الفبای عربستانی جنوبی باستان یا یمنی باستان یا المُسنَد شاخه ای از الفبای نیاسینایی می باشد که در سده ۹ ( پیش از میلاد ) پدیدآمد.
این الفبا در زمان باستان برای نگارش زبان عربی جنوبی در یمن و گویش های صبایی، قطبانی، حدرامی، مینایی، حمیاری و زبان نیاحبشی - سامی در دمت به کار برده می شد. این دبیره در آغاز در سده نهم پیش از میلاد در آکله گزی در اریتره و در سده ۸ ( پیش از میلاد ) در یمن و بابل پدیدار گشت. این دبیره در ۵۰۰ ( پیش از میلاد ) به برنایی رسید و تا سده ۷ ( میلادی ) به کار می رفت. در این زمان الفبای عربی جایگزین آن شد. در اتیوپی این الفبا برناتر شده و الفبای گعز را ساخت. ریخت شکسته این دبیره با نام خط زبور حروف کوچک عربی جنوبی برای نگارش روزانه بر روی چوب کاربرد داشت.
از ویژگی های این الفبا چنین است که:[ ۱]
• دارای ۲۹ حرف می باشد.
• از راست به چپ و همچنین بر عکس نیز نوشته می شود. هنگامی که از چپ به راست نوشته می شوند، شکل نوشتاری واژه نیز قرینه می شود
• حروف الفبا در یک کلمه به صورت منفصل نوشته می شوند
• شکل حرف الفبا در هر موضعی از کلمه یکسان است و تغییر نمی کند
• برای فاصله انداختن بین واژگان از یک خط عمود ( | ) استفاده می شود
• در هنگام تشدید حرف دو بار نوشته می شود
• حروف الفبا بدون نقطه و حرکت هستند و از این جهت با الفبای عربی تفاوت دارند
شش نشانه برای اعداد مورد استفاده قرار میگرد:
نشانه مربوط به عدد ۵۰ با حذف مثلث پایینی نشانه عدد ۱۰۰ ساخته می شود. [ ۳] برای جداسازی واژه ها ۱ را دوبار پشت سر هم استفاده می کنند. چهار نشانه دیگر هم به عنوان عدد و هم به عنوان واژه استفاده می شود. هر کدام از این نشانه ها حرف ابتدایی اسم عددی که به آن اشاره می کنند. [ ۳]
یک نشانه دیگر ( 𐩿 ) برای احاطه کردن اعداد مورداستفاده قرار می گیرد که آنها را از واژه های طرفین جدا می کند، برای نمونه 𐩿𐩭𐩽𐩽𐩿. [ ۳]
خاصیت جمع شوندگی این نشانه ها مشابه عدد نویسی رومی است ( به استثنا صفر ) . دو مثال در زیر آورد هشده است:
• عدد ۱۷ را می توان به صورت ۱ + ۱ + ۵ + ۱۰ نوشت: 𐩲𐩭𐩽𐩽
• عدد ۹۹ را می توان به صورت ۱ + ۱ + ۱ + ۱ + ۵ + ۱۰ + ۱۰ + ۱۰ + ۱۰ + ۵۰ نوشت: 𐩾𐩲𐩲𐩲𐩲𐩭𐩽𐩽𐩽𐩽
اعداد هزارگان به دو روش متفاوت نوشته می شوند:
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین الفبا در زمان باستان برای نگارش زبان عربی جنوبی در یمن و گویش های صبایی، قطبانی، حدرامی، مینایی، حمیاری و زبان نیاحبشی - سامی در دمت به کار برده می شد. این دبیره در آغاز در سده نهم پیش از میلاد در آکله گزی در اریتره و در سده ۸ ( پیش از میلاد ) در یمن و بابل پدیدار گشت. این دبیره در ۵۰۰ ( پیش از میلاد ) به برنایی رسید و تا سده ۷ ( میلادی ) به کار می رفت. در این زمان الفبای عربی جایگزین آن شد. در اتیوپی این الفبا برناتر شده و الفبای گعز را ساخت. ریخت شکسته این دبیره با نام خط زبور حروف کوچک عربی جنوبی برای نگارش روزانه بر روی چوب کاربرد داشت.
از ویژگی های این الفبا چنین است که:[ ۱]
• دارای ۲۹ حرف می باشد.
• از راست به چپ و همچنین بر عکس نیز نوشته می شود. هنگامی که از چپ به راست نوشته می شوند، شکل نوشتاری واژه نیز قرینه می شود
• حروف الفبا در یک کلمه به صورت منفصل نوشته می شوند
• شکل حرف الفبا در هر موضعی از کلمه یکسان است و تغییر نمی کند
• برای فاصله انداختن بین واژگان از یک خط عمود ( | ) استفاده می شود
• در هنگام تشدید حرف دو بار نوشته می شود
• حروف الفبا بدون نقطه و حرکت هستند و از این جهت با الفبای عربی تفاوت دارند
شش نشانه برای اعداد مورد استفاده قرار میگرد:
نشانه مربوط به عدد ۵۰ با حذف مثلث پایینی نشانه عدد ۱۰۰ ساخته می شود. [ ۳] برای جداسازی واژه ها ۱ را دوبار پشت سر هم استفاده می کنند. چهار نشانه دیگر هم به عنوان عدد و هم به عنوان واژه استفاده می شود. هر کدام از این نشانه ها حرف ابتدایی اسم عددی که به آن اشاره می کنند. [ ۳]
یک نشانه دیگر ( 𐩿 ) برای احاطه کردن اعداد مورداستفاده قرار می گیرد که آنها را از واژه های طرفین جدا می کند، برای نمونه 𐩿𐩭𐩽𐩽𐩿. [ ۳]
خاصیت جمع شوندگی این نشانه ها مشابه عدد نویسی رومی است ( به استثنا صفر ) . دو مثال در زیر آورد هشده است:
• عدد ۱۷ را می توان به صورت ۱ + ۱ + ۵ + ۱۰ نوشت: 𐩲𐩭𐩽𐩽
• عدد ۹۹ را می توان به صورت ۱ + ۱ + ۱ + ۱ + ۵ + ۱۰ + ۱۰ + ۱۰ + ۱۰ + ۵۰ نوشت: 𐩾𐩲𐩲𐩲𐩲𐩭𐩽𐩽𐩽𐩽
اعداد هزارگان به دو روش متفاوت نوشته می شوند:
wiki: الفبای عربستانی جنوبی