اصحاب اعراف

[ویکی فقه] یکی از گروه هایی که قرآن کریم از آن ها یاد کرده است، «اصحاب اعراف» می باشد که در سوره اعراف به معرفی آنها پرداخته شده است.
این واژه دو مرتبه در قرآن کریم به کار رفته ، و همین کاربرد سرچشمه پدید آمدن نظریاتی درباره اعراف نزد مفسران و دیگر عالمان بوده است .در آیاتی از سوره اعراف به دنبال یادی از بهشت و دوزخ چنین آمده است : «و بین آن دو حجابی است و بر اعراف مردانی (ایستاده ) اند که همه را به چهره بازمی شناسند و اهل بهشت را خطاب کنند که سلام بر شما، آنان داخل در آن نگشته اند و امید آن را دارند، و آنگاه که چشمان آنان به سوی اهل آتش بازگردد، گویند که پروردگارا ما را با ستمکاران قرار مده ؛ و اصحاب ِ اعراف مردانی را که آنان را به چهره می شناسند، خطاب کنند که آنچه گرد آوردید، شما را بی نیاز نساخت و آن استکباری که بر آن بودید...».
معنی لغوی
اصحاب جمع صاحب، در لغت به معنی رفیق و ملازم است؛ و اعراف جمع عُرف، در لغت به کشتزاری که بالاتر از سطح چشمه ها و برفراز بلندی ها باشد، آمده و برخی هر جای بلندی را اعراف گفته است؛ اما در اصطلاح قرآنی، «اعراف» دیواری میان بهشت و جهنم است. .اعراف در لغت ، جمع «عُرْف » است و عرف کاربردهایی گوناگون دارد؛ از جمله اینکه بخش زبَرین کوه و توده شن ، و نیز رستنگاه ِ موی در پشت گردن جانوران و گاه انسان را عرف گویند که در هر دو کاربرد به فارسی آن را «یال » خوانند. اعراف ِ بادها و ابرها که به بخش زبرین یا پیشین آنها اطلاق می شده است ، نیز نزدیک به همین معناست. در تفسیر آیات یاد شده ، برخی از مفسران مفهوم لغوی ِ عُرف را «هر چیز بلند پایه و مرتفع » دانسته اند و بر همین پایه ، اعراف ِ مورد نظر در آیات را همان حجاب میان بهشت و دوزخ شمرده ، و غالباً در تفسیر این حجاب ، آن را سوری (دیواری ) میان آن دو دانسته اند. برخی دیگر از مفسران ، با در نظر داشتن کاربردهای شناخته شده عُرف ، اعراف را بخش زبرین از سورِ حائل میان بهشت و دوزخ دانسته اند.
ریشه
در برخی از روایات از مفسران کهن ، چون روایتی از حسن بصری ، سُدّی و زجاج ، بدون توضیحی روشن ، اعراف از ریشه «معرفت » به مفهوم شناخت مشتق دانسته شده است و این نکته از سوی متفکرانی چون صدرالدین شیرازی موردتوجه قرار گرفته است ، چنانکه وی در عرشیه احتمال اشتقاق اعراف از «عِرفان » را موردتوجه قرار داده ، و افزوده است که اهل اعراف کاملان در علم و معرفتند که هر گروه از مردمان را به چهره باز می شناسند. به هر تقدیر، اینکه اعراف دیواری یا حائلی میان بهشت و دوزخ ، یا بخش زبرین چنین حائلی است ، در منابع تفسیری بسیار تکرار شده است ، اما درباره این حائل کمتر توضیحی در منابع دیده می شود. مجاهد از مفسران تابعین اشاره کرده که این حائل ، سوری است که دارای دروازه ای است. در راستای همین تفسیر ، برخی از عالمان متأخرتر، سورِ اعراف را همان سورِ یاد شده در سوره حدید دانسته اند که خداوند در آخرت میان مؤمنان و منافقان قرار می دهد و آن سور را دروازه ای است که باطن ِ آن مشرف بر بهشت و در بردارنده رحمت است و ظاهر آن روی به عذاب آتش دارد.
دیوار بهشت
...

[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از دائرة المعارف قرآن کریم است
کاملان مشرف بر خلایق یا انسان های متوسط در ایمان.
