ال برغانی

[ویکی فقه] آل برغانی. آل برغانی، از خاندان های مشهور علمی و زعمای مذهبی قزوین و برغان و عتبات مقدسه، از ابتدای قرن یازدهم تا پایان قرن سیزدهم است.
این خاندان به آل طالقانی نیز شهرت داشته و در دهه های پایانی قرن سیزدهم، بعد از شهادت شیخ محمدتقی در ۱۲۶۳، به آل شهیدی و آل شهیدی صالحی و آل علوی شهیدی مشهور شده است.
محمدصالح بن محمد برغانی، موسوعه البرغانی فی فقه الشیعه، ج۱، ص۱۱، مقدمه عبدالحسین صالحی، تهران (بی تا).
• ملامحمدکاظم طالقانی• ملامحمد ملائکه برغانی• ملامحمدتقی برغانی• ملامحمدصالح برغانی• میرزاعبدالوهاب بن محمدصالح برغانی• شیخ حسن بن میرزاعبدالوهاب برغانی• ملامحمدعلی برغانی• میرزاعلی نقی فرزند شیخ حسن (متوفی ۱۴۰۱) نیز از احفاد دانشمند ملا محمد صالح بوده و علاوه بر خدمات اجتماعی و دینی، آثار علمی نیز برجای نهاده است.• شیخ محمد، فرزند دیگر ملامحمدصالح، بنابر نوشته آقابزرگ طهرانی (نسخه خطی) در عراق درس خوانده و به امر استادش، شیخ زین العابدین مازندرانی، به منظور ارشاد مردم به هند رفته و تا پایان عمر همان جا مانده و بعد از وفات، در کربلا دفن شده است.• میرزااحمد (متوفی ۱۳۳۹) فرزند میرزاعلی اصغر نیز یکی دیگر از نوادگان دانشمند ملامحمد صالح بود که در نجف درس خواند و پس از نیل به مراتب بلند علمی، در قزوین به تدریس و زعامت دینی پرداخت. از او چند نگاشته فقهی و اصولی برجای مانده است.
زنان مشهور این خاندان
چند تن از زنان خاندان آل برغانی از فضل و علم برخوردار بوده و گاهی منصب تدریس نیز یافته اند.
← ماه شرف طالقانی
...