اسلاوهای اولیه

اسلاوهای اولیه مردمی هندواروپایی بودند که در دوره مهاجرت و قرون وسطی اولیه ( تقریباً از قرن پنجم تا دهم میلادی ) در اروپای مرکزی و شرقی زندگی می کردند و پایه های ملل اسلاو را از طریق دولت های اسلاوی این کشور ایجاد کردند. قرون وسطی بالا . [ ۱] وطن اصلی اسلاوها به دلیل فقدان سوابق تاریخی هنوز محل بحث است. با این حال، محققان بر این باورند که آن را در شرق اروپا ، [ ۲] با پولیشه است که رایج ترین مکان پذیرفته شده است. [ ۳] [ ۴]
اولین استفاده کتبی از نام "اسلاوها" به قرن ششم برمی گردد، زمانی که قبایل اسلاو در بخش بزرگی از اروپای مرکزی و شرقی ساکن بودند. تا آن زمان، مردم کوچ نشین ایرانی زبان ساکن در استپ اوراسیا ( سکاها ، سرمتی ها ، آلان ها و غیره ) جذب جمعیت اسلاو زبان منطقه شده بودند. طی دو قرن بعدی، اسلاوها به سمت غرب به سمت رودخانه البه و جنوب به سمت آلپ و بالکان گسترش یافتند و مردم ایلیاتی و تراکیا را در این فرآیند جذب کردند، و همچنین به سمت شرق در جهت رودخانه ولگا حرکت کردند. بین قرن های ششم و هفتم، بخش های وسیعی از اروپا تحت کنترل اسلاوها قرار گرفت، فرآیندی که کمتر از قومیت زایی ژرمنی در غرب قابل درک و مستند بود. با این حال، اثرات اسلاوی شدن بسیار عمیق تر بود. [ ۵]
در آغاز قرن هفتم، اسلاوها به تدریج مسیحی شدند ( هم ارتدکس یونانی و هم کاتولیک رومی ) . در قرن دوازدهم، آنها جمعیت اصلی تعدادی از ایالت های مسیحی قرون وسطی بودند: اسلاوهای شرقی در روس کی یف ، اسلاوهای جنوبی در امپراتوری بلغارستان ، شاهزاده صربستان ، دوک نشین کرواسی و بانات بوسنی ، و اسلاوهای غربی در نیترا, موراویای بزرگ, دوک نشین بوهمیا و پادشاهی لهستان، قدیمی ترین حکومت اسلاوهای شناخته شده در تاریخ، کارانتانیا بود که در قرن هفتم توسط اسلاوهای آلپ شرقی، اجداد اسلوونیایی های امروزی تأسیس شد. سکونتگاه اسلاوها در رشته کوه های آلپ شرقی شامل اسلوونی امروزی، فریول شرقی و بخش های بزرگی از اتریش امروزی است.