اسمان تاب

آسمان تاب. آسمان تاب[ نیازمند منبع] یا تابش آسمان[ نیازمند منبع] ( انگلیسی: Skyglow ) به پخش شدن نور در آسمان شب گفته می شود که جدا از تابش منابع نوری مانند ماه و ستاره ها است که هرکدام مستقل دیده می شوند. معمولاً در حالتی که نور حالت آلاینده می گیرد و آلودگی نوری با نورهای مصنوعی ایجاد می شود، آسمان تاب را می بینیم. اما بطور کلی آسمان تاب ممکن است شامل هر نور پراکنده ای باشد که در شب دیده می شود، از جمله نورهای طبیعی مانند: اخترتاب، صبح کاذب و هواتاب. [ ۱] [ ۲]
به این ترتیب آسمان تاب در اثر آلودگی نوری ناشی از تابش منابع نور مصنوعی، از جمله روشنایی الکتریکی ( یا به ندرت گاز ) برای روشنایی و تبلیغات محیطی با از طریق شراره های گاز سکوهای نفتی و پالایشگاه ها ناشی می شود. [ ۳] انتشار نور به طور مستقیم از منابع نوری رو به بالا، محافظت نشده یا کاملاً محافظت شده، یا پس از انعکاس از زمین یا سایر سطوح، تا حدی به سمت زمین پراکنده می شود و درخششی پراکنده ایجاد می کند که از فواصل طولانی قابل مشاهده است. آسمان تاب ایجاد شده با نورهای مصنوعی اغلب به عنوان یک گنبد نورانی درخشان در شهرها مورد توجه قرار می گیرد که در سراسر جهان توسعه یافته پدیده ای فراگیر محسوب می ش
برای ستاره شناسان تشخیص گنبدهای نورانی در افق شبِ نقاط رصدی بیرون شهر، سهل و آسان است. با این حال معمولاً افراد کمتری متوجه آن شده و گاه با نور طلوع یا غروب خورشید اشتباه می گیرند. اما آلودگی نوری ای که به معنای واقعی ستاره شناسان را اذیت می کند، وجود پدیده ای به نام «آسمان تاب» است. آسمان تاب، روشنایی مبهم زمینه آسمان است که حتی با دور شدن از شهرها باز هم افق بالای سر شهرها را به صورت کروی روشن می کند. شدت آسمان تاب با فصل، زمان و شرایط جوی تغییر می کند.
برای مثال، درخشندگی ستارگان با هوای پاک ارتباط مستقیم دارد. به طوری که هر چه هوا آلوده تر بوده و در روز به رنگ خاکستری درآید، درخشندگی ستارگان در شب کمتر و برعکس در روزهایی که باد می وزد یا برف و باران می بارد، آسمان شب، درخشنده تر است. زیرا ذرات معلق در آسمان موجب پراکندگی نورهایی بازتابیده از زمین به آسمان شده، مانند یک آینه عمل کرده و از خروج پرتوهای نور به فضا جلوگیری می کنند و بدتر از آن، پرتوها را دوباره به سمت زمین باز می گردانند. در بیان کامل تر این نورها به لایه های بالایی اتمسفر منتقل شده و در آنجا با قطره های آب و یا ذرات غبار و ائروسل، مانند باکتری ها اسپورها، نمک های دریایی و یا ذرات معدنی با منشا طبیعی و صنعتی منکسر و پراکنده می شود. پس می توان اینطور پیش بینی کرد که آبی تر بودن آسمان روز، شبی تاریک تر را نوید می دهد. [ ۴]