اقطی سیاه

دانشنامه عمومی

آقطی سیاه. آقطی سیاه، آقطی اروپایی ( نام علمی: Sambucus nigra ) که در مناطقی از ایران انگور کولی و خمان کبیر نیز نامیده می شود، درختچه ای است که ارتفاع آن در نواحی مساعد به ۱۰ متر می رسد. این درختچه معمولاً در کنار جاده ها و حاشیه جنگل ها و در نواحی مرطوب و سایه دار می روید.
آقطی سیاه از زمان های قدیم مورد مصرف مردم بوده است و از آن برای رفع امراض مختلف مانند دفع بلغم و صفرا استفاده می کرده اند. برگ های آن سبزرنگ، بیضوی، دندانه دار، بیدره و مرکب از ۵ تا ۷ برگچه است. اگر برگ ها شکسته و مالش داده شود، بوی بدی از آن متصاعد می شود. همه قسمت سبز گیاه سمی هستند.
گل های آن سفید و خوشه ای است که در اواخر بهار ظاهر می شود. میوه آقطی سیاه گوشتی، ریز مانند انگور و به رنگ آبی سیر است. قسمت مورد استفاده این درختچه گل، برگ و پوست داخلی ساقه آن است. آقطی سیاه در ایران در نواحی آذربایجان و همدان می روید.
نام های دیگر آقطی: خمان، سبوقه، خمان کبیر، آقطی سیاه، تردارگن، انگورکولی، خمان صغیر، پَلِم ( متفاوت از پَلْم به معنای کاجیره است ) ، پلخون، شون و آقطی سرخ است.
پوست این درختچه و برگ آن دارای موادی مانند سامبوسین سامبو نیگرین ، کولین، سیکوتین و مقدر کمی نیترات پتاسیم است. در گل های آن الدرین و مقدر کمی اسانس وجود دارد. میوه آقطی سیاه دارای کریزان تمین ، مواد قندی، اسانس، صمغ، اسید والزیانیک و اسید استیک است. آقطی همچنین شامل فلاونوئیدهایی مانند کوئرستین و کامپفرول و گلیکوزیدهای کوئرستین همانند هایپروزید، ایزوکوئر ستین و روتین، و تری ترپنها مثل آلفا و بتا آمیرین، بتولین، اسید اولئانولیک، و ترکیب ضد التهاب اورسولیک اسید است. اسیدهای چرب مانند اسید لینولنیک، اسید پالمتیک، اسید لینولئیک، اسیدهای آمینه و دیگر ترکیبات مانند اسید کلروژنیک به عنوان تانن کاذب، تانن و موسیلاژ است. رنگ کبود آقطی بالغ و رسیده به سبب محتوای آنتوسیانیدین های آن است. خواص آقطی. [ ۱]
آقطی سیاه از نظر طب قدیم ایران سرد و خشک است. پوست ثانوی ( داخلی ) ساقه و ریشه آن از نظر طبی موثرترین قسمت های این گیاه است.
• در درمان رماتیسم و درد مفاصل مؤثر است.
ادرارآور است.
ملین و ضد یبوست است و بهترین دارو برای رفع یبوست در افراد سالخورده و کسانی است که انقباضات روده بزرگ در آن ها ضعیف شده است.
• دم کرده برگ های خشک شده آن در رفع اسهال مؤثر است.
• برای برطرف کردن درد و التیام بواسیر، برگ های تازه این گیاه را له کرده یا اینکه از آن پماد تهیه کنید و روی بواسیر دردناک بگذارید.
• درمان کننده استسقاء است و آب اضافی را از بدن و از بین انساج خارج می کند.
• برای از بین بردن خارش بدن، پوست ساقه آن را در روغن بجوشانید و سپس آن را صاف کرده و بگذارید سرد شود. این روغن را روی قسمت هایی که خارش دارد بزنید.
• برای جوش خوردن استخوان و مداوای شکستگی استخوان، از دم کرده ریشه این درختچه استفاده کنید.
• دم کرده گل های خشک شده آقطی سیاه درمان کننده گریپ، سرما خوردگی، بیماری های دستگاه تنفسی و نقرس است.
• جوشانده گل های خشک شده این گیاه برای معالجه برونشیت و ذات الجنب مفید است.
• بخور گل های آقطی سیاه برای درمان بیماری های سل مفید است و اخلاط چسب ناک را از گلو خارج می کند.
• بیماری های کلیه و مجاری ادرار را درمان می کند.
سنگ کلیه را خارج می سازد.
• شیر مادران شیرده را زیاد می کند.
• در درمان بیماری های صرع مفید است.
• جوشانده گل های خشک شده آقطی سیاه را به صورت کمپرس روی زخم های اگزما بگذارید اثر مطلوب خواهد داشت.
• خوردن میوه آقطی سیاه و مالیدن آن به سر باعث سیاه شدن مو و تقویت مو می شود.
• جوشانده گل های آقطی سیاه را روی سوختگی ها بگذارید و کمپرس کنید تا درد را کاهش دهد.
• برای از بین بردن ورم چشم می توان چشم را با جوشانده گل های این گیاه شستشو داد.
• جوشانده برگ این درخت آفت درختان و سبزیجات را از بین می برد.
• اگر پوست حساس دارید برای شستن صورت یا پاک کردن آرایش از دم کرده آقطی سیاه استفاده کنید.
• برای شادابی پوست صورت و از بین بردن لکه ها و کک و مک می توان از ماسک زیر استفاده کرد:
عکس آقطی سیاهعکس آقطی سیاهعکس آقطی سیاه
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

آقطی سیاه
آقطی سیاه ( انگو کولی ) Elderberry
نام علمی Sambucus nigra
ترکیبات شیمیایی
خواص داروئی طرز استفاده مضرات
کلیات گیاه شناسی
آقطی سیاه که در همدان انگور کولی نامیده می شود از زمانهای قدیم مورد مصرف مردم بوده و از آن برای رفع امراض مختلف مانند دفع بلغم و صفرا استفاده می کرده اند .
...
[مشاهده متن کامل]

آقطی سیاه که خمان کبیر نیز نامیده می شود درختچه ای است که ارتفاع آن در نواحی مساعد به 10 متر می رسد . این درختچه معمولا در کنار جاده ها و حاشیه جنگل ها و در نواحی مرطوب و سایه در می روید .
برگ آهای آن سبز رنگ ، بیضوی ، دندانه دار ، بیدره و مرکب از 5 - 7 برگچه می باشد اگر برگها شکسته و مالش داده شود بوی بدی از آن متصاعد می شود .
گلهای آن سفید و خوشه ای است که در اواخر بهار ظاهر می شود . میوه آقطی سیاه گوشتی ، ریز مانند انگور و برنگ آبی سیر می باشد .
قسمت مورد استفاده این درختچه گل ، برگ و پوست داخلی ساقه آن است .
آقطی سیاه در ایران در نواحی آذربایجان و همدان می روید .
ترکیبات شیمیایی:
پوست این درختچه و برگ آن درای موادی مانند ساو بوسین Sambucine سامبو نیگرین Sambunigerine ، کولین ، سیکوتین Cicutine و مقدر کمی نیترات پتاسیم می باشد . د گلهای آن الدرین Elderine و مقدر کمی اسانس وجود دارد . میوه آقطی سیاه درای کریزان تمین Chrysanthemin ، مواد قندی ، اسانس ، صمغ ، اسید والزیانیک و اسید استیک می باشد .

بپرس