اسماء دختر ابوبکر

[ویکی شیعه] اَسْماء دختر ابوبکر بن ابی قحافه (د ۷۳ق/۶۹۲م) از صحابه پیامبر(ص)، از نخستین گروندگان به اسلام و نیز راوی، مشهور به ذات النطاقین است. وی همسر زبیر بن عوام و مادر عبدالله بن زبیر است. بنابر نقلی زبیر به اصرار عبدالله وی را طلاق داد. اسماء عمری طولانی داشت و پس از قتل فرزندش عبدالله، چند روزی زندگی کرد و در صد سالگی درگذشت.
اسماء در ۲۷ پیش از هجرت در مکه زاده شد. او از خواهرش عایشه ۱۰سال بزرگتر بود. وی در کودکی در شهر مکه به دعوت پدر خویش ابوبکر اسلام آورد و هجدهمین نفر از مسلمانان بود. اسماء با زبیر بن عوام ازدواج کرد و از او صاحب فرزند شد. این ازدواج اولین ازدواج از طریق متعه در اسلام بوده است.
عبدالله و مصعب از مشهورترین فرزندان او هستند. اسماء از مسلمانانی بود که از مکه به مدینه هجرت کرد. و در جنگ یرموک نیز همراه زبیر بود. اما پس از چندی از زبیر جدا شد و همراه پسر خود عبدالله تا قتل او، در مکه اقامت کرد. گفته اند عبدالله پدرش را مجبور به طلاق کرد. برخی نیز گفته اند زبیر وی را به شدت زد و وی به پسرش عبدالله پناه برد و تا آخر عمر پیش وی ماند.