الفبای کردی دارای ۳۴ حرف است
ئ ا ب پ ت ج چ ح خ د ر ڕ ز ژ س ش ع غ ف ﭪ ق ک گ ل ڵ م ن هـ ه و ۆ وو ی ێ
حروف الفبای عربی به دو دستهٔ حروف بی صدا و حروف صدادار تقسیم می شوند.
ئ ب پ ت ج چ ح خ د ر ڕ ز ژ س ش ع غ ف ﭪ ق ک گ ل ڵ م ن هـ
ا ه و ۆ وو ی ێ
حروفی که شبیه الفبای فارسی نوشته می شوند اما به طور دیگری تلفظ می شوند:
ح: این حرف معمولاً به طور حلقی تلفظ می شود. مانند "حەز" ( به معنای علاقه و خوش آمدن از چیزی یا کسی ) ، حەسانەوە ( به معنای آرامش )
ع: این حرف معمولاً مثل شکل عربی آن به طور حلقی تلفظ می شود. در واقع این حرف و صدای متعلق به آن ریشهٔ کردی ندارد و مأخوذ از زبان عربی بوده و برای نوشتن و گفتن کلمات عربی مانند عەلی ( علی ) ، عومەر ( عمر ) و… به کار می رود.
ه: این حرف برای نشان دادن صدای فتحه بکار می رود. مثلاً کلمهٔ «دَر» در زبان کردی به شکل «ده ر» نوشته می شود. نمونه های دیگر: «پەتا» ( به معنای بیماری واگیردار ) ، «شەکاوە» ( به معنای در ارتعاش بودن است ) ، «گەردیلە» ( به معنای اتُم است )
حروفی که هم از نظر شکل و هم از نظر تلفظ با الفبای فارسی فرق دارند:
ڕ: به آن «ر» لرزشی می گویند. مثل: تەڕ ( بمعنای تَر و خیس ) . سڕ ( به معنای بی حس ) . خڕۆکە ( به معنای گلبول ) ( بسیار کلفت خوانده می شود )
ڵ: لام حلقی که آن را می توان در تلفظ کلمهٔ کردی «ماڵ» ( به معنای خانه ) ، «بەربڵاو» ( به معنای گسترده ) مشاهده کرد. ( بسیار کلفت خوانده می شود )
ۆ: ضمهٔ کشیده که آن را می توان در تلفظ کلمهٔ کردی «زۆر» ( به معنای خیلی ) ، «خەمۆکی» ( به معنای افسردگی ) ، «بۆچوون» ( به معنای طرز تفکر ) مشاهده کرد. ( نقش ضمه در فارسی را دارد اما بسیار شدید تر است _ُ__ )
ێ: یای مجهول که آن را می توان در تلفظ کلمهٔ کردی «ئێره» ( به معنای اینجا ) ، «مێشک» ( به معنای مغز ) ، «پێکان» ( به معنای به هدف زدن است ) مشاهده کرد. ( نقش کسره در فارسی را دارد اما بسیار شدید تر است __ِ_ )
ڤ: شبیه V انگلیسی است که آن را می توان در تلفظ کلمهٔ کردی «حەڤده» ( بمعنای هفده:۱۷ ) ، «تاڤگە» ( به معنای آبشار ) ، «ڤیتامین» ( به معنای ویتامین ) «ڤایرۆسی کۆرۆنا» به معنی ( ویروس کرونا ) مشاهده کرد. دندان های بالا به لب پایین چسبانده می شوند و تلاش می کنیم "و" را تلفظ کنیم.
در زبان کردی ( شیوهٔ رسم الخط معروف به سۆرانی ) بجز صدای کسره همهٔ مصوت ها دارای حرف ( یا ترکیب حروف ) مربوط به خود بوده و در نوشتار منعکس می شوند:
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفئ ا ب پ ت ج چ ح خ د ر ڕ ز ژ س ش ع غ ف ﭪ ق ک گ ل ڵ م ن هـ ه و ۆ وو ی ێ
حروف الفبای عربی به دو دستهٔ حروف بی صدا و حروف صدادار تقسیم می شوند.
ئ ب پ ت ج چ ح خ د ر ڕ ز ژ س ش ع غ ف ﭪ ق ک گ ل ڵ م ن هـ
ا ه و ۆ وو ی ێ
حروفی که شبیه الفبای فارسی نوشته می شوند اما به طور دیگری تلفظ می شوند:
ح: این حرف معمولاً به طور حلقی تلفظ می شود. مانند "حەز" ( به معنای علاقه و خوش آمدن از چیزی یا کسی ) ، حەسانەوە ( به معنای آرامش )
ع: این حرف معمولاً مثل شکل عربی آن به طور حلقی تلفظ می شود. در واقع این حرف و صدای متعلق به آن ریشهٔ کردی ندارد و مأخوذ از زبان عربی بوده و برای نوشتن و گفتن کلمات عربی مانند عەلی ( علی ) ، عومەر ( عمر ) و… به کار می رود.
ه: این حرف برای نشان دادن صدای فتحه بکار می رود. مثلاً کلمهٔ «دَر» در زبان کردی به شکل «ده ر» نوشته می شود. نمونه های دیگر: «پەتا» ( به معنای بیماری واگیردار ) ، «شەکاوە» ( به معنای در ارتعاش بودن است ) ، «گەردیلە» ( به معنای اتُم است )
حروفی که هم از نظر شکل و هم از نظر تلفظ با الفبای فارسی فرق دارند:
ڕ: به آن «ر» لرزشی می گویند. مثل: تەڕ ( بمعنای تَر و خیس ) . سڕ ( به معنای بی حس ) . خڕۆکە ( به معنای گلبول ) ( بسیار کلفت خوانده می شود )
ڵ: لام حلقی که آن را می توان در تلفظ کلمهٔ کردی «ماڵ» ( به معنای خانه ) ، «بەربڵاو» ( به معنای گسترده ) مشاهده کرد. ( بسیار کلفت خوانده می شود )
ۆ: ضمهٔ کشیده که آن را می توان در تلفظ کلمهٔ کردی «زۆر» ( به معنای خیلی ) ، «خەمۆکی» ( به معنای افسردگی ) ، «بۆچوون» ( به معنای طرز تفکر ) مشاهده کرد. ( نقش ضمه در فارسی را دارد اما بسیار شدید تر است _ُ__ )
ێ: یای مجهول که آن را می توان در تلفظ کلمهٔ کردی «ئێره» ( به معنای اینجا ) ، «مێشک» ( به معنای مغز ) ، «پێکان» ( به معنای به هدف زدن است ) مشاهده کرد. ( نقش کسره در فارسی را دارد اما بسیار شدید تر است __ِ_ )
ڤ: شبیه V انگلیسی است که آن را می توان در تلفظ کلمهٔ کردی «حەڤده» ( بمعنای هفده:۱۷ ) ، «تاڤگە» ( به معنای آبشار ) ، «ڤیتامین» ( به معنای ویتامین ) «ڤایرۆسی کۆرۆنا» به معنی ( ویروس کرونا ) مشاهده کرد. دندان های بالا به لب پایین چسبانده می شوند و تلاش می کنیم "و" را تلفظ کنیم.
در زبان کردی ( شیوهٔ رسم الخط معروف به سۆرانی ) بجز صدای کسره همهٔ مصوت ها دارای حرف ( یا ترکیب حروف ) مربوط به خود بوده و در نوشتار منعکس می شوند:
wiki: الفبای کردی