اسیدوز ( به انگلیسی: Metabolic acidosis ) به معنی کاهش سطح بی کربنات مایع خارج سلولی و قرار گرفتن PH خون در محدوده اسیدی ( پایینتر از ۷. ۳۵ ) می باشد. به صورت کلاسیک اگر مشکل از کلیه باشد ما اسیدوز متابولیک و اگر مشکل از ریه باشد ما اسیدوز تنفسی داریم.
اسیدوز متابولیک را می توان از نظر بالینی به دو گروه، همراه با آنیون گپ بالا و همراه با آنیون گپ طبیعی ( اسیدوز متابولیک هایپرکلرمیک ) تقسیم بندی نمود. هر چند آزمایش آنیون گپ دارای معایبی است، با این وجود یک ابزار بالینی مفید جهت تشخیص افتراقی اسیدوز متابولیک محسوب می شود.
مفهوم آنیون گپ یعنی اینکه مجموع یون های مثبت سرم ( پلاسمای خون ) ، باید مساوی با مجموع یون های منفی سرم باشد. کاتیون های اصلی سدیم و پتاسیم و آنیون های اصلی، کلر و بیکربنات می باشند. اسیدوز همراه با آنیون گپ افزایش یافته، عموماً خطرناکتر از اسیدوز همراه با آنیون گپ نرمال است ( یعنی به صورت بالقوه بیشتر باعث مرگ می شود ) . علل اسیدوز متابولیک همراه با آنیون گپ طبیعی مانند اختلالات گوارشی را می توان با استفاده از آنیون گپ ادراری و سنجش غیرمستقیم دفع آمونیاک، از اختلالات کلیوی ( با آنیون گپ بالا ) تمایز داد. آنیون گپ ادراری منفی ( < 0 ) ، دفع آمونیاک ادراری مناسب کلیوی را مطرح کرده و اختلالات گوارشی را به عنوان علت اسیدوز نشان می دهد. درعوض یک آنیون گپ ادراری صفر یا مثبت، اختلال درتولید آمونیاک را بیان کرده و برای اسیدوز یک علت کلیوی مطرح می کند. با استفاده از آنیون گپ ادراری و سنجش غیرمستقیم دفع آمونیاک - از اختلالات کلیوی متمایز می شوند. آنیون گپ ادراری منفی ( < 0 ) ، دفع آمونیاک ادراری مناسب کلیوی را مطرح کرده و اختلالات گوارشی را به عنوان علت اسیدوز نشان می دهد. درعوض یک آنیون گپ صفر یا مثبت، اختلال درتولید آمونیاک را بیان کرده و برای اسیدوز یک اتیولوژی کلیوی مطرح می کند.
اسیدوز متابولیک را می توان از نظر بالینی به دو گروه همراه با آنیون گپ بالا و همراه با آنیون گپ طبیعی ( اسیدوز متابولیک هایپرکلرمیک ) تقسیم بندی نمود. اسیدوز متابولیک با آنیون گپ بالا: اسیدوز لاکتیک، کتواسیدوز، نارسایی مزمن کلیه، مسمومیت با اسیدهای ارگانیک مانند سالیسیلات، اتانل، فرمالدئید و . . . متفورمین و رابدومیولیز شدید.
اسیدوز متابولیک با آنیون گپ طبیعی: فیستول پانکراسی، اورتروسیگموئیدوستومی، اسیدوز کلیوی توبولار، مسمومیت با آمونیاک، استازولامید، نارسایی کلیوی.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاسیدوز متابولیک را می توان از نظر بالینی به دو گروه، همراه با آنیون گپ بالا و همراه با آنیون گپ طبیعی ( اسیدوز متابولیک هایپرکلرمیک ) تقسیم بندی نمود. هر چند آزمایش آنیون گپ دارای معایبی است، با این وجود یک ابزار بالینی مفید جهت تشخیص افتراقی اسیدوز متابولیک محسوب می شود.
مفهوم آنیون گپ یعنی اینکه مجموع یون های مثبت سرم ( پلاسمای خون ) ، باید مساوی با مجموع یون های منفی سرم باشد. کاتیون های اصلی سدیم و پتاسیم و آنیون های اصلی، کلر و بیکربنات می باشند. اسیدوز همراه با آنیون گپ افزایش یافته، عموماً خطرناکتر از اسیدوز همراه با آنیون گپ نرمال است ( یعنی به صورت بالقوه بیشتر باعث مرگ می شود ) . علل اسیدوز متابولیک همراه با آنیون گپ طبیعی مانند اختلالات گوارشی را می توان با استفاده از آنیون گپ ادراری و سنجش غیرمستقیم دفع آمونیاک، از اختلالات کلیوی ( با آنیون گپ بالا ) تمایز داد. آنیون گپ ادراری منفی ( < 0 ) ، دفع آمونیاک ادراری مناسب کلیوی را مطرح کرده و اختلالات گوارشی را به عنوان علت اسیدوز نشان می دهد. درعوض یک آنیون گپ ادراری صفر یا مثبت، اختلال درتولید آمونیاک را بیان کرده و برای اسیدوز یک علت کلیوی مطرح می کند. با استفاده از آنیون گپ ادراری و سنجش غیرمستقیم دفع آمونیاک - از اختلالات کلیوی متمایز می شوند. آنیون گپ ادراری منفی ( < 0 ) ، دفع آمونیاک ادراری مناسب کلیوی را مطرح کرده و اختلالات گوارشی را به عنوان علت اسیدوز نشان می دهد. درعوض یک آنیون گپ صفر یا مثبت، اختلال درتولید آمونیاک را بیان کرده و برای اسیدوز یک اتیولوژی کلیوی مطرح می کند.
اسیدوز متابولیک را می توان از نظر بالینی به دو گروه همراه با آنیون گپ بالا و همراه با آنیون گپ طبیعی ( اسیدوز متابولیک هایپرکلرمیک ) تقسیم بندی نمود. اسیدوز متابولیک با آنیون گپ بالا: اسیدوز لاکتیک، کتواسیدوز، نارسایی مزمن کلیه، مسمومیت با اسیدهای ارگانیک مانند سالیسیلات، اتانل، فرمالدئید و . . . متفورمین و رابدومیولیز شدید.
اسیدوز متابولیک با آنیون گپ طبیعی: فیستول پانکراسی، اورتروسیگموئیدوستومی، اسیدوز کلیوی توبولار، مسمومیت با آمونیاک، استازولامید، نارسایی کلیوی.
wiki: اسیدوز متابولیک