اَعراف جمع عُرْف، مکان های بلند و مرتفع را گویند،، از آن جهت که آشکار و به راحتی قابل رؤیت است، برخلاف مکان پست. به یال اسب و تاج خروس نیز عرف گفته می شود زیرا در قسمت مرتفع بدن آنان قرار دارد.
اعراف السحاب نیز به بخش های بالایی ابر اطلاق می گردد. آیات 46 ـ 49 سوره اعراف/7 درباره اعراف و اصحاب آن سخن گفته است. به همین مناسبت سوره هفتم قرآن «اعراف» نام گرفته و آیات 13 ـ 15 سوره حدید/57 نیز به آن تفسیر شده است.
در چیستی اعراف و هویت اصحاب اعراف، بین مفسران اختلاف نظر وجود دارد، هر چند قدر مسلم آن است که مسئله اعراف و اصحاب اعراف به قیامت مربوط می شود. برخی گفته اند: در آیه 46 سوره اعراف/ 7 چون ابتدا تعبیر «حجاب» آمده و سپس اعراف و صفات اصحاب اعراف نام برده شده، معلوم می شود اعراف بلندی های دیوار یا حجابی است که بین بهشت و دوزخ قرار دارد و بر هر دو طرف مشرف است: «وَبَیْنَهُمَا حِجَابٌ وَعَلَی الأَعْرَافِ رِجَالٌ یَعْرِفُونَ کُلاًّ بِسِیمَاهُمْ...»؛ همچنین در آیه 13 سوره حدید/57 سخن از دیواری به میان آمده که در قیامت بین مؤمنان و منافقان زده می شود که درونش رحمت و برونش عذاب است: «...فَضُرِبَ بَیْنَهُم بِسُورٍ لَّهُ بَابٌ بَاطِنُهُ فِیهِ الرَّحْمَةُ وَظَاهِرُهُ مِن قِبَلِهِ الْعَذَابُ».
گفته شده که اعراف یکی از مقام های عالی روحانی است که از بهشت و دوزخ خارج بوده و بر آن دو احاطه دارد. در برخی تفاسیر، کوه ها یا تپه های فاصل بین بهشت و جهنم است و در روایتی از رسول اکرم صلی الله علیه و آله اعراف، کوه اُحد دانسته شده که بر اثر علاقه پیامبر به آن در قیامت بین بهشت و جهنم تجسم می یابد.
از ابن عباس، تفسیر اعراف به محل مشرف بر صراط نقل شده است و حسن و زجاج بدون توضیحی روشن اعراف را از ریشه معرفت و شناخت دانسته اند. برخی نیز افزوده اند که اهل اعراف، کاملان در علم و معرفت اند و طوایف مردم را می شناسند و بهشتیان و دوزخیان را از یکدیگر تشخیص می دهند؛ نیز گفته شده که اعراف و اصحاب اعراف به یک معناست.
در روایتی آمده است که اعراف بزرگوارترین آفریدگان نزد خداوندند. از آیات 46 ـ 51 سوره اعراف/ 7 و 13 ـ 15 سوره حدید/ 57 برمی آید که اعراف، حد فاصل میان بهشت و دوزخ است، به گونه ای که مانعی میان آن دو محسوب نمی شود و بهشتیان و دوزخیان صدای هم را می شنوند و با یکدیگر گفتگو می کنند: «یُنادونَهُم...» (سوره حدید/57،14) و اصحاب اعراف هر دو گروه را مشاهده و با آنان گفتگو می کنند.(سوره اعراف/7، 46)

[ویکی اهل البیت] اَصحاب اَعراف. این صفحه مدخلی از دائرة المعارف قرآن کریم است
کاملان مشرف بر خلایق یا انسان های متوسط در ایمان.
اَعراف جمع عُرْف، مکان های بلند و مرتفع را گویند،، از آن جهت که آشکار و به راحتی قابل رؤیت است، برخلاف مکان پست. به یال اسب و تاج خروس نیز عرف گفته می شود زیرا در قسمت مرتفع بدن آنان قرار دارد.
اعراف السحاب نیز به بخش های بالایی ابر اطلاق می گردد. آیات 46 ـ 49 سوره اعراف/7 درباره اعراف و اصحاب آن سخن گفته است. به همین مناسبت سوره هفتم قرآن «اعراف» نام گرفته و آیات 13 ـ 15 سوره حدید/57 نیز به آن تفسیر شده است.
