الفا رومئو بی ای تی

آلفا رومئو بی ای تی. آلفارومئو BAT ( به ایتالیایی Berlina Aerodinamica Tecnica، به فارسی سدان فنی آیرودینامیک ) مجموعه ای از خودروهای مفهومی ایتالیایی است که طی یک پروژه همکاری مشترک آلفارومئو و خانه طراحی ایتالیایی Bertone که در سال ۱۹۵۳ آغاز شد، ساخته شدند. در این پروژه سه خودرو ساخته شد: BAT 5 در سال ۱۹۵۳، BAT 7 در سال ۱۹۵۴، و در نهایت BAT 9 در سال ۱۹۵۵. هر سه خودرو توسط فرانکو اسکاگلیونه طراحی شده اند. [ ۱]
آلفا رومئو با جوزپه "نوچیو" برتونه از خانه طراحی برتونه تماس گرفت و سه خودروی مفهومی را برای تحقیق در مورد اثرات درگ بر روی خودرو سفارش داد. ایده اصلی پروژه این بود که اتومبیلی با کمترین ضریب درگ ممکن ساخته شود. تمام خودروها دارای سپرهای عقب بزرگ و باله های خمیده بودند. آن ها بر اساس شاسی خودروی آلفارومئو ۱۹۰۰ ساخته شدند. هر یک از این سه خودرو به ترتیب در سال های ۱۹۵۳، ۱۹۵۴ و ۱۹۵۵ در نمایشگاه خودروی تورین به نمایش درآمدند.
کمترین ضریب درگ در بین این سه خودرو ۰/۱۹ بود، [ ۲] که حتی با استانداردهای امروزی یک دستاورد محسوب می شود. برای هر یک از خودروها، آلفارومئو یک گیربکس پنج سرعته و یک موتور چهار سیلندر قدرتمند ارائه کرد که بیش از ۹۰ اسب بخار ( ۶۷ کیلووات ) نیرو تولید می کرد و می توانست خودرو را به حداکثر سرعت ۱۲۵ مایل بر ساعت ( ۲۰۱ کیلومتر بر ساعت ) برساند. [ ۳]
هر سه خودروی BAT اصلی بازسازی شده اند. آنها در نمایشگاه های اتومبیل مانند Concorso Italiano و Pebble Beach Concours d'Elegance به نمایش در می آیند. این خودروها از سال ۲۰۰۵ تا ژوئیه ۲۰۱۷ در موزه بلک هاوک در دانویل، کالیفرنیا به نمایش گذاشته شده بودند. [ نیازمند منبع] در سال ۲۰۲۰، RM Sotheby's هر سه خودرو را به صورت یک مجموعه در حراجی خود به قیمت ۱۴/۸۴۰ میلیون دلار آمریکا، با احتساب هزینه خریدار، فروخت. [ ۴]
BAT 5 که اولین نمونه از پروژه Bertone - Alfa Romeo BAT بود، اولین بار در نمایشگاه خودروی تورین در سال ۱۹۵۳ به نمایش درآمد. طراحی این مدل بر اساس مطالعات آیرودینامیک بود. فرم جلوی خودرو در واقع با هدف رفع مشکل اختلال در جریان هوا در سرعت های بالا ساخته شده بود. هدف این طراحی همچنین از بین بردن هرگونه مقاومت اضافی ناشی از چرخش چرخ ها و همچنین دستیابی به ساختاری بود که کمترین گردابه های هوایی ممکن را ایجاد کند. در عمل این معیارهای دقیق به خودرو اجازه می داد با موتور ۱۰۰ اسب بخاری که به صورت استاندارد روی آن نصب شده بود، به سرعت ۲۰۰ کیلومتر بر ساعت ( ۱۲۰ مایل بر ساعت ) برسد. طرحی که برتونه ارائه کرد یک ماشین بسیار سبک ( ۱٬۱۰۰ کیلوگرم ( ۲٬۴۰۰ پوند ) ) بود، با شیشه های جانبی با زاویه ۴۵ درجه نسبت به بدنه خودرو و شیشه جلویی بزرگ که با سقف تقریباً مسطح ترکیب می شد. شیشه عقب توسط یک ستون باریک به دو قسمت تقسیم شده بود و دو باله برآمده و کمی به سمت داخل آن را احاطه کرده بودند. این خودرو دارای ضریب درگ ۰/۲۳ بود. [ ۵]