افرین لاهوری

دانشنامه اسلامی

[ویکی شیعه] آفرین لاهوری. آفَرینِ لاهوری مشهور به شاه ‎فقیرالله (حدود ۱۰۷۰-۱۱۵۴ق)، از شاعران شیعی اهل پاکستان در قرن دوازدهم قمری. از آثار مشهور وی سه مثنوی راز و نیاز یا هیر و رانجها، انبان معرفت، ابجد فکر و تعدادی قصیده و غزل است که مجموعاً با عنوان کلیات آفرین، در دو بخش گردآوری شده است. او در اشعارش از پیامبر اسلام(ص)، ائمه(ع) و شهدای کربلا با احترام یاد کرده و غزل هایی در ستایش آنان و ترجیع بندی درباره شهادت امام حسن و امام حسین (ع) سروده است. وی از صائب تأثیر پذیرفته و خود بر شاعرانی چون حاکم لاهوری تأثیر گذاشته است.
آفرین از قبیله جویه و خاندان شیعی گوجر در لاهور بود. تذکره نویسان از تاریخ تولد آفرین یاد نکرده اند، اما با توجه به اینکه حاکم لاهوری شاگرد و همشهری آفرین، سن او را هشتاد و چند سال و تاریخ وفاتش را ۱۱۵۴ نوشته است، می توان گفت تولد او ۱۰۷۴ یا اندکی پیشتر بوده است.
آقا بزرگ تهرانی در الذریعة و مدرس تبریزی در ریحانة الادب، او را با نام شاه فقیرالله از بزرگان زرتشتی لاهور دانسته اند که اسلام آورده و در سال ۱۱۴۳ یا ۱۱۵۳ق درگذشته است. برخی معتقدند آقابزرگ و صاحب ریحانة الادب او را با آفرین دیگری خلط کرده اند. زیرا آن دو آنچه را که سامی در قاموس الاعلام نوشته، عیناً ترجمه کرده اند و سامی بدون مأخذ و منبع او را از اکابر مجوسان لاهور دانسته که اسلام آورده است. همچنین ذکر دو تاریخ وفات را شاهدی بر این خلط گرفته اند. آفتاب رای لکنهوی از دو شاعر دیگر به نام های شمس الدین و میرزا زین العابدین اصفهانی با تخلص آفرین یاد کرده است. در صبح گلشن نیز ازآفرین اله آبادی یاد شده است. آقابزرگ از دیوان او به «دیوان آفرین الله آبادی» یاد می کند که این نیز خود می تواند شاهد دیگری بر این خلط باشد.

پیشنهاد کاربران

بپرس