اسیب مغزی

آسیب مغزی. آسیب مغزی ( به انگلیسی: Brain injury ) نوعی آسیب است که در مغز یک موجود زنده رخ می دهد. آسیب های مغزی را می توان به چند طریق طبقه بندی کرد. آسیب مغزی اولیه و ثانویه اشاره به فرایندهای آسیب، و آسیب مغزی متمرکز و پراکنده اشاره به دامنه یا موقعیت آسیب مغزی دارند. انواع خاص آسیب مغزی شامل موارد زیر است:
• آسیب مغزی یا Brain damage: تخریب یا ازبین رفتن سلول های مغزی
• جراحت مغزی ناشی از تروما یا Traumatic brain injury: آسیبی که به دلیل جراحت حاصل از عامل خارجی به وجود می آید.
• سکتهٔ مغزی یا Stroke: آسیب ناشی از انسداد عروق مغزی
• آسیب مغزی اکتسابی یا Acquired brain injury: آسیب مغزی که پس از تولد ایجاد شود، فارغ از اینکه ناشی از عامل داخلی یا خارجی باشد.
یک گروه متداول با بیشترین آسیب دیدگی، ضربه مغزی ( TBI ) است که ضربه فیزیکی یا آسیب دیدگی سر از یک منبع خارجی پس از آن قرار دارند و اصطلاح آسیب مغزی اکتسابی ( ABI ) در محافل مرتبط برای تمایز میان آسیب های مغزی پس از تولد با اختلال های ژنتیکی و مادرزادی استفاده مب شود. [ ۱] آسیب های اولیه و ثانویه مغز فرایندهای درگیر را شناسایی می کنند، در حالی که آسیب کانونی و منتشر مغز شدت و محل را توصیف می کند.
پژوهش های کنونی نشان داده است که انعطاف پذیری عصبی، که به مغز اجازه می دهد با تشکیل اتصالات عصبی جدید در طول زندگی، خود را دوباره سازماندهی کند، امکان تنظیم دوباره عملکرد آن را فراهم می کنند. این به مغز اجازه می دهد تا آسیب و بیماری را جبران کند.