[ویکی نور] التصویر الفنی فی القرآن. التصویر الفنی فی القرآن نوشتۀ سید قطب، ابراهیم حسین شاذلی (1324-1387 ق1906/-1966 م) از ادیبان برجسته و از اندیشمندان و اصلاحگران بزرگ معاصر است.وی در روستای «موشه» از توابع أسیوط مصر به دنیا آمد.وی فارغ التحصیل دانشکدۀ دار العلوم، مدرس مدارس وزارت معارف و...و آخر العمل در سال 1953 م به اخوان المسلمین پیوست و بقیه عمرش را در خدمت آن حزب گذراند.
سید قطب بیشتر دوران جوانی اش را صرف پژوهشهای ادبی و نقد ادبی کرد و در این بارۀ کتابها و مقالات بسیاری نوشت.وی در دهه چهل به پژوهشهای قرآنی روی آورد و با رویکرد ادبی به پژوهش و تدریس مباحث قرآنی پرداخت.از جمله آثار او می توان به تفسیر «فی ظلال القرآن» و «التصویر الفنی فی القرآن» اشاره کرد.نویسنده در کتاب اخیر به معرفی یکی از جوانب اعجاز ادبی قرآن کریم که «تصویر فنی»،یعنی آفرینش هنری یا نمایش هنری نام گرفته است.می پردازد.مؤلف پس از کشف نمایش هنری در قرآن و تألیف این کتاب، آرزو داشت که تمام قرآن را با چنین رویکردی تفسیر کند.نویسنده در توضیح مراد خود از تصویر فنی یا هنری قرآن می نویسد: «تصویر»ابزار خاص و مناسب در اسلوب بیان قرآنی است.قرآن معانی انتزاعی را به مدد تصاویر محسوس و خیال انگیز می نمایاند و باز حالات نفسانی و حوادث محسوس و مناظر مورد نظر را چون نمونه های انسانی و طبایع بشری از طریق تصویر تفهیم می کند.صورتی را که قرآن ترسیم می کند به زودی زنده و متحرک می شود و معانی ذهنی جان می گیرد و طبیعت بشری مجسّم می شود و حوادث و مناظر سرگذشت ها همه مشهود و مرئی می گردند و حالت و معنا پیدا می کنند و اگر «گفتار» با آنها همراه گردد تمام عناصر خیال انگیز در آن گرد می آید به قسمی که منظرۀ سمعی برای شنونده، به زودی تبدیل به منظرۀ بصری و صحنه یی تماشایی می گردد.گویی شخصیت های جانداری بر روی صحنه ی منظور در حال رفت وآمد و گفت وشنودند.حادثه هردم از پس حادثه روی می دهد.دریافت و کلمه و انفعال و حادثه و هماهنگی، همه دست در دست پردۀ مطلوب را ارائه می دهند.اینجا خود زندگی است که چهره گشایی می کند نه حکایت زندگی. ابزاری که به وسیله آن معانی ذهنی و حالت های نفسانی بیان یا حوادث گذشته و نمونه های انسانی مجسّم می گردد تنها و تنها به وسیلۀ همین الفاظ جامد یعنی واژه های بی جان صورت می گیرد؛نه شخصی است که گزارشگر و نه رنگی است که توصیف گر باشد. اگر این «دقیقه» را درک کنیم به گوشه ای از رازهای اعجاز قرآن آشنا شده ایم.
مؤلف در ادامه به ارائه مثالهایی از قرآن در تأیید مدعای خویش می پردازد.
کتاب مشتمل بر بخشهای ذیل می باشد:
الاهداء، لقد وجدت القرآن، سحر القرآن، کیف فهم القرآن، التصویر الفنی، التخییل الحسی و التجسیم، التناسق الفنی، القصة فی القرآن (اغراض القصة، آثار خضوع القصة للغرض الدینی...)، نماذج انسانیة، المنطق الوجدانی، طریقة القرآن، هذا الکتاب.
