البدیع

[ویکی فقه] بدیع یکی از نام های خدا است.
این نام دوبار در قرآن مجید به صورت «بدیع السموات و الارض »
بقره/سوره۲، آیه۱۱۷.
واژه بدیع از ریشه «ب د ع » گرفته شده و درباره خدا به معنای مبدع (یا مبتدع ) به کار می رود. یکی از دو مفهوم اصلی این ریشه، آفریدن چیزی بدون نمونه پیشین است.
معجم المقاییس اللغة، ذیل واژه.
از نظر لغت شناسان، کاربرد این واژه درباره خدا اشاره به آن دارد که او عالم را بدون نمونه پیشین ساخته است
معجم المقاییس اللغة، ذیل وازه.
...

شهر البدیع ( به عربی: البدیع ) در شمالیه در کشور بحرین واقع شده است. جمعیت این شهر ۳۳٫۷۰۰ نفر است.