اف آی ام ۹۲ استینگر. اف آی ام - ۹۲ استینگر ( به انگلیسی: FIM - 92 STINGER ) موشک زمین به هوای آمریکایی قابل حمل توسط نفر با سیستم هدایتی آشیانه یابی فروسرخ ( گرمایاب ) است که در شرکت جنرال داینامیکس طراحی شده و از سال ۱۹۸۱ به خدمت نظامی در ارتش ایالات متحده پذیرفته شده است. این موشک توسط نیروهای نظامی ۲۹ کشور دیگر مورد استفاده قرار گرفته و تاکنون عامل ۲۷۰ سقوط تأیید شده بوده است. استینگر امروزه در آمریکا در شرکت ریتیون ریتیون، در آلمان در شرکت ئی ای دی اس[ ۱] و در ترکیه در شرکت راکتسان تولید می شود و تاکنون ۷۰ هزار موشک از آن تولید شده است. استینگر یک موشک دوش پرتاب است اما قابل شلیک از روی خودروهای نظامی و حتی هلیکوپتر ( به شکل هوابه هوا ) نیز می باشد.
استینگر برای جایگزینی اف ای آم - ۴۳ ردآی موشک دوش پرتاب گرمایاب قبلی آمریکایی ها ساخته شده و همتای شرقی آن موشک ایگلا است.
این سلاح که سبک و از نظر کاربرد آسان می باشد در ردهٔ پرتابگرهای دوش پرتاب غیر فعال ( passive ) قرار می گیرد و به وسیلهٔ یک نفر هم عملیاتی می شود؛ هر چند این سلاح رسماً به دو نفر خدمه نیاز دارد. اف ای ام - ۹۲بی قادر است که یک جسم پروازی را در محدودهٔ ۴۸۰۰ متری و در ارتفاع ۱۸۰ تا ۳۸۰۰ متری مورد اصابت قرار دهد.
موشک این سلاح ۱. ۵۲ متر طول و ۷۰ میلی متر قطر دارد و از باله های ده سانتیمتری برخوردار است. موشک این سلاح ۱۰. ۱ کیلوگرم و به همراه پرتابگر ۱۵. ۲ کیلوگرم وزن دارد. استینگر به وسیلهٔ یک موتور کوچک به بیرون پرتاب می شود که آن را تا مسافتی ایمن از اپراتور پیش برده و سپس موتور راگتی سوخت جامدسوز خود موشک فعال می شود که استینگر را به سرعتی بالغ بر ۲. ۲ ماخ ( ۷۵۰ متر بر ثانیه ) می رساند. سر جنگی ۳ کیلوگرمی موشک از یک فیوز ضربه ای و تایمر خودنابودگر بهره می برد. به منظور شلیک موشک، یک ( BCU ( Battery Coolant Unit درون قبضهٔ سلاح جا زده می شود. این باتری جریانی از گاز آرگون را به سیستم تزریق می کند و در همان حال با شارژ شیمیایی آن، نشانگرهای دستگاه و موشک به کسب انرژی می پردازند. این باتری ها به دستکاری حساس بوده و تنها میزان معینی گاز درون آن ها قرار دارد. این باتری ها با گذشت زمان و نداشتن سرویس مناسب کارآیی خود را از دست می دهند. آنتن شناسایی دوست یا دشمن ( آنتنی که توانایی تشخیص تجهیزات دوست از دشمن را به دست می دهد ) این موشک نیز نیروی خود را از یک باتری قابل شارژ دریافت می کند. هدایت موشک به سمت هدف در ابتدا از طریق ناوبری نسبی صورت می گیرد و سپس به تعقیب آن از طریق قاب هوایی هدف و نه حرارت اگزوز تغییر حالت می دهد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاستینگر برای جایگزینی اف ای آم - ۴۳ ردآی موشک دوش پرتاب گرمایاب قبلی آمریکایی ها ساخته شده و همتای شرقی آن موشک ایگلا است.
این سلاح که سبک و از نظر کاربرد آسان می باشد در ردهٔ پرتابگرهای دوش پرتاب غیر فعال ( passive ) قرار می گیرد و به وسیلهٔ یک نفر هم عملیاتی می شود؛ هر چند این سلاح رسماً به دو نفر خدمه نیاز دارد. اف ای ام - ۹۲بی قادر است که یک جسم پروازی را در محدودهٔ ۴۸۰۰ متری و در ارتفاع ۱۸۰ تا ۳۸۰۰ متری مورد اصابت قرار دهد.
موشک این سلاح ۱. ۵۲ متر طول و ۷۰ میلی متر قطر دارد و از باله های ده سانتیمتری برخوردار است. موشک این سلاح ۱۰. ۱ کیلوگرم و به همراه پرتابگر ۱۵. ۲ کیلوگرم وزن دارد. استینگر به وسیلهٔ یک موتور کوچک به بیرون پرتاب می شود که آن را تا مسافتی ایمن از اپراتور پیش برده و سپس موتور راگتی سوخت جامدسوز خود موشک فعال می شود که استینگر را به سرعتی بالغ بر ۲. ۲ ماخ ( ۷۵۰ متر بر ثانیه ) می رساند. سر جنگی ۳ کیلوگرمی موشک از یک فیوز ضربه ای و تایمر خودنابودگر بهره می برد. به منظور شلیک موشک، یک ( BCU ( Battery Coolant Unit درون قبضهٔ سلاح جا زده می شود. این باتری جریانی از گاز آرگون را به سیستم تزریق می کند و در همان حال با شارژ شیمیایی آن، نشانگرهای دستگاه و موشک به کسب انرژی می پردازند. این باتری ها به دستکاری حساس بوده و تنها میزان معینی گاز درون آن ها قرار دارد. این باتری ها با گذشت زمان و نداشتن سرویس مناسب کارآیی خود را از دست می دهند. آنتن شناسایی دوست یا دشمن ( آنتنی که توانایی تشخیص تجهیزات دوست از دشمن را به دست می دهد ) این موشک نیز نیروی خود را از یک باتری قابل شارژ دریافت می کند. هدایت موشک به سمت هدف در ابتدا از طریق ناوبری نسبی صورت می گیرد و سپس به تعقیب آن از طریق قاب هوایی هدف و نه حرارت اگزوز تغییر حالت می دهد.
wiki: اف آی ام ۹۲ استینگر