افروبیت

افروبیت ژانری از موسیقی است که شامل ترکیبی از عناصر سبک های موسیقی آفریقای غربی مانند موسیقی فوجی و هایلایف با جاز آمریکایی و تأثیرات بعدی سول و فانک با تمرکز بر آواز خوانده شده، ریتم های متقاطع پیچیده و پرکاشن است. [ ۱] این اصطلاح در دهه ۱۹۶۰ توسط فلاکوتی، نوازنده چند سازه نیجریه ای و رهبر گروه، که مجری پیشگامی و رواج این سبک در داخل و خارج از نیجریه است، ابداع شد.
افروبیت متمایز از افروبیتز ( به انگلیسی: Afrobeats ) است. افروبیتز صدایی که در غرب آفریقا در قرن بیست و یکم سرچشمه می گیرد، صدایی که تأثیرات مختلفی می گیرد و ترکیبی التقاطی از ژانرهایی مانند هایلایف، هیپ هاپ، هاوس، جوجو، ndombolo، آراندبی معاصر و soca است. [ ۲] [ ۳] [ ۴] [ ۵] [ ۶] [ ۷] این دو ژانر، اگرچه اغلب با هم ترکیب می شوند، اما یکسان نیستند. [ ۳]
افروبیت در اواخر دهه ۱۹۶۰ به رهبری فلا کوتی ساخته شد که به همراه درامر تونی آلن، موسیقی معاصر مختلف آن زمان را تجربه کرده بودند.
افروبیت از هایلایف که در اوایل دهه ۱۹۲۰ در غنا شروع شد، نشأت گرفته است. در آن زمان، نوازندگان غنا تأثیرات خارجی مانند فاکس ترات و کالیپسو را با ریتم های غنائی مانند اوزیبیسابا ( فانته ) وارد کردند. سازهای کوبه ای یوروبا و سنت های آوازی نیز در آن گنجانده شد. هایلایف در طول دوره استعمار با اشراف محلی آفریقایی مرتبط بوده و توسط گروه های متعددی از جمله Jazz Kings , Cape Coast Sugar Babies و Accra Orchestra در امتداد سواحل کشور نواخته می شد. این همان موسیقی بود که فلا کوتی و تونی آلن در جوانی نواخته و گوش می دادند. [ ۱]
در اواخر دهه ۱۹۵۰، کوتی لاگوس را ترک کرد تا در مدرسه موسیقی لندن در خارج از کشور تحصیل کند و در آنجا با موسیقی جاز آشنا شد. او به لاگوس بازگشت و یک آهنگ هیبرید - جاز ساخت، که البته با موفقیت تجاری همراه نبود. [ ۱]
در سال ۱۹۶۹، کوتی و گروهش سفری به ایالات متحده داشتند و با ساندرا اسمیت، خواننده و پلنگ سیاه سابق آشنا شدند. ساندرا اسمیت کوتی را با بسیاری از نوشته های فعالانی مانند مارتین لوتر کینگ جونیور، آنجلا دیویس، جسی جکسون و بزرگترین عنصر تأثیرگذار بر او یعنی مالکوم ایکس، آشنا کرد. [ ۳]
از آنجایی که کوتی به سیاست آفریقایی - آمریکایی علاقه مند بود؛ اسمیت او را از رویدادهای جاری مطلع می کرد. در عوض، کوتی او را با فرهنگ آفریقایی آشنا می کرد. از آنجایی که کوتی در خانه اسمیت اقامت داشت و زمان زیادی را با او سپری می کرد، شروع به ارزیابی مجدد موسیقی خود کرد. این زمانی بود که کوتی متوجه شد که موسیقی آفریقایی نمی سازد. از آن روز به بعد، کوتی صدا و پیام پشت موسیقی خود را تغییر داد. [ ۸]