اسکان بشر در مریخ یا مستعمره سازی مریخ، طرح و پیشنهادی است برای ساخت کوچ نشین های دائمی انسانی بر روی سطح مریخ یا ارسال ربات ها برای اکتشاف و بهره برداری از منابع طبیعی مریخ. این طرح دست مایه گمانه زنی ها و مطالعات جدی بوده است زیرا شرایط سطحی این سیاره و وجود آب در آن باعث شده تا بتوان آن را قابل زیست ترین مکان خارج از کره زمین در منظومه خورشیدی دانست.
کره ماه، به عنوان نخستین مکان برای شهرک سازی برون زمینی انسان ها پیشنهاد شده اما ماه دارای اتمسفر نیست در حالی که مریخ با اتمسفر رقیقی که دارد امکان بیشتری برای میزبانی از انسان و دیگر گونه های زیست آلی را فراهم می کند.
هم کره ماه و هم مریخ به عنوان سکونت گاه های بالقوه برای انسان ها پرهزینه هستند و مخاطراتی چون فرود در مناطق با جاذبه سنگین، معروف به چاه گرانشی، را هم در خود دارند. به این خاطر معدن کاری در سیارک ها نیز به عنوان گزینه دیگری برای گسترش انسان در محدوده فرازمینی مطرح شده اند.
کره زمین از نظر ترکیب بدنه، اندازه و گرانش ( جاذبه ) سطح با سیاره ناهید ( زهره ) همانندی های زیادی دارد اما مشابهت ها با مریخ برای سکونت گزیدن انسان ها مناسب تر به نظر می آیند. این مشابهت ها عبارتند از:
• روز مریخی ( معروف به هور[ ۱] ) بسیار با روز زمینی نزدیک است. یک روز که بر مبنای خورشید محاسبه شده باشد در کره مریخ ۲۴ ساعت و ۳۹ دقیقه و ۳۵٫۳۲۴۴ ثانیه است.
• پهناوری رویه کره مریخ فقط ۲۸٫۴ درصد از مساحت رویه کره زمین کمتر است و مقدار خشکی های زمین فقط کمی بیش از سطح مریخ است. شعاع مریخ نصف زمین و جرم آن یک دهم زمین است.
• انحراف محوری مریخ ۲۵٫۱۹ درجه و انحراف محوری زمین ۲۳٫۴۴ درجه است. در نتیجه بهرام هم مانند زمین فصل دارد، البته فصل های مریخ دوبرابر فصول زمین به درازا می کشند زیرا هر سال مریخ ۱٫۸۸ برابر سال زمین است. قطب شمال مریخ هم اینک به سوی صورت فلکی ماکیان ( دجاجه ) اشاره می کند و نه به خرس کوچک.
• مریخ جو دارد. با وجود رقیق بودن ( ۰٫۷ جو زمین ) این جو در برابر پرتوافکندن های خورشیدی و کیهانی مقداری حفاظت فراهم می کند. از وجود این جو هم چنین می توان برای ترمز هوایی[ ۲] فضاپیماهای واردشونده به مریخ استفاده کرد که این کار پیش از این بارها انجام شده است.
• مشاهدات اخیر فضاگردهای ناسا وجود آب در کره بهرام را تأیید کرده است. از قرار معلوم، مریخ مقادیر قابل توجهی از تمامی عناصر لازم برای نگهداری از زیست، از نوع زمینی اش، را داراست. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفکره ماه، به عنوان نخستین مکان برای شهرک سازی برون زمینی انسان ها پیشنهاد شده اما ماه دارای اتمسفر نیست در حالی که مریخ با اتمسفر رقیقی که دارد امکان بیشتری برای میزبانی از انسان و دیگر گونه های زیست آلی را فراهم می کند.
هم کره ماه و هم مریخ به عنوان سکونت گاه های بالقوه برای انسان ها پرهزینه هستند و مخاطراتی چون فرود در مناطق با جاذبه سنگین، معروف به چاه گرانشی، را هم در خود دارند. به این خاطر معدن کاری در سیارک ها نیز به عنوان گزینه دیگری برای گسترش انسان در محدوده فرازمینی مطرح شده اند.
کره زمین از نظر ترکیب بدنه، اندازه و گرانش ( جاذبه ) سطح با سیاره ناهید ( زهره ) همانندی های زیادی دارد اما مشابهت ها با مریخ برای سکونت گزیدن انسان ها مناسب تر به نظر می آیند. این مشابهت ها عبارتند از:
• روز مریخی ( معروف به هور[ ۱] ) بسیار با روز زمینی نزدیک است. یک روز که بر مبنای خورشید محاسبه شده باشد در کره مریخ ۲۴ ساعت و ۳۹ دقیقه و ۳۵٫۳۲۴۴ ثانیه است.
• پهناوری رویه کره مریخ فقط ۲۸٫۴ درصد از مساحت رویه کره زمین کمتر است و مقدار خشکی های زمین فقط کمی بیش از سطح مریخ است. شعاع مریخ نصف زمین و جرم آن یک دهم زمین است.
• انحراف محوری مریخ ۲۵٫۱۹ درجه و انحراف محوری زمین ۲۳٫۴۴ درجه است. در نتیجه بهرام هم مانند زمین فصل دارد، البته فصل های مریخ دوبرابر فصول زمین به درازا می کشند زیرا هر سال مریخ ۱٫۸۸ برابر سال زمین است. قطب شمال مریخ هم اینک به سوی صورت فلکی ماکیان ( دجاجه ) اشاره می کند و نه به خرس کوچک.
• مریخ جو دارد. با وجود رقیق بودن ( ۰٫۷ جو زمین ) این جو در برابر پرتوافکندن های خورشیدی و کیهانی مقداری حفاظت فراهم می کند. از وجود این جو هم چنین می توان برای ترمز هوایی[ ۲] فضاپیماهای واردشونده به مریخ استفاده کرد که این کار پیش از این بارها انجام شده است.
• مشاهدات اخیر فضاگردهای ناسا وجود آب در کره بهرام را تأیید کرده است. از قرار معلوم، مریخ مقادیر قابل توجهی از تمامی عناصر لازم برای نگهداری از زیست، از نوع زمینی اش، را داراست. [ ۳]
wiki: اسکان بشر در مریخ