ال بلاغی

[ویکی فقه] آل بلاغی. آل بلاغی، از خاندان های قدیم علمی شیعه بود.
مؤسس این خاندان، که امروزه فضلا و دانشمندانی از آن در ایران، عراق و لبنان پراکنده اند، شیخ محمد علی بلاغی (متوفی ۱۰۰۰) است. وی از فقها و علمای بزرگ قرن دهم و شاگرد محقق اردبیلی بوده و برخی از تألیفات او عبارت اند از: شرح بر ارشاد الاذهان علامه حلی؛ شرح اصول کافی؛ حواشی بر بخش اصول معالم الدین و حواشی بر من لایحضره الفقیه.
سیدحسن صدر، تکمله امل الامل، ج۱، ص۳۸۹، چاپ احمد حسینی، قم ۱۴۰۶.
آل محبوبه
جعفر بن باقر آل محبوبه، ماضی النجف و حاضرها، ج۲، ص۵۸ـ۷۹، بیروت ۱۹۸۶.
معروف ترین افراد خاندان بلاغی عبارت اند از:۱. شیخ عباس بن محمدعلی (متوفی ۱۰۸۵)، فقیه، اصولی و صاحب حاشیه بر تهذیب؛۲. شیخ حسن بن عباس (متوفی بعد از۱۱۰۵)، از شاگردان علی بن زین الدین نواده شهید ثانی و مدّقق شروانی، صاحب شرح صحیفه سجادیه و تنقیح المقال، که اثر اخیر از منابع روضات الجنات است؛۳. شیخ عباس بن حسن (متوفی بعد از۱۱۷۸)، فقیه، اصولی و صاحب رساله عملیه بغیة الطلّب و شرح الصحیفة السجادیة؛۴. شیخ محمدعلی بن عباس (متوفی ۱۲۲۸)، فقیه و اصولی، از شاگردان وحید بهبهانی، بحرالعلوم، کاشف الغطاء و سیدمحسن اعرجی، صاحب مطارح الانظار و نتایج الافکار، که شرح مبسوطی است بر تهذیب الاصولِ علاّمه حلّی، و جامع الاقوال در فقه استدلالی؛۵. شیخ ابراهیم بن حسین (متوفی ۱۲۴۷)، فقیه، ادیب و شاگرد کاشف الغطاء. وی، که در بازگشت از سفر حج به درخواست اهل جبل عامل در آن جا اقامت گزید، سرسلسله آل بلاغی در لبنان بوده است و نسل او در جبل عامل به نام بلاغی عاملی مشهورند؛۶. شیخ احمد بن محمد علی (متوفی ۱۲۷۱)، فقیه، اصولی، شاگرد سیّدعبدالله شُبّر و صاحب شرح بر تهذیب الاصول علامه حلی، شیخ طالب بن عباس (متوفی ۱۲۸۲). شاگرد صاحب جواهر، شاعر و مؤسس دو محفل ادبی مشهور در نجف به نام های «معرکة بلاغیة» و «محفل بلاغیة»؛۷. محمد جواد بلاغی (۱۲۸۲ـ۱۳۵۲/ ۱۳۱۲ ش) که مشهورترین فرد از خاندان بلاغی است.
محمد علی مدرس تبریزی، ریحانة الادب، ج ۱، ص ۲۷۶ـ ۲۷۸،تهران ۱۳۶۹ ش .
...