در چیستی اعراف و هویت اصحاب اعراف، بین مفسران اختلاف نظر وجود دارد، هر چند قدر مسلم آن است که مسئله اعراف و اصحاب اعراف به قیامت مربوط می شود. برخی گفته اند: در آیه 46 سوره اعراف/ 7 چون ابتدا تعبیر «حجاب» آمده و سپس اعراف و صفات اصحاب اعراف نام برده شده، معلوم می شود اعراف بلندی های دیوار یا حجابی است که بین بهشت و دوزخ قرار دارد و بر هر دو طرف مشرف است: «وَبَیْنَهُمَا حِجَابٌ وَعَلَی الأَعْرَافِ رِجَالٌ یَعْرِفُونَ کُلاًّ بِسِیمَاهُمْ...»؛ همچنین در آیه 13 سوره حدید/57 سخن از دیواری به میان آمده که در قیامت بین مؤمنان و منافقان زده می شود که درونش رحمت و برونش عذاب است: «...فَضُرِبَ بَیْنَهُم بِسُورٍ لَّهُ بَابٌ بَاطِنُهُ فِیهِ الرَّحْمَةُ وَظَاهِرُهُ مِن قِبَلِهِ الْعَذَابُ».
گفته شده که اعراف یکی از مقام های عالی روحانی است که از بهشت و دوزخ خارج بوده و بر آن دو احاطه دارد. در برخی تفاسیر، کوه ها یا تپه های فاصل بین بهشت و جهنم است و در روایتی از رسول اکرم صلی الله علیه و آله اعراف، کوه اُحد دانسته شده که بر اثر علاقه پیامبر به آن در قیامت بین بهشت و جهنم تجسم می یابد.

[ویکی فقه] اصحاب اعراف (قرآن). اَصحاب اَعراف ، کاملان مشرف بر خلایق، یا انسانهای متوسط در ایمان است.
اَعراف جمع عُرْف، مکانهای بلند و مرتفع را گویند، از آن جهت که آشکار و به راحتی قابل رؤیت است، برخلاف مکان پست. به یال اسب و تاج خروس ، نیز عرف گفته می شود، زیرا در قسمت مرتفع بدن آنان قرار دارد. اعراف السحاب نیز به بخشهای بالایی ابر اطلاق می گردد.
ذکر اعراف در قرآن
آیات ۴۶ -۴۹ سوره اعراف درباره اعراف و اصحاب آن سخن گفته است. به همین مناسبت سوره هفتم قرآن «اعراف» نام گرفته و آیات ۱۳ -۱۵ سوره حدید نیز به آن تفسیر شده است.
مراد از اعراف
مقصود از اعراف در آیه ۴۶ و ۴۸ سوره اعراف («وَبَیْنَهُمَا حِجَابٌ وَعَلَی الأَعْرَافِ رِجَالٌ یَعْرِفُونَ کُلاًّ بِسِیمَاهُمْ وَنَادَوْاْ أَصْحَابَ الْجَنَّةِ أَن سَلاَمٌ عَلَیْکُمْ لَمْ یَدْخُلُوهَا وَهُمْ یَطْمَعُونَ؛ و در میان آن دو (= بهشتیان و دوزخیان )، حجابی است؛ و بر «اعراف» مردانی هستند که هر یک از آن دو را از چهره شان می شناسند؛ و به بهشتیان صدا می زنند که: «درود بر شما باد!» اما داخل بهشت نمی شوند، در حالی که امید آن را دارند.»، «وَنَادَی أَصْحَابُ الأَعْرَافِ رِجَالاً یَعْرِفُونَهُمْ بِسِیمَاهُمْ قَالُواْ مَا أَغْنَی عَنکُمْ جَمْعُکُمْ وَمَا کُنتُمْ تَسْتَکْبِرُونَ؛ و اصحاب اعراف، مردانی (از دوزخیان را) که از سیمایشان آنها را می شناسند، صدا می زنند و می گویند: «(دیدید که) گردآوری شما (از مال و ثروت و آن و فرزند) و تکبرهای شما، به حالتان سودی نداد!» ، موضع یا حجاب یا مقام روحانی است که بر بهشت و دوزخ احاطه دارد.
اختلاف مفسران
...