سید قطب بیشتر دوران جوانی اش را صرف پژوهشهای ادبی و نقد ادبی کرد و در این بارۀ کتابها و مقالات بسیاری نوشت.وی در دهه چهل به پژوهشهای قرآنی روی آورد و با رویکرد ادبی به پژوهش و تدریس مباحث قرآنی پرداخت.از جمله آثار او می توان به تفسیر «فی ظلال القرآن» و «التصویر الفنی فی القرآن» اشاره کرد.نویسنده در کتاب اخیر به معرفی یکی از جوانب اعجاز ادبی قرآن کریم که «تصویر فنی»،یعنی آفرینش هنری یا نمایش هنری نام گرفته است.می پردازد.مؤلف پس از کشف نمایش هنری در قرآن و تألیف این کتاب، آرزو داشت که تمام قرآن را با چنین رویکردی تفسیر کند.نویسنده در توضیح مراد خود از تصویر فنی یا هنری قرآن می نویسد: «تصویر»ابزار خاص و مناسب در اسلوب بیان قرآنی است.قرآن معانی انتزاعی را به مدد تصاویر محسوس و خیال انگیز می نمایاند و باز حالات نفسانی و حوادث محسوس و مناظر مورد نظر را چون نمونه های انسانی و طبایع بشری از طریق تصویر تفهیم می کند.صورتی را که قرآن ترسیم می کند به زودی زنده و متحرک می شود و معانی ذهنی جان می گیرد و طبیعت بشری مجسّم می شود و حوادث و مناظر سرگذشت ها همه مشهود و مرئی می گردند و حالت و معنا پیدا می کنند و اگر «گفتار» با آنها همراه گردد تمام عناصر خیال انگیز در آن گرد می آید به قسمی که منظرۀ سمعی برای شنونده، به زودی تبدیل به منظرۀ بصری و صحنه یی تماشایی می گردد.گویی شخصیت های جانداری بر روی صحنه ی منظور در حال رفت وآمد و گفت وشنودند.حادثه هردم از پس حادثه روی می دهد.دریافت و کلمه و انفعال و حادثه و هماهنگی، همه دست در دست پردۀ مطلوب را ارائه می دهند.اینجا خود زندگی است که چهره گشایی می کند نه حکایت زندگی. ابزاری که به وسیله آن معانی ذهنی و حالت های نفسانی بیان یا حوادث گذشته و نمونه های انسانی مجسّم می گردد تنها و تنها به وسیلۀ همین الفاظ جامد یعنی واژه های بی جان صورت می گیرد؛نه شخصی است که گزارشگر و نه رنگی است که توصیف گر باشد. اگر این «دقیقه» را درک کنیم به گوشه ای از رازهای اعجاز قرآن آشنا شده ایم.
مؤلف در ادامه به ارائه مثالهایی از قرآن در تأیید مدعای خویش می پردازد.
کتاب مشتمل بر بخشهای ذیل می باشد:
الاهداء، لقد وجدت القرآن، سحر القرآن، کیف فهم القرآن، التصویر الفنی، التخییل الحسی و التجسیم، التناسق الفنی، القصة فی القرآن (اغراض القصة، آثار خضوع القصة للغرض الدینی...)، نماذج انسانیة، المنطق الوجدانی، طریقة القرآن، هذا الکتاب.
wikinoor: التصویر_الفنی_فی_القرآن
[ویکی فقه] التصویر الفنی فی القرآن (کتاب). «التصویر الفنی فی القرآن» نوشته سید قطب، ابراهیم حسین شاذلی (۱۳۲۴- ۱۳۸۷ ق/ ۱۹۰۶- ۱۹۶۶ م) از ادیبان برجسته و از اندیشمندان و اصلاحگران بزرگ معاصر است.
