اسکید رو لس آنجلس. اسکید رو ( به انگلیسی: Skid Row ) محله ای در مرکز شهر لس آنجلس است. [ ۱] این منطقه با نام مرکز شرقی شهر نیز شناخته می شود. [ ۲]
طبق شمارش سال ۲۰۱۹، جمعیت این منطقه ۴۷۵۷ نفر بوده است. [ ۳] اسکید رو میزبان یکی از بزرگترین جمعیت های پایدار ( حدود ۴۲۰۰–۸۰۰۰ ) از افراد بی خانمان در ایالات متحده می باشد[ ۴] [ ۵] و از دهه ۱۹۳۰ به دلیل جمعیت متراکم بیخانمان هایش شناخته شده است. سابقه طولانی آن در حملات پلیس، پیشگامی شهروندان و حمایت از بی خانمان ها، این شهر را به یکی از مناطق قابل توجه در لس آنجلس تبدیل کرده است. [ ۶]
در سال ۲۰۱۹ کل جمعیت آن ۴٬۷۵۷ نفر بوده است. بین سالهای ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ ۱۱ درصد افزایش در تعداد افراد ساکن در منطقه وجود داشته است. [ ۷] در محله فوق، تعداد ۷۸/۷٪ افراد زیر ۱۸ سال، ۳۸/۱٪ بین ۱۸ تا ۲۴، ۶۰/۹۴٪ بین ۲۵ تا ۵۴ سال، ۱۹/۴۹٪ بین ۵۵–۶۱ سال و ۱۰/۴۱٪ ۶۲ ساله ساکن هستند. ۹٫۹۰٪ جمعیت را نیز کهنه سربازان تشکیل می دهند.
ترکیب نژادی محله در سال ۲۰۱۹ ۱۲٫۶۶٪ سفید، ۵۸٫۲۱٪ سیاه پوست / آمریکایی آفریقایی تبار، ۲٫۰۶٪ هندی آمریکایی / بومی آلاسکا، ۰٫۶۳٪ آسیایی، ۲۴٫۵۳٪ اسپانیایی یا لاتین، ۰٫۷۹٪ بومی هاوایی / جزایر دیگر اقیانوس آرام و ۱٫۱۱٪ از سایر نژادها می باشند. [ ۷]
سرانه درآمد این محله در سال ۲۰۰۰ ۱۴۲۱۰ دلار بود. حدود ۴۱٫۸٪ از جمعیت زیر خط فقر بودند. [ ۸] در سال ۲۰۰۸، متوسط درآمد خانوار اسکید رو و مناطق اطراف آن ۱۵۰۰۳ دلار بود. [ ۹]
لس آنجلس:اسکید رو خانه من است، یک مستند بلند است که توسط آگی اورسی تولید شده است، [ ۱۰] داستان هشت بی خانمان از جمله یک ورزشکار المپیکی و فارغ التحصیل هاروارد است که در دنیایی از فقر، سو مصرف مواد مخدر و بیماری های روانی سر می کند. این فیلم بررسی می کند که چگونه شهر لس آنجلس با منع ساکنان اسکید رو از ایستادن و نشستن برای مدت طولانی در یک مکان عمومی، بی خانمانی را تبدیل به جرم می کند. [ ۱۱]
این مکان به عنوان لوکیشن در چندین فیلم از جمله نیش، برنامه های تلویزیونی مانند ایستارکی و هتچ، برتا استفاده شده است. [ ۱۲] [ ۱۳] [ ۱۴] [ ۱۵]
اسکید رو همچنین به عنوان مکانی برای فیلمبرداری موزیک ویدئوهای آهنگ های مایکل جکسون " بزن به چاک "[ ۱۶] و " حسی که به من می دهی " مورد استفاده قرار گرفت. [ ۱۷]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفطبق شمارش سال ۲۰۱۹، جمعیت این منطقه ۴۷۵۷ نفر بوده است. [ ۳] اسکید رو میزبان یکی از بزرگترین جمعیت های پایدار ( حدود ۴۲۰۰–۸۰۰۰ ) از افراد بی خانمان در ایالات متحده می باشد[ ۴] [ ۵] و از دهه ۱۹۳۰ به دلیل جمعیت متراکم بیخانمان هایش شناخته شده است. سابقه طولانی آن در حملات پلیس، پیشگامی شهروندان و حمایت از بی خانمان ها، این شهر را به یکی از مناطق قابل توجه در لس آنجلس تبدیل کرده است. [ ۶]
در سال ۲۰۱۹ کل جمعیت آن ۴٬۷۵۷ نفر بوده است. بین سالهای ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ ۱۱ درصد افزایش در تعداد افراد ساکن در منطقه وجود داشته است. [ ۷] در محله فوق، تعداد ۷۸/۷٪ افراد زیر ۱۸ سال، ۳۸/۱٪ بین ۱۸ تا ۲۴، ۶۰/۹۴٪ بین ۲۵ تا ۵۴ سال، ۱۹/۴۹٪ بین ۵۵–۶۱ سال و ۱۰/۴۱٪ ۶۲ ساله ساکن هستند. ۹٫۹۰٪ جمعیت را نیز کهنه سربازان تشکیل می دهند.
ترکیب نژادی محله در سال ۲۰۱۹ ۱۲٫۶۶٪ سفید، ۵۸٫۲۱٪ سیاه پوست / آمریکایی آفریقایی تبار، ۲٫۰۶٪ هندی آمریکایی / بومی آلاسکا، ۰٫۶۳٪ آسیایی، ۲۴٫۵۳٪ اسپانیایی یا لاتین، ۰٫۷۹٪ بومی هاوایی / جزایر دیگر اقیانوس آرام و ۱٫۱۱٪ از سایر نژادها می باشند. [ ۷]
سرانه درآمد این محله در سال ۲۰۰۰ ۱۴۲۱۰ دلار بود. حدود ۴۱٫۸٪ از جمعیت زیر خط فقر بودند. [ ۸] در سال ۲۰۰۸، متوسط درآمد خانوار اسکید رو و مناطق اطراف آن ۱۵۰۰۳ دلار بود. [ ۹]
لس آنجلس:اسکید رو خانه من است، یک مستند بلند است که توسط آگی اورسی تولید شده است، [ ۱۰] داستان هشت بی خانمان از جمله یک ورزشکار المپیکی و فارغ التحصیل هاروارد است که در دنیایی از فقر، سو مصرف مواد مخدر و بیماری های روانی سر می کند. این فیلم بررسی می کند که چگونه شهر لس آنجلس با منع ساکنان اسکید رو از ایستادن و نشستن برای مدت طولانی در یک مکان عمومی، بی خانمانی را تبدیل به جرم می کند. [ ۱۱]
این مکان به عنوان لوکیشن در چندین فیلم از جمله نیش، برنامه های تلویزیونی مانند ایستارکی و هتچ، برتا استفاده شده است. [ ۱۲] [ ۱۳] [ ۱۴] [ ۱۵]
اسکید رو همچنین به عنوان مکانی برای فیلمبرداری موزیک ویدئوهای آهنگ های مایکل جکسون " بزن به چاک "[ ۱۶] و " حسی که به من می دهی " مورد استفاده قرار گرفت. [ ۱۷]
wiki: اسکید رو لس آنجلس