اغچه

آغچه. آغچَه ( آغ چا ) ، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان بوئین میاندشت در استان اصفهان ایران است.
این روستا در دهستان ییلاق قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۹۹۵ نفر ( ۲۲۳خانوار ) بوده است. شغل اکثر مردم کشاورزی و دامپروری است و اکثرا از سبزیجات و صیفی جاتی که خودشان کِشت میکنند استفاده میکنند. به دلیل نزدیکی به روستای ارمنی نشین و مسیحی مذهب زرنه رابطه خوبی میان گرجیان و ارمنی ها برقرار است به نحوی که تفاوت دین و مذهب آنها هیچ مشکلی برای ارتباط و داد و ستد آنها ایجاد نمیکند.
بنیادگذاران آغچه، از اسرای گرجی تبار زمان شاه طهماسب صفوی هستند که توسط شاه طهماسب از گرجستان به ایران تبعید شدند و به دستور اوبه علت دلیر بودن و سلحشوری جنگجوهای گرجی عده ای از جنگ آوران آن ها جهت حفظ منطقهٔ فریدن و همچنین پایتخت ( اصفهان ) از حملات اقوام لر و بختیاری در فریدن سکونت داده شدند. [ ۱]
آغچَه یا به عبارت صحیح آغ چا نامی تُرکی و دوبخشی، متشکل از آغ ( Ağ ) ، به معنای سفید به علاوه ی پسوند نسبت دهنده ی چَه ( چا - Ça ) و در کل به معنای سفیدرنگ است. آغچا در واقع نام قلعه ای سفید در گرجستان بوده که بنیادگذاران این روستا به یاد آن قلعه ی قدیمی این روستا را این گونه نام نهاده اند. [ ۲]
مردم روستای آغچه ( به طور کلی گرجیان فریدن ) به دلیل هم زیستی با اقوام دیگر ( ارمنی، تُرک، لر ) به تدریج و طی سالیان دراز، از فرهنگ اصیل قفقازی خود دور شده و دارای پوشش محلی یا آداب و رسوم خاصی نیستند.
مانند بقیهٔ آبادی های فریدن تمامی مردم آغچه «شیعه اثنی عشری» هستند.
مردم آغچه تماماً به گویش فریدنی از زبان گرجی صحبت می کنند که حاصل نسخ زبانی است که حدود ۴۰۰ سال پیش بدان تکلّم می شده و با زبان گرجی معاصر ( زبان رسمی جمهوری گرجستان ) متفاوت است.