آل پاچینو. آلفردو جیمز پاچینو ( به انگلیسی: Alfredo James Pacino؛ زادهٔ ۲۵ آوریل ۱۹۴۰ ) بازیگر و فیلم ساز آمریکایی است. او در طول پنج دهه فعالیت خود جوایز گوناگونی دریافت کرده است؛ از جمله یک جایزهٔ اسکار، دو جایزهٔ تونی و دو جایزهٔ امی. این جایزه ها، پاچینو را به اندک بازیگرانی بدل می سازد که تاج سه گانه بازیگری را دریافت کرده اند. به او همچنین جوایزی چون یک عمر دستاورد هنری بنیاد فیلم آمریکا، سیسیل بی دمیل و نشان ملی هنر اعطا شده است.
پاچینو در اچ بی استودیو و اکتورز استودیو، بازیگری متد را نزد چارلی لاتن[ پانویس ۱] و لی استراسبرگ فرا گرفت. او در ۲۹ سالگی با نقشی مختصر در ناتالی و من ( ۱۹۶۹ ) نخستین فیلم بلند خود را بازی کرد. پاچینو با بازی در فیلم وحشت در نیدل پارک ( ۱۹۷۱ ) که نخستین نقش اصلی او بود، مورد توجه قرار گرفت. او پس از بازی در فیلم پدرخوانده ( ۱۹۷۲ ) به کارگردانی فرانسیس فورد کوپولا، با نقش موفق مایکل کورلئونه شهرت بیشتری یافت و مورد تقدیر قرار گرفت. پاچینو برای بازی در این نقش، نخستین بار نامزد دریافت جایزه اسکار شد اما به آن دست نیافت. او این نقش را در فیلم های پدرخوانده: قسمت دوم ( ۱۹۷۴ ) و پدرخوانده: قسمت سوم ( ۱۹۹۰ ) بازآفرینی کرد.
آل پاچینو برای بازی در فیلم های سرپیکو ( ۱۹۷۳ ) ، بعدازظهر سگی ( ۱۹۷۵ ) ، پدرخوانده: قسمت دوم و . . . و عدالت برای همه ( ۱۹۷۹ ) نامزد جایزهٔ اسکار بهترین بازیگر مرد شد و در نهایت این جایزه را بابت نقش یک کهنه سرباز نابینای ارتش آمریکا در فیلم بوی خوش یک زن ( ۱۹۹۲ ) دریافت کرد. او همچنین برای بازی در فیلم های پدرخوانده، دیک تریسی ( ۱۹۹۰ ) ، گلن گری گلن راس ( ۱۹۹۲ ) و مرد ایرلندی ( ۲۰۱۹ ) نامزد جایزهٔ اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شد. دیگر نقش های قابل توجه پاچینو شامل تونی مونتانا در صورت زخمی ( ۱۹۸۳ ) ، کارلیتو بریگانته در راه کارلیتو ( ۱۹۹۳ ) ، بنجامین راجیرو در دانی براسکو ( ۱۹۹۷ ) و لوول برگمن در نفوذی ( ۱۹۹۳ ) می شود. او همچنین در فیلم های مخمصه ( ۱۹۹۵ ) ، وکیل مدافع شیطان ( ۱۹۹۷ ) ، بی خوابی ( ۲۰۰۲ ) و خاندان گوچی ( ۲۰۲۱ ) بازی کرده است. پاچینو در تولیدات متعددی از شبکه اچ بی او در تلویزیون حضور داشته است؛ از جمله این تولیدات می توان به فرشتگان در آمریکا ( ۲۰۰۳ ) ، تو جک را نمی شناسی ( ۲۰۱۰ ) و فیل اسپکتور ( ۲۰۱۳ ) اشاره کرد. او بابت بازی در نقش جک کورکیان و روی کوهن در فیلم های تلویزیونی تو جک را نمی شناسی و فرشتگان در آمریکا برندهٔ جایزهٔ امی ساعات پربیننده شد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپاچینو در اچ بی استودیو و اکتورز استودیو، بازیگری متد را نزد چارلی لاتن[ پانویس ۱] و لی استراسبرگ فرا گرفت. او در ۲۹ سالگی با نقشی مختصر در ناتالی و من ( ۱۹۶۹ ) نخستین فیلم بلند خود را بازی کرد. پاچینو با بازی در فیلم وحشت در نیدل پارک ( ۱۹۷۱ ) که نخستین نقش اصلی او بود، مورد توجه قرار گرفت. او پس از بازی در فیلم پدرخوانده ( ۱۹۷۲ ) به کارگردانی فرانسیس فورد کوپولا، با نقش موفق مایکل کورلئونه شهرت بیشتری یافت و مورد تقدیر قرار گرفت. پاچینو برای بازی در این نقش، نخستین بار نامزد دریافت جایزه اسکار شد اما به آن دست نیافت. او این نقش را در فیلم های پدرخوانده: قسمت دوم ( ۱۹۷۴ ) و پدرخوانده: قسمت سوم ( ۱۹۹۰ ) بازآفرینی کرد.
آل پاچینو برای بازی در فیلم های سرپیکو ( ۱۹۷۳ ) ، بعدازظهر سگی ( ۱۹۷۵ ) ، پدرخوانده: قسمت دوم و . . . و عدالت برای همه ( ۱۹۷۹ ) نامزد جایزهٔ اسکار بهترین بازیگر مرد شد و در نهایت این جایزه را بابت نقش یک کهنه سرباز نابینای ارتش آمریکا در فیلم بوی خوش یک زن ( ۱۹۹۲ ) دریافت کرد. او همچنین برای بازی در فیلم های پدرخوانده، دیک تریسی ( ۱۹۹۰ ) ، گلن گری گلن راس ( ۱۹۹۲ ) و مرد ایرلندی ( ۲۰۱۹ ) نامزد جایزهٔ اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شد. دیگر نقش های قابل توجه پاچینو شامل تونی مونتانا در صورت زخمی ( ۱۹۸۳ ) ، کارلیتو بریگانته در راه کارلیتو ( ۱۹۹۳ ) ، بنجامین راجیرو در دانی براسکو ( ۱۹۹۷ ) و لوول برگمن در نفوذی ( ۱۹۹۳ ) می شود. او همچنین در فیلم های مخمصه ( ۱۹۹۵ ) ، وکیل مدافع شیطان ( ۱۹۹۷ ) ، بی خوابی ( ۲۰۰۲ ) و خاندان گوچی ( ۲۰۲۱ ) بازی کرده است. پاچینو در تولیدات متعددی از شبکه اچ بی او در تلویزیون حضور داشته است؛ از جمله این تولیدات می توان به فرشتگان در آمریکا ( ۲۰۰۳ ) ، تو جک را نمی شناسی ( ۲۰۱۰ ) و فیل اسپکتور ( ۲۰۱۳ ) اشاره کرد. او بابت بازی در نقش جک کورکیان و روی کوهن در فیلم های تلویزیونی تو جک را نمی شناسی و فرشتگان در آمریکا برندهٔ جایزهٔ امی ساعات پربیننده شد.
wiki: آل پاچینو