آلفرد وگنر. آلفرد لوثار وگنر، ( به آلمانی: Alfred Lothar Wegener ) دانشمند، زمین شناس ، هواشناس آلمانی و ژئوفیزیکدان در ۱ نوامبر ۱۸۸۰[ پانویس ۱] در شهر برلین متولد شد. شهرت اصلی این دانشمند بابت نظریهٔ جابه جایی قاره هاست که آن را در سال ۱۲۹۴ خورشیدی ارائه کرد.
بر اساس این نظریه قارههای زمین دارای حرکت بطئی هستند. با این وجود وگنر قادر نشد سازوکار این حرکت را اثبات کند. بزرگ ترین ایرادی که به نظریهٔ وگنر وارد شد، عدم توانایی او در توضیح چگونگی جا به جایی قاره ها بود؛ زیرا بستر اقیانوس ها محکم است و چنین نیست که قاره ها به آسانی بتوانند بر روی آن ها حرکت کنند. وگنر دو منبع انرژی برای اشتقاق قاره ها در نظر گرفت که یکی از آن ها چرخش زمین و دیگری نیروی جزر و مد بود. هارولد جفریز فیزیک دانی که هم عصر وگنر بود، نظر او را رد کرد و بیان داشت چنین نیروی جزر و مدی که بتواند قاره ها را جابه جا کند، می تواند در عرض چند سال سرعت دوران زمین را نصف کند؛ در حالی که زمین شناسی اسکاتلندی به نام هولمز، وجود جریان هاف همرفتی در داخل گوشته زمین را دلیل احتمالی حرکت قاره ها معرفی کرد. این نظریه بیشتر بر اساس شواهد موجود شکل گرفته بود لذا این فرضیه تا ۳۸ سال پس از فوت او، یعنی در سال ۱۹۶۸ میلادی که مدارک معتبری بر اساس اکتشافات مختلف مبنی بر جابجایی قاره ها به دست آمد، پذیرفته نشد. در زمان حیاتش، وی به علت خدماتش به هواشناسی و هم چنین پیشرو در زمینهٔ تحقیقات قطب مشهور بود. دلایل وگنر برای جابه جایی قاره ها تشابه کنارهٔ قاره ها با هم که مانند یک پازل جور می شود و وجود فسیل های مشابه در بعضی قاره ها که زیستگاه های مشترکی داشته اند.
این دانشمند در نوامبر ۱۹۳۰[ پانویس ۲] درگذشت.
آلفرد وگنر در کتابی که در سال ۱۹۱۵ منتشر کرد، اصول عقاید خود را با نام فرضیه اشتقاق قاره ها شرح داده است. او معتقد به وجود قاره ای عظیم به نام پانگه آ ( به معنای همه خشکی ها ) است که حدود ۲۰۰ میلیون سال پیش، شروع به قطعه قطعه شدن کرده و سرانجام قاره های امروزی را به وجود آورد.
این قاره چندین میلیون سال بعد به دو قاره بزرگ و گسترده لوراسیا ( به انگلیسی:Laurasia ) و گوندوآنا ( به انگلیسی:Gondwana ) تقسیم شد. لورازیا شامل آمریکای شمالی، گرینلند و بیشتر قسمت های آسیا و اروپای امروزی است؛ و گندوانا شامل آمریکای جنوبی، آفریقا، قطب جنوب، هندوستان و استرالیای کنونی است. مساحت لورازیا و گندوانا تقریباً مساوی بوده است. فاصله دو قاره لوراسیا و گندوآنا را دریای تتیس پر می کرده است. دریاهای سیاه و خزر ( مازندران ) و مدیترانه از بازمانده های دریای تتیس هستند. وسعت این دریای بزرگ اولیه را می توان بر اساس رسوبات به جای مانده که از جبل الطارق تا اقیانوس آرام امتداد یافته اند تشخیص داد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبر اساس این نظریه قارههای زمین دارای حرکت بطئی هستند. با این وجود وگنر قادر نشد سازوکار این حرکت را اثبات کند. بزرگ ترین ایرادی که به نظریهٔ وگنر وارد شد، عدم توانایی او در توضیح چگونگی جا به جایی قاره ها بود؛ زیرا بستر اقیانوس ها محکم است و چنین نیست که قاره ها به آسانی بتوانند بر روی آن ها حرکت کنند. وگنر دو منبع انرژی برای اشتقاق قاره ها در نظر گرفت که یکی از آن ها چرخش زمین و دیگری نیروی جزر و مد بود. هارولد جفریز فیزیک دانی که هم عصر وگنر بود، نظر او را رد کرد و بیان داشت چنین نیروی جزر و مدی که بتواند قاره ها را جابه جا کند، می تواند در عرض چند سال سرعت دوران زمین را نصف کند؛ در حالی که زمین شناسی اسکاتلندی به نام هولمز، وجود جریان هاف همرفتی در داخل گوشته زمین را دلیل احتمالی حرکت قاره ها معرفی کرد. این نظریه بیشتر بر اساس شواهد موجود شکل گرفته بود لذا این فرضیه تا ۳۸ سال پس از فوت او، یعنی در سال ۱۹۶۸ میلادی که مدارک معتبری بر اساس اکتشافات مختلف مبنی بر جابجایی قاره ها به دست آمد، پذیرفته نشد. در زمان حیاتش، وی به علت خدماتش به هواشناسی و هم چنین پیشرو در زمینهٔ تحقیقات قطب مشهور بود. دلایل وگنر برای جابه جایی قاره ها تشابه کنارهٔ قاره ها با هم که مانند یک پازل جور می شود و وجود فسیل های مشابه در بعضی قاره ها که زیستگاه های مشترکی داشته اند.
این دانشمند در نوامبر ۱۹۳۰[ پانویس ۲] درگذشت.
آلفرد وگنر در کتابی که در سال ۱۹۱۵ منتشر کرد، اصول عقاید خود را با نام فرضیه اشتقاق قاره ها شرح داده است. او معتقد به وجود قاره ای عظیم به نام پانگه آ ( به معنای همه خشکی ها ) است که حدود ۲۰۰ میلیون سال پیش، شروع به قطعه قطعه شدن کرده و سرانجام قاره های امروزی را به وجود آورد.
این قاره چندین میلیون سال بعد به دو قاره بزرگ و گسترده لوراسیا ( به انگلیسی:Laurasia ) و گوندوآنا ( به انگلیسی:Gondwana ) تقسیم شد. لورازیا شامل آمریکای شمالی، گرینلند و بیشتر قسمت های آسیا و اروپای امروزی است؛ و گندوانا شامل آمریکای جنوبی، آفریقا، قطب جنوب، هندوستان و استرالیای کنونی است. مساحت لورازیا و گندوانا تقریباً مساوی بوده است. فاصله دو قاره لوراسیا و گندوآنا را دریای تتیس پر می کرده است. دریاهای سیاه و خزر ( مازندران ) و مدیترانه از بازمانده های دریای تتیس هستند. وسعت این دریای بزرگ اولیه را می توان بر اساس رسوبات به جای مانده که از جبل الطارق تا اقیانوس آرام امتداد یافته اند تشخیص داد.
wiki: آلفرد وگنر