الفبای جاوی، الفباییست مشتق از خط عربی که برای نوشتار زبانهایی چون مالایی، آچه ای، بانجاری، ماگوئیندانائو، مینانگ کابائو، تاوسوگ و غیره به کار می رود. گسترهٔ تاریخی استفاده از این الفبا از اقلیت مالایی در جنوب کشور تایلند، شبه جزیره مالایی، جزایر سوماترا، بورنئو، سولاوسی، مالوکو، شامل کشورهای مالزی، اندونزی، و برونئی، و همین طور جنوب کشور فیلیپین بوده است.
این الفبا مثل الفبای فارسی با تغییرات بر روی خط عربی برای مناسب سازی آن برای زبان های این منطقه ایجاد شده است. ااین الفبا برای اولین بار در قرن ۱۳ میلادی و با گسترش دین اسلام در منطقه، ایجاد شد، پس از مدتی، الفباهای سنتی پیش از خویش را منسوخ کرد، و خود به تنها الفبای زبان مالایی و سایر زبانهای مشابه در منطقه شد.
جزیرهٔ جاوه در کشور اندونزی، در جنوب گسترهٔ جغرافیایی توصیف شده، تاریخ و فرهنگ نوشتاری خویش را دارد. در این جزایر، الفبایی شبیه جوای، ولی با تفاوتهای دستورالخطی و ظاهری، به نام الفبای پگون، از قرن ۱۶ میلادی به این سو رایج شد. بر خلاف الفبای جاوی، الفبای پگون، سایر سیستم های نوشتار سنتی مثل الفبای جاوه ای را منسوخ نکرد، و با این الفباها همزیستی داشت.
دو تئوری در خصوص تاریخ الفبای جاوی وجود دارد. اکثر متخصصین معتقدند که این الفبا مستقیما از روی خط عربی گرفته شده، و ابتکار درست کردن حروف جدید برای بازتاب صداهای مالایی ناموجود در عربی، در این منطقه اتفاق افتاده است. اما اقلیتی مثل «ریچارد اولاف وینستدت» معتقد است که الفبای جاوی با الهام از الفبای فارسی تنظیم شده است. [ ۳]
از قرن ۱۵ میلادی، با گسترش تجارت دریایی و نفوذ سلطان نشین های مالایی زبان این منطقه، گستره و نفوذ الفبای جاوی در سرتاسر بنادر اقیانوس هند و دریای جنوبی چین رسید. بین قرن ۱۵ و قرن ۲۰ میلادی، الفبای جاوی، نوشتار استاندارد مالایی بود و در این دوران، فرهنگ و ادبیات مالایی به غنائتی بی بدیل دست یافت. اشعار، نامه نگاریهای درباری و حکومتی، متون دینی - مذهبی، نامه های دیپلماتیک، و سایر کتب و متون ادبی متعددی به این الفبا نگاشته شدند. با استعمار دول اروپایی در منطقه، ارج و استفاده الفبای جاوی دچار افت شد، و کاربرد آن به مدارس اسلامی محدود گشت. در این دوران، الفبای لاتین، که در مالزی با نام «الفبای رومی» شناخته می شود، الفبای رسمی شد. جا دارد اشاره شود که سیاستهای زبانی در مالزی پیچیده اند، چرا که الفبای جاوی به دلیل ارتباط آن با دین اسلام و تاریخچهٔ گسترش آن، باب میل اقلیت های غیر مسلمان، که یک سوم جمعیت را شامل می شوند، نیست.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین الفبا مثل الفبای فارسی با تغییرات بر روی خط عربی برای مناسب سازی آن برای زبان های این منطقه ایجاد شده است. ااین الفبا برای اولین بار در قرن ۱۳ میلادی و با گسترش دین اسلام در منطقه، ایجاد شد، پس از مدتی، الفباهای سنتی پیش از خویش را منسوخ کرد، و خود به تنها الفبای زبان مالایی و سایر زبانهای مشابه در منطقه شد.
جزیرهٔ جاوه در کشور اندونزی، در جنوب گسترهٔ جغرافیایی توصیف شده، تاریخ و فرهنگ نوشتاری خویش را دارد. در این جزایر، الفبایی شبیه جوای، ولی با تفاوتهای دستورالخطی و ظاهری، به نام الفبای پگون، از قرن ۱۶ میلادی به این سو رایج شد. بر خلاف الفبای جاوی، الفبای پگون، سایر سیستم های نوشتار سنتی مثل الفبای جاوه ای را منسوخ نکرد، و با این الفباها همزیستی داشت.
دو تئوری در خصوص تاریخ الفبای جاوی وجود دارد. اکثر متخصصین معتقدند که این الفبا مستقیما از روی خط عربی گرفته شده، و ابتکار درست کردن حروف جدید برای بازتاب صداهای مالایی ناموجود در عربی، در این منطقه اتفاق افتاده است. اما اقلیتی مثل «ریچارد اولاف وینستدت» معتقد است که الفبای جاوی با الهام از الفبای فارسی تنظیم شده است. [ ۳]
از قرن ۱۵ میلادی، با گسترش تجارت دریایی و نفوذ سلطان نشین های مالایی زبان این منطقه، گستره و نفوذ الفبای جاوی در سرتاسر بنادر اقیانوس هند و دریای جنوبی چین رسید. بین قرن ۱۵ و قرن ۲۰ میلادی، الفبای جاوی، نوشتار استاندارد مالایی بود و در این دوران، فرهنگ و ادبیات مالایی به غنائتی بی بدیل دست یافت. اشعار، نامه نگاریهای درباری و حکومتی، متون دینی - مذهبی، نامه های دیپلماتیک، و سایر کتب و متون ادبی متعددی به این الفبا نگاشته شدند. با استعمار دول اروپایی در منطقه، ارج و استفاده الفبای جاوی دچار افت شد، و کاربرد آن به مدارس اسلامی محدود گشت. در این دوران، الفبای لاتین، که در مالزی با نام «الفبای رومی» شناخته می شود، الفبای رسمی شد. جا دارد اشاره شود که سیاستهای زبانی در مالزی پیچیده اند، چرا که الفبای جاوی به دلیل ارتباط آن با دین اسلام و تاریخچهٔ گسترش آن، باب میل اقلیت های غیر مسلمان، که یک سوم جمعیت را شامل می شوند، نیست.
wiki: الفبای جاوی