ژان اسکات اریژن یا جوهانس اسکوتوس اریجینا ( Johannes Scotus Eriugena ) ( ۸۱۵ یا ۸۱۰ میلادی - ۸۷۷ میلادی ) دین شناس، فیلسوف نوافلاطونی و شاعر ایرلندی سده نهم میلادی بود. وی بیشتر بخاطر ترجمه و تفسیر اثر دیونوسیوس مجعول ( Pseudo - Dionysius ) معروف است.
وی در حدود سال ۸۱۰ در ایرلند زاده شد و در صومعه های ایرلند تحصیل کرد. حدود سی سالگی به فرانسه رفت و هنگامی که بیش از ۵۰ سال داشت، مهم ترین کتابش را با عنوان «درباره تقسیمات طبیعت» نوشت و در حدود ۶۵ سالگی نیز فوت کرد. از زندگی اریژن اطلاعات دقیقی در دست نیست و تنها کتاب های او در دسترس هستند. علاوه بر کتاب «درباره تقسیمات طبیعت»، ترجمه هایی از آثار یونانیان به ویژه دیونیسوس و تفسیر انجیل یوحنا نیز از وی باقی مانده است. او به وسیله چارلز تاس به ریاست فرهنگستان ایرلند انتخاب گردید. آلفرد بزرگ او را رئیس خانقاه مامسبری کرد. اریجینا توسط راهبان خانقاه مزبور در سال ۸۷۷ کشته شد. [ ۱]
او از میان انجیل ها، انجیل یوحنا را برای ترجمه انتخاب کرد، زیرا طبق سنت مسیحیان، این انجیل آخرین روایت از زندگی مسیح ( ع ) به حساب می آید و از معقولیت و استدلال بیشتری نسبت به سایر روایت ها برخوردار است. اریژن چهار عنصر خاک، آب، هوا و آتش را در تفسیر انجیل یوحنا مبنا قرار می دهد. برای او، آب و خاک مربوط به علم تاریخ و خلقیات است. هوا نیز مربوط به طبیعیات می شود. آتش نیز با الهیات مرتبط است
فلسفه او شاعرانه است. به نظر او خدا جوهر همه اشیاء است و هیچ کس قادر نیست او را مستقیماً بشناسد. طبق عقیده اریژن، وحی در فهم دین اهمیت بسیار دارد، اما این وحی نیز باید به عقل منجر شود و عقل و وحی باید با یکدیگر همکار شوند. هنگامی که درجه انسان در خداشناسی بالا می رود، عقل و وحی به اوج همکاری می رسند. اریژن نیز مانند افلاطون و ارسطو، شناختن و علم را سعادت می داند. منظور اریژن از شناخت، شناخت عقلی است. عقل واقعی جستجوگر و پژوهشگر است که در مراحل پیشرفته تر دست به ابداع می زند. برای او حکمت واقعی با علم تحصلی امروزی ما فرق دارد. او در برابر این علم کاربردی، حکمتی را قرار می دهد که از آن با عنوان «حکمت واقعی» یاد می کند و معتقد است همین حکمت ما را به خدا می رساند. [ ۲]
او را نخستین حکیم اسکولاستیک می دانند. او مدعی ست که حکمت حقیقی با دیانت مخالف نیست و حکم خدا آن است که عقل به آن حکم می کند و در باب حقیقت خلقت متمایل به نظر افلاطون و وحدت وجود است. به مثل افلاطونی قائل و آنها را صادر اول و مخلوق بی واسطه خداوند و خلاق موجودات می شمارد. مخلوق را ناشی از ذات باری و مظهر او می داند. انسان را عالم صغیر و مرکز و خلاصه عالم خلقت می پندارد و می گوید در آغاز تن انسان، پاک و شبیه به ذات الوهیت خلق شده بود، سپس جدایی افتاد و از شباهت دور شد و باید با طی مراحل چند دوباره به خدا بازگشت. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفوی در حدود سال ۸۱۰ در ایرلند زاده شد و در صومعه های ایرلند تحصیل کرد. حدود سی سالگی به فرانسه رفت و هنگامی که بیش از ۵۰ سال داشت، مهم ترین کتابش را با عنوان «درباره تقسیمات طبیعت» نوشت و در حدود ۶۵ سالگی نیز فوت کرد. از زندگی اریژن اطلاعات دقیقی در دست نیست و تنها کتاب های او در دسترس هستند. علاوه بر کتاب «درباره تقسیمات طبیعت»، ترجمه هایی از آثار یونانیان به ویژه دیونیسوس و تفسیر انجیل یوحنا نیز از وی باقی مانده است. او به وسیله چارلز تاس به ریاست فرهنگستان ایرلند انتخاب گردید. آلفرد بزرگ او را رئیس خانقاه مامسبری کرد. اریجینا توسط راهبان خانقاه مزبور در سال ۸۷۷ کشته شد. [ ۱]
او از میان انجیل ها، انجیل یوحنا را برای ترجمه انتخاب کرد، زیرا طبق سنت مسیحیان، این انجیل آخرین روایت از زندگی مسیح ( ع ) به حساب می آید و از معقولیت و استدلال بیشتری نسبت به سایر روایت ها برخوردار است. اریژن چهار عنصر خاک، آب، هوا و آتش را در تفسیر انجیل یوحنا مبنا قرار می دهد. برای او، آب و خاک مربوط به علم تاریخ و خلقیات است. هوا نیز مربوط به طبیعیات می شود. آتش نیز با الهیات مرتبط است
فلسفه او شاعرانه است. به نظر او خدا جوهر همه اشیاء است و هیچ کس قادر نیست او را مستقیماً بشناسد. طبق عقیده اریژن، وحی در فهم دین اهمیت بسیار دارد، اما این وحی نیز باید به عقل منجر شود و عقل و وحی باید با یکدیگر همکار شوند. هنگامی که درجه انسان در خداشناسی بالا می رود، عقل و وحی به اوج همکاری می رسند. اریژن نیز مانند افلاطون و ارسطو، شناختن و علم را سعادت می داند. منظور اریژن از شناخت، شناخت عقلی است. عقل واقعی جستجوگر و پژوهشگر است که در مراحل پیشرفته تر دست به ابداع می زند. برای او حکمت واقعی با علم تحصلی امروزی ما فرق دارد. او در برابر این علم کاربردی، حکمتی را قرار می دهد که از آن با عنوان «حکمت واقعی» یاد می کند و معتقد است همین حکمت ما را به خدا می رساند. [ ۲]
او را نخستین حکیم اسکولاستیک می دانند. او مدعی ست که حکمت حقیقی با دیانت مخالف نیست و حکم خدا آن است که عقل به آن حکم می کند و در باب حقیقت خلقت متمایل به نظر افلاطون و وحدت وجود است. به مثل افلاطونی قائل و آنها را صادر اول و مخلوق بی واسطه خداوند و خلاق موجودات می شمارد. مخلوق را ناشی از ذات باری و مظهر او می داند. انسان را عالم صغیر و مرکز و خلاصه عالم خلقت می پندارد و می گوید در آغاز تن انسان، پاک و شبیه به ذات الوهیت خلق شده بود، سپس جدایی افتاد و از شباهت دور شد و باید با طی مراحل چند دوباره به خدا بازگشت. [ ۳]
wiki: اسکات اریژن