اظهار برتری

[ویکی فقه] تکبر عبارت است از:اظهار برتری بر دیگران؛ خودداری از پذیرش حق.
تکبّر بر وزن تفعّل از ریشه «ک ب ر» صفتی نفسانی و ناپسند و منشأ بسیاری از رذایل اخلاقی است و تا اظهار نشده باشد به آن کبر اطلاق می شود و چون اظهار شود، تکبّر گفته می شود.
تکبر در علم اخلاق
از این رو در علم اخلاق تکبر زاییده کبر دانسته شده است، چنان که کبر خود نیز، از نتایج عجب است، زیرا اگر کسی برای خویش صفت کمالی ببیند و به سبب آن از خودش خوشش بیاید به این حالت عجب گفته می شود و اگر افزون بر آن خود را با دیگری مقایسه کرده و خویش را برتر ببیند به آن کبر گفته می شود.
مقابل کبر
در برابر «کبر»، «ذلّت» یا «ضعة» است که آن نیز صفت ناپسند نفسانی است و به معنای کوچک کردن خود در برابر دیگری است در جایی که روا نیست. حدّ اعتدال میان آن دو نیز « تواضع » است.
تکبر محمود
...