آسیب طناب نخاعی. آسیب طناب نخاعی ( به انگلیسی: Spinal Cord Injury ) یا ( SCI ) ، آسیبی است که موجب تغییرات موقتی یا دائمی در عملکرد طناب نخاعی شود. نشانگان چنین آسیبی ممکن است شامل از دست رفتن عملکرد عضلانی، حسی یا خودمختاری در اجزائی از بدن که زیر ناحیه آسیب دیده اند شود. آسیب، ممکن است در هر سطح از طناب نخاعی صورت گیرد و ممکن است کامل باشد: بدین صورت که تمام عملکردهای حسی و عضلانی در قطعات خاجی پایین تر از بین رود، یا ممکن است این آسیب ناکامل باشد: یعنی هنوز برخی از پیام های عصبی قادر به سفر کردن از قسمت آسیب دیده، تا قطعات خاجی طناب نخاعی S4 - 5 می باشند. براساس مکان و شدت آسیب دیدگی، نشانگان متنوعی، از کرختی گرفته تا فلج کامل، شامل بی اختیاری مدفوع و ادرار ممکن است پدیدار شوند. پی آمدهای طولانی مدت چنین آسیب هایی نیز دامنه وسیعی دارند، از بازیابی کامل گرفته تا فلج دائمی چهاراندام ( کوادریپلژی یا تتراپلژی ) یا پاراپلژی. عوارضش ممکن است شامل آتروفی عضلانی، از دست رفتن کنترل حرکت ارادی، اسپاسم، زخم بستر، عفونت ها و مشکلات تنفسی شود.
در اکثر موارد، آسیب ناشی از ترومای فیزیکی چون تصادف رانندگی، زخم گلوله، سقوط، یا آسیب های ورزشی است، اما ممکن است ناشی از دلایل غیر - ترومایی چون عفونت، جریان ناکافی خون، و تومورها باشد. کمی بیش از نیمی از آسیب ها، بر روی مهره های گردنی اثر می گذارند، در حالی که ۱۵٪ از این آسیب ها در هرکدام از مهره های سینه ای، مهره های مرزی بین مهره های سینه ای و کمری، یا فقط در مهره های کمری رخ می دهند. [ ۱] تشخیص اغلب براساس نشانگان و تصویربرداری پزشکی است. [ ۱]
تلاش ها برای پیشگیری از SCI شامل اقدامات فردی چون استفاده از تجهیزات ایمنی و اقدامات اجتماعی چون قوانین ایمنی در ورزش، ترافیک و ارتقاء تجهیزات می باشد. درمان با محدود کردن نخاع جهت جلوگیری از حرکت بیشتر آن و حفظ فشار خون کافی شروع می شود. [ ۱] فایده ای در استفاده از کورتیکواستروئیدها یافت نشده. [ ۱] سایر مداخلات براساس موقعیت و گستره جراحت، از استراحت روی تخت تا جراحی متغیر است. در بسیاری از موارد، آسیب های طناب نخاعی نیازمند درمان فیزیکی و کاری است، به خصوص اگر با فعالیت های زندگی روزمره تداخل کند.
در ایالات متحده، سالانه حدود ۱۲٬۰۰۰ نفر از آسیب طناب نخاعی جان سالم بدر می برند. [ ۲] رایج ترین گروهی که تحت تأثیر چنین آسیب هایی قرار می گیرند، بالغین مذکر اند. [ ۲] از اواسط قرن بیستم میلادی، در مراقبت SCI پیشرفت های بزرگی صورت گرفته است. تحقیقات در مورد درمان های بالقوه شامل این موارد اند: کاشت سلول های بنیادی، مواد مهندسی شده برای پشتیبانی از بافت، تحریک نخاعی اپیدورال، و اسکلت های خارجی روباتی. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر اکثر موارد، آسیب ناشی از ترومای فیزیکی چون تصادف رانندگی، زخم گلوله، سقوط، یا آسیب های ورزشی است، اما ممکن است ناشی از دلایل غیر - ترومایی چون عفونت، جریان ناکافی خون، و تومورها باشد. کمی بیش از نیمی از آسیب ها، بر روی مهره های گردنی اثر می گذارند، در حالی که ۱۵٪ از این آسیب ها در هرکدام از مهره های سینه ای، مهره های مرزی بین مهره های سینه ای و کمری، یا فقط در مهره های کمری رخ می دهند. [ ۱] تشخیص اغلب براساس نشانگان و تصویربرداری پزشکی است. [ ۱]
تلاش ها برای پیشگیری از SCI شامل اقدامات فردی چون استفاده از تجهیزات ایمنی و اقدامات اجتماعی چون قوانین ایمنی در ورزش، ترافیک و ارتقاء تجهیزات می باشد. درمان با محدود کردن نخاع جهت جلوگیری از حرکت بیشتر آن و حفظ فشار خون کافی شروع می شود. [ ۱] فایده ای در استفاده از کورتیکواستروئیدها یافت نشده. [ ۱] سایر مداخلات براساس موقعیت و گستره جراحت، از استراحت روی تخت تا جراحی متغیر است. در بسیاری از موارد، آسیب های طناب نخاعی نیازمند درمان فیزیکی و کاری است، به خصوص اگر با فعالیت های زندگی روزمره تداخل کند.
در ایالات متحده، سالانه حدود ۱۲٬۰۰۰ نفر از آسیب طناب نخاعی جان سالم بدر می برند. [ ۲] رایج ترین گروهی که تحت تأثیر چنین آسیب هایی قرار می گیرند، بالغین مذکر اند. [ ۲] از اواسط قرن بیستم میلادی، در مراقبت SCI پیشرفت های بزرگی صورت گرفته است. تحقیقات در مورد درمان های بالقوه شامل این موارد اند: کاشت سلول های بنیادی، مواد مهندسی شده برای پشتیبانی از بافت، تحریک نخاعی اپیدورال، و اسکلت های خارجی روباتی. [ ۳]
wiki: آسیب طناب نخاعی