افطاری دادن

[ویکی فقه] موضوع افطاری دادن به روزه داران و تقدیر از این بندگان صالح و پاک از سنت های سابقه دار اسلامی است که در تمامی اعصار و قرون مورد اهتمام مسلمانان بوده و نه نتها در اعصار پیامبر و امام (علیهم السلام) رایج بوده بلکه در عصرهای دیگر نیز همچنان به قوت خود باقی بوده و می باشد. روز ه داران با پیروزی بر هوای نفس قلب هایشان را از هرگونه کینه و تفرقه پاک می کنند و کدورت هایی را که منشاء شیطانی دارد مبدل به صفا و صمیمیت می سازند و ماه رمضان بهترین فرصت برای این دگرگونی و عالی ترین فصل برای وحدت در قلب های موحدین است.
یکی از سنت های خوبی که در بین مؤمنان رایج است و ریشه در ایمان مردم دارد، افطاری دادن و میهمانی کردن اقوام و دوستان در ماه مبارک رمضان است. توجه یافتن به کسانی که در اداره زندگی شان بویژه ضروری ترین امر یعنی غذا، با دشواری روبه هستند، یکی از حکمت های روزه است. در روایات چنان به افطاری دادن سفارش شده که از روزه مستحبی اهمیت بیشتر یافته است. «عن ابی الحسن موسی (علیه السّلام): قال: فطرک اخاک الصائم افضل من صیامک؛ امام موسی بن جعفر (علیه السّلام) فرمود: افطاری دادن به برادر روزه دار از روزه ات بافضیلت تر است.»
حرعاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، ج۱۰، ص۱۲۹.
مهمانی کردن، در قرآن شریف و روایات ائمه معصومین (علیه السّلام)، از اوصاف پیامبران و پیشوایان دین شمرده شده است. خداوند متعال می فرماید: «هل اتیک حدیث ضیف ابراهیم المکرمین اذدخلوا علیه فقالوا سلاما قال سلام قوم منکرون فراغ الی اهله فجاء بعجل سمین؛
ذاریات/سوره۵۱، آیه۲۴-۲۷.
تمام این برکات برای کسی است که در خانه اش مؤمنی را میهمانی کند، بی تردید اگر میهمان روزه دار باشد، ارزش والاتر ثواب بیشتری دارد.امام صادق (علیه السّلام) می فرماید: فردی به نام سدیر، در ماه مبارک رمضان، بر پدرم امام باقر (علیه السّلام) وارد شد. حضرت فرمود: ای سدیر، آیا می دانی در چه شب هایی قرار داریم؟ عرض کرد، آری، پدرم فدایت باد، شب های ماه مبارک رمضان است. امام فرمود: آیا می توانی در هر شب از این شب ها ۱۰ بنده از فرزندان اسماعیل را آزاد کنی؟سدیر گفت: پدر و مادرم فدایت باد این اندازه ثروت ندارم. امام فرمود: آیا می توانی نه بنده از فرزندان اسماعیل را آزاد کنی؟ سدیر باز همان گونه جواب داد. حضرت یکی یکی کم کرد تا فرمود: آیا می توانی هر شب یک بنده از فرزندان اسماعیل را آزاد کنی؟سدیر عرض کرد: این نیز در توانم نیست. امام فرمود: آیا می توانی هر شب مسلمانی را افطار دهی؟ مرد گفت: آری، بلکه ده مسلمان را نیز می توانم. پدرم فرمود: ای سدیر، من نیز همین را اراده کرده ام. اگر بتوانی یک برادر مسلمان را افطاری دهی (ارزش آن) چون آزاد ساختن یکی از فرزندان اسماعیل است.
حرعاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، ج۱۰، ص۱۳۰.
...