ال بحرالعلوم

[ویکی فقه] آل بحرالعلوم. آلِ بَحْرُالعُلوم، خاندانی از سادات حسنی از عالمان شیعی امامی ، مشهور به علم و ادب از سده ۱۲ تا ۱۴ق/۱۸ تا ۲۰م در ایران و عراق می باشد.
افراد این خاندان از آن رو به «بحرالعلوم» شهرت یافته اند که سردودمان آن سیّد محمّد مهدی طباطبایی چنین عنوانی داشته است. اینکه آل بحرالعلوم به «طباطبایی» نیز مشهور است. بدین جهت است که از ابراهیم طباطبا فرزند اسماعیل دیباج نسب می برد و او نخستین کس از این خاندان است که این لقب را داشته است.
خوانساری، محمدباقر، روضات الجنات، ج۷، ص۲۱۲، تهران، ۱۳۹۰ق.
نیاکان آل بحرالعلوم، نخست در شهرهای حجاز و عراق و بعضی از شهرهای عربی دیگر می زیستند و بر اثر ستم حاکمان اموی و عباسی بر سادات و شیعیان، در حال کوچ دایمی بودند. از این رو در نیمه سده ۳ق/۹م به ایران که در آن سادات از امنیت بیشتری برخوردار بودند، پناه آوردند و نخست در اصفهان و پس از آن در بروجرد ماندگار شدند. در اوایل سده ۱۲ق/۱۸م، بسیاری از اینان به قصد تحصیل علوم دینی یا زیارت به عراق کوچیدند و در عتبات به ویژه نجف و کربلا اقامت گزیدند و دیگر باز نگشتند.
سرسلسله آل بحرالعلوم
سرسلسله این دودمان سید محمدمهدی طباطبائی بروجردی، معروف به سیدبحرالعلوم است.
خاستگاه خاندان
...