گرفته بود. پیشنهاد شد که برخی از نویسندگان که شهروندان روسی با منشاء آلمانی بودند و روسی سخن نمی گفتند و کلیسای ارتدوکس شرقی را دنبال می نمودند باید خارجی در نظر گرفته شوند. همچنین پیشنهاد شد که مردم آلمانی تباری که حسِ همبستگیِ همراه با احترام به روسیه ندارند از تصدیِ پست های دیپلماتیک منع شوند.
در نهایت، با وجودِ مبارزات علیه آلمانی ها، احساساتِ آلمانی گریزی در روسیه به گونهٔ گسترده توسعه نیافت و رو به خاموشی گرایید، چراکه خاندانِ سلطنتی ریشه های آلمانی داشتند و بسیاری از نام های آلمانی در میانِ نخبگان سیاسیِ آنهنگامِ روسیه حضور داشتند. [ ۲]
نظرات منفی در مورد آلمان در بریتانیا در دهه ۱۸۸۰ و پس از پیروزیِ پروس در جنگ فرانسه و پروس در ۱۸۷۰ - ۱۸۷۱ با انتقاد در مطبوعات آغاز شد و بسیاری از آن ها با تمرکز بر این ایده که بریتانیا ممکن است قربانی بعدیِ آلمان پس از فرانسه باشد. در سال ۱۹۰۰ در طیِ جنگ بوئر دوم ( جنگ دوم کشاورزان ) ، آرایشگری آلمانی در تاتنهام به همدردی و طرفداری بوئر متهم شد و مورد حمله قرار گرفت و در سال ۱۹۰۱، حمله به آلمانی ها در سفر با قطار در شرق لندن وجود داشت. [ ۳]