وی در روستای «موشه» از توابع اسیوط مصر به دنیا آمد. وی فارغ التحصیل دانشکده دار العلوم، مدرس مدارس وزارت معارف و... و آخر العمل در سال ۱۹۵۳ م به اخوان المسلمین پیوست و بقیه عمرش را در خدمت آن حزب گذراند. سید قطب بیشتر دوران جوانی اش را صرف پژوهشهای ادبی و نقد ادبی کرد و در این باره کتابها و مقالات بسیاری نوشت. وی در دهه چهل به پژوهشهای قرآنی روی آورد و با رویکرد ادبی به پژوهش و تدریس مباحث قرآنی پرداخت. از جمله آثار او می توان به تفسیر «فی ظلال القرآن» و «التصویر الفنی فی القرآن» اشاره کرد. نویسنده در کتاب اخیر به معرفی یکی از جوانب اعجاز ادبی قرآن کریم که «تصویر فنی»، یعنی آفرینش هنری یا نمایش هنری نام گرفته است.می پردازد. مؤلف پس از کشف نمایش هنری در قرآن و تالیف این کتاب، آرزو داشت که تمام قرآن را با چنین رویکردی تفسیر کند. نویسنده در توضیح مراد خود از تصویر فنی یا هنری قرآن می نویسد: «تصویر» ابزار خاص و مناسب در اسلوب بیان قرآنی است. قرآن معانی انتزاعی را به مدد تصاویر محسوس و خیال انگیز می نمایاند و باز حالات نفسانی و حوادث محسوس و مناظر مورد نظر را چون نمونه های انسانی و طبایع بشری از طریق تصویر تفهیم می کند. صورتی را که قرآن ترسیم می کند به زودی زنده و متحرک می شود و معانی ذهنی جان می گیرد و طبیعت بشری مجسم می شود و حوادث و مناظر سرگذشت ها همه مشهود و مرئی می گردند و حالت و معنا پیدا می کنند و اگر «گفتار» با آنها همراه گردد تمام عناصر خیال انگیز در آن گرد می آید به قسمی که منظره سمعی برای شنونده، به زودی تبدیل به منظره بصری و صحنه یی تماشایی می گردد. گویی شخصیت های جانداری بر روی صحنه ی منظور در حال رفت وآمد و گفت وشنودند. حادثه هردم از پس حادثه روی می دهد. دریافت و کلمه و انفعال و حادثه و هماهنگی، همه دست در دست پرده مطلوب را ارائه می دهند. اینجا خود زندگی است که چهره گشایی می کند نه حکایت زندگی.ابزاری که به وسیله آن معانی ذهنی و حالت های نفسانی بیان یا حوادث گذشته و نمونه های انسانی مجسم می گردد تنها و تنها به وسیله همین الفاظ جامد یعنی واژه های بی جان صورت می گیرد؛ نه شخصی است که گزارشگر و نه رنگی است که توصیف گر باشد.اگر این «دقیقه» را درک کنیم به گوشه ای از رازهای اعجاز قرآن آشنا شده ایم.مؤلف در ادامه به ارائه مثالهایی از قرآن در تایید مدعای خویش می پردازد.
ساختار کتاب
کتاب مشتمل بر بخشهای ذیل می باشد: الاهداء، لقد وجدت القرآن، سحر القرآن، کیف فهم القرآن، التصویر الفنی، التخییل الحسی و التجسیم، التناسق الفنی، القصة فی القرآن (اغراض القصة، آثار خضوع القصة للغرض الدینی...) ، نماذج انسانیة، المنطق الوجدانی، طریقة القرآن، هذا الکتاب. در پایان هم فهرست مطالب کتاب درج و سایر آثار منتشر شده توسط ناشر معرفی شده است.
نسخه شناسی
نویسنده کتاب ابراهیم حسین شاذلی معروف به سید قطب است. این کتاب در ۲۶۳ صفحه در سال ۱۴۱۵ ه- ۱۹۹۵ م از سوی انتشارات «دار الشروق» بیروت و به زبان عربی منتشر شده است. قطع، نوع جلد و نوبت چاپ کتاب نامعلوم است. نسخه این برنامه از روی زیراکسی که از نسخه اصلی کتاب که در کتابخانه فرهنگ و معارف قرآن دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم موجود است تهیه شده است.
منابع
...
