اقرار ظالمان

[ویکی فقه] اقرار ظالمان (قرآن). ستمگران به ستمگری شان، هنگام دیدن عذاب الهی اعتراف می کنند.
فلمآ احسوا باسنآ اذا هم منها یرکضون(هنگامی که عذاب ما را احساس کردند، ناگهان پا به فرار گذاشتند!) قالوا یـویلنآ انا کنا ظــلمین...(گفتند: «ای وای بر ما! به یقین ما ستمگر بودیم!») و لئن مستهم نفحة من عذاب ربک لیقولن یـویلنا انا کنا ظـلمین.(اگر کمترین عذاب پروردگارت به آنان برسد، فریادشان بلند می شود که: «ای وای بر ما! ما همگی ستمگر بودیم!»)
بی ثمر بودن اقرار ظالمان
بی فایده بودن اقرار ستمگران کافر به گناه خویش در قیامت از آیات زیر استفاده می شود.فیومـئذ لاینفع الذین ظـلموا معذرتهم ولا هم یستعتبون.(آن روز عذرخواهی ظالمان سودی به حالشان ندارد، و توبه آنان پذیرفته نمی شود.) یوم لاینفع الظـلمین معذرتهم ولهم اللعنة ولهم سوء الدار.(روزی که عذرخواهی ظالمان سودی به حالشان نمی بخشد؛ و لعنت خدا برای آنها، و خانه (و جایگاه) بد نیز برای آنان است.)
اقرار به حقانیت دوزخ
اقرار ستمگران دوزخی به حقانیت وعده دوزخ:ونادی اصحـب الجنة اصحـب النار... فهل وجدتم ما وعد ربکم حقا قالوا نعم فاذن مؤذن بینهم ان لعنة الله علی الظـلمین. اقرار ستمگران در قیامت به گمراهی خود از آیات زیر استفاده می شود.و یوم یعض الظالم علی یدیه یقول یـلیتنی اتخذت مع الرسول سبیلا(و (به خاطر آور) روزی را که ستمکار دست خود را (از شدّت حسرت) به دندان می گزد و می گوید: «ای کاش با رسول (خدا) راهی برگزیده بودم!) یـویلتی لیتنی لم اتخذ فلانا خلیلا(ای وای بر من، کاش فلان (شخص گمراه) را دوست خود انتخاب نکرده بودم!) لقد اضلنی عن الذکر...(او مرا از یادآوری (حق) گمراه ساخت بعد از آنکه (یاد حق) به سراغ من آمده بود!» و شیطان همیشه خوارکنند انسان بوده است!)
اعتراف قوم ابراهیم
...