اشپزی چینی

آشپزی چینی. آشپزی چینی به آشپزی ای گفته می شود که در کشور چین مرسوم بوده است. از ویژگی های خاص این آشپزی می توان به خرد کردن اجزاء غذا به طوری که هنگام صرف غذا به بریدن آن ها نیاز نباشد، کم پختن اجزاء غذا و طبخ جداگانه اجزای غذا خصوصاً سبزیجات اشاره کرد. آشپزی در مناطق مختلف چین به شیوه های متفاوت انجام می شود.
تفت دادن آشناترین روش پخت و پز چینی است. در این روش محتوایات غذا را به برای مدت کوتاه در ماهیتابه وُک حرارت می دهند. هنگام تفت دادن معمولاً سبزیجات آبدار و گوشت را جدا از سایر مواد تفت می دهند. گوشت، مرغ، ماهی، و انواع سبزیجات مانند سیر، پیاز، کرفس، فلفل سبز، جوانهٔ ماش، کدو از جمله موادی است که با این روش پخته می شود.
بخار پز کردن یکی دیگر از روش های متداول در آشپزخانه های چینی است. برای بخارپز کردن معمولاً از ظرف های چوبی استفاده می شود. غذاهای بخارپز شده با انواع و اقسام سس صرف می شود.
مرغ، گوشت یا ماهی بلوری با روش خاص دیگری در آشپزی چینی پخته می شود. در این روش مادهٔ مورد طبخ در دیگ آب جوشی می اندازند. پس از یک یا دو دقیقه جوش زدن زیر دیگ را خاموش می کنند و مادهٔ مورد طبخ را پس از سرد شدن تکه تکه کرده، در ظرف می کشند.
کاری چینی یا خورش چینی به غذایی گفته می شود که در سس پخته می شود. ادویهٔ آن معمولاً زنجبیل تازه و دارچین است و سس سویا دارد. خورش چینی شباهت هایی به خورش ایرانی دارد و با نان یا برنج خورده می شود.
زنجبیل و دارچین از ادویه های متداول در آشپزی چینی هستند. سس سویا و کنجد نیز در انواع سس های و غذاهای چینی کاربرد دارند.
• تختهٔ آشپزی
• ساطور سبک و تیز
• بخارپز چوبی
• ماهیتاب وُک
• مرغ کنگ پائو
• مرغ ترش و شیرین
• کباب پرندگان
• سوپ تخم مرغ
• گردوی روغن جوش
• میگو روغن جوش
• پلو تفته
• تخم مرغ صدساله