وی در روستای «موشه» از توابع اسیوط مصر به دنیا آمد. وی فارغ التحصیل دانشکده دار العلوم، مدرس مدارس وزارت معارف و... و آخر العمل در سال ۱۹۵۳ م به اخوان المسلمین پیوست و بقیه عمرش را در خدمت آن حزب گذراند. سید قطب بیشتر دوران جوانی اش را صرف پژوهشهای ادبی و نقد ادبی کرد و در این باره کتابها و مقالات بسیاری نوشت. وی در دهه چهل به پژوهشهای قرآنی روی آورد و با رویکرد ادبی به پژوهش و تدریس مباحث قرآنی پرداخت. از جمله آثار او می توان به تفسیر «فی ظلال القرآن» و «التصویر الفنی فی القرآن» اشاره کرد. نویسنده در کتاب اخیر به معرفی یکی از جوانب اعجاز ادبی قرآن کریم که «تصویر فنی»، یعنی آفرینش هنری یا نمایش هنری نام گرفته است.می پردازد. مؤلف پس از کشف نمایش هنری در قرآن و تالیف این کتاب، آرزو داشت که تمام قرآن را با چنین رویکردی تفسیر کند. نویسنده در توضیح مراد خود از تصویر فنی یا هنری قرآن می نویسد: «تصویر» ابزار خاص و مناسب در اسلوب بیان قرآنی است. قرآن معانی انتزاعی را به مدد تصاویر محسوس و خیال انگیز می نمایاند و باز حالات نفسانی و حوادث محسوس و مناظر مورد نظر را چون نمونه های انسانی و طبایع بشری از طریق تصویر تفهیم می کند. صورتی را که قرآن ترسیم می کند به زودی زنده و متحرک می شود و معانی ذهنی جان می گیرد و طبیعت بشری مجسم می شود و حوادث و مناظر سرگذشت ها همه مشهود و مرئی می گردند و حالت و معنا پیدا می کنند و اگر «گفتار» با آنها همراه گردد تمام عناصر خیال انگیز در آن گرد می آید به قسمی که منظره سمعی برای شنونده، به زودی تبدیل به منظره بصری و صحنه یی تماشایی می گردد. گویی شخصیت های جانداری بر روی صحنه ی منظور در حال رفت وآمد و گفت وشنودند. حادثه هردم از پس حادثه روی می دهد. دریافت و کلمه و انفعال و حادثه و هماهنگی، همه دست در دست پرده مطلوب را ارائه می دهند. اینجا خود زندگی است که چهره گشایی می کند نه حکایت زندگی.ابزاری که به وسیله آن معانی ذهنی و حالت های نفسانی بیان یا حوادث گذشته و نمونه های انسانی مجسم می گردد تنها و تنها به وسیله همین الفاظ جامد یعنی واژه های بی جان صورت می گیرد؛ نه شخصی است که گزارشگر و نه رنگی است که توصیف گر باشد.اگر این «دقیقه» را درک کنیم به گوشه ای از رازهای اعجاز قرآن آشنا شده ایم.مؤلف در ادامه به ارائه مثالهایی از قرآن در تایید مدعای خویش می پردازد.
ساختار کتاب
کتاب مشتمل بر بخشهای ذیل می باشد: الاهداء، لقد وجدت القرآن، سحر القرآن، کیف فهم القرآن، التصویر الفنی، التخییل الحسی و التجسیم، التناسق الفنی، القصة فی القرآن (اغراض القصة، آثار خضوع القصة للغرض الدینی...) ، نماذج انسانیة، المنطق الوجدانی، طریقة القرآن، هذا الکتاب. در پایان هم فهرست مطالب کتاب درج و سایر آثار منتشر شده توسط ناشر معرفی شده است.
نسخه شناسی
نویسنده کتاب ابراهیم حسین شاذلی معروف به سید قطب است. این کتاب در ۲۶۳ صفحه در سال ۱۴۱۵ ه- ۱۹۹۵ م از سوی انتشارات «دار الشروق» بیروت و به زبان عربی منتشر شده است. قطع، نوع جلد و نوبت چاپ کتاب نامعلوم است. نسخه این برنامه از روی زیراکسی که از نسخه اصلی کتاب که در کتابخانه فرهنگ و معارف قرآن دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم موجود است تهیه شده است.
منابع
...
wikifeqh: التصویر_الفنی_فی_القرآن _(کتاب)