اسپیریتوالیسم

اسپیریتوالیسم[ الف] ( به انگلیسی: Spiritualism ) ، یک جنبش نوپدید دینی مبتنی براین عقیده است که ارواح مردگان وجود دارند و توانایی و تمایل برای برقراری ارتباط با زندگان را دارند. [ ۱] زندگی پس از مرگ یا «دنیای ارواح» که توسط اسپیریتوالیست ها دیده شده است نه تنها یک مکان ایستا نیست، بلکه در آن جا ارواح به طور مداوم در تکامل هستند. این دو باور، یعنی ممکن بودن تماس با ارواح و این که ارواح نسبت به انسان ها پیشرفته تر هستند، باعث به میان آمدن باور سومی در اسپیریتوالیست ها شده است: این که ارواح این قابلیت را دارند تا دانش مفید پیرامون موضوعات اخلاقی و فلسفی و هم چنین در باب ماهیت خدا فراهم نمایند. برخی از اسپیریتوالیست ها از مفهومی صحبت می کنند که خود آن را «روحِ راهنما» می گویند. ارواح مشخص که اغلب با آن ها برای راهنمای روحی تماس برقرار می شود. [ ۲] [ ۳] امانوئل سویدنبرگ مدئی است که پدر اسپیریتوالیسم است. [ ۴] روح گرایی، [ ب] شاخه ای از اسپیریتوالیسم که توسط آلن کاردک توسعه داده شده و امروز در بیشتر اروپای قاره ای و آمریکایی لاتین به ویژه در برزیل پیروی می گردد، بر تناسخ تأکید دارد. [ ۵]
اسپیریتوالیسم از دهه ۴۰ قرن نزدهم میلادی تا دهه ۲۰ قرن بیستم میلادی رشد نموده و از نظر تعداد پیروان به اوج خود رسید، به ویژه در کشورهای انگلیسی زبان. [ ۳] [ ۶] تا ۱۸۹۷ گفته می شد که اسپیریتوالیسم دارای بیش از هشت میلیون پیرو در ایالات متحده و اروپا است، [ ۷] که بیشتر این پیروان از طبقات متوسط و بالای جامعه بودند.
اسپیریتوالیسم بدون داشتن متون کانونی یا سازمان رسمی برای نیم قرن شکوفا بود و از طریق دوره ها، تورها توسط استادان خلسه، جلسات کمپ و فعالیت های تبلیغی مدیوم های برجسته سازمان دهی می شد. بیشتر اسپیریتوالیست های سرشناس زنان بودند و همانند بیشتر اسپیریتوالیست ها از آرمان هایی چون لغو بردگی و حق رأی زنان حمایت می نمودند. [ ۳] در اواخر دهه ۸۰ قرن نزدهم میلادی اعتبار جنبش رسمی به دلیل اتهامات ارتکاب تقلب توسط مدیوم ها تضعیف شده بود و سازمان های روح گرایی رسمی شروع به ظهور کرد. [ ۳] روح گرایی امروزه اساساً از طریق فرقه های گوناگون کلیساهای روح گرا در ایالات متحده، کانادا و انگلستان پیروی می گردد.
معنویت گرایی و نظام عقیده آن به عنوان خصوصیات محافظت شده تحت نام آلن پاور در UKEAT ( محکمه استیناف ) لندن، انگلستان در ۲۰۰۹ ثبت شد. [ ۸]

اسپیریتوالیسم (عقاید). اسپیریتوالیسم[ الف] ( به انگلیسی: spiritualism ) ، باوری متافیزیکی مبنی بر این است که جهان از دو جوهر بنیادین ساخته شده است، ماده و روح. این تقسیم بندی بسیار وسیع متافیزیکی سپس به اشکال بیشتر و گوناگون کوچک تری تقسیم شده و هر کدام جزئیات بیشتری در مورد مفاهیم روحی مانند جان، زندگی پس از مرگ، ارواح مردگان، ایزدان و واسطه روحی را شامل می شود؛ همچنین جزئیات در مورد ماهیت ارتباط میان روح و ماده. اسپیریتوالیسم هم چنین به فلسفه، آموزه ها یا دینی گفته می شود که متمرکز بر ابعاد روحی هستی است. [ ۱]
اسپیریتوالیسم هم چنین اصطلاحی است که معمولاً برای اشاره به روش ها یا باورهای گوناگون سایکیک[ ب] یا فراهنجار که در طول تاریخ بشریت[ ۲] [ ۳] و در فرهنگ های گوناگون ثبت شده به کار می رود. [ ۴] [ ۵]
سنت های روح باوری عمیقاً در شمن باوری ظاهر شده و احتمالاً یکی از کهن ترین شکل ادیان می باشند. باور به واسطه روحی شکل مدرنی از شمن باوری بوده و چنین ایده هایی بسیار شبیه ایده هایی هستند که ادوارد بارنت تایلور در نظریه زنده انگاری خود توسعه داده[ ۶] که طبق آن جهان های موازی با جهان ما وجود دارد اما برای ما غیرقابل رؤیت بوده و ذهن ما قادر به دسترسی به آن ها نیست. سایکیک ظاهراً یکی از اتصال دهندگان میان این جهان ها است. سایکیک به کسی گفته می شود که حس استثنائی علوم خفیه به وی ارزانی شده باشد و رؤیاها و مکاشفات را تجربه می کند. برخی نویسندگان تصریح نموده اند که تنها معدودی این ظرفیت را دارند. [ ۷]
اسپیریتوالیسم عقیده ای است که طبق آن ارواح قادر هستند از طریق یک واسطه روحی با موجودات زنده ارتباط برقرار نمایند. اولین کاربرد ثبت شده این کلمه در ۱۷۹۶ بوده[ ۸] و توسط روح گرای برجسته قرن هجدهم میلادی امانوئل سویدنبرگ به کار برده شده است. اصطلاح «اسپیریتوالیسم» دارای معانی مختلفی است. یک تعریف وسیع کاربردی این اصطلاح عبارت از یک باور چند پهلو به یک جزء اساسی درون موجودات زنده، یک نیروی فراطبیعی یا فراهنجاری، خدایی، موجود غیرمادی–نیرو، روح– «تحرک اجسام متحرک»[ پ] و …. پیروان جنبش های اسپیریتوالیسم باورمند هستند که ارواح مردگان دارای زندگی جاودان هستند و موجودات ذی شعور در دنیاهای ارواح می توانند با موجودات زنده ارتباط برقرار نمایند. از زمانه های باستان بدین سو، این امر عنصری از ادیان بومی سنتی بوده است. [ ۹] اسپیریتوالیسم در دنیای امروزی به یک پدیده در حال رشد مبدل گردیده و از طریق گروه های غیرمتعهد به اسپیریتوالیسم و بیشتر «جنبش های التقاط گرا»[ ت] و در عناصری از دین ارتدکس، هرچند هنوز هم به عنوان یک چالش دیده می شود، خود را در بیشتر ادیان بومی سنتی نمایان نموده است. [ ۱۰]