اسرافیل
/~esrAfil/
معنی انگلیسی:
فرهنگ اسم ها
معنی: درخشیدن مانند آتش، ( در ادیان ) به باور مسلمانان و پیروان دیگر ادیان سامی، یکی از فرشتگان مقرب خداوند است که در روز قیامت با دمیدن در شیپور خود مردگان را زنده می کند، نام یکی از چهار فرشته مقرب و مأمور دمیدن صور و برانگیختن مردگان در روز رستاخیز
برچسب ها: اسم، اسم با ا، اسم پسر، اسم عبری
لغت نامه دهخدا
اسرافیل. [ اِ ] ( اِخ ) جامی در نفحات الانس آرد: حضرت اسرافیل از قدیمان است و شیخ الاسلام گفته که وی از پیران ذوالنون مصری است. از مغرب بوده و بمصر رسیده بود. وی را سخنان بسیار است در زهد و توکل و معاملات نیکو. شیخ الاسلام گفت فتح شنجرف بمصر شد از ششصد فرسخ برای سؤال به [ نزد ] اسرافیل رفت چون فرصت یافت پرسید از وی : هل یعذب الاشرار قبل الزلل ؟ گفت مرا صبر ده سه روز. روز چهارم گفت مرا جواب دادند اگر روا بودی ثواب پیش از عمل هم روا بود عذاب پیش از زلل. این بگفت و زعقه ای بزد و درشورید. پس از آن سه روز بزیست و برفت. شیخ الاسلام گفته که آن سه روز درنگ خواستن آن بود اگر در وقت جواب دادی در وقت برفتی. ( نفحات الانس چ نولکشور ص 25 ).
فرهنگ فارسی
حضرت اسرافیل از قدیمانست
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
دانشنامه اسلامی
[ویکی فقه] اسرافیل فرشته مقرب الهی و مأمور دمیدن صور هنگام پایان یافتن دنیا و برپایی قیامت می باشد.
واژه «اسرافیل» که از دو کلمه «اسراف» به معنای بنده و «ایل» به معنای خدا تشکیل یافته واژه ای عجمی است که به صورت «سرافین» و «سرافیل» ضبط شده است نام دیگر «اسرافیل» عبدالرحمان وکنیه اش «ابوالمنافخ» است.
اسرافیل در قرآن
در قرآن کریم از «اسرافیل» به صراحت نام برده نشده، ولی در چند جا از دمیدن صور، هنگام برپا شدن قیامت سخن رفته است. در منابع دیگر اسلامی از او به عنوان فرشته مقرب الهی در کنار جبرئیل و میکائیل فراوان یاد شده است. از امام صادق (علیه السلام) روایت شده که خداوند این سه فرشته را از یک تسبیح آفریده است.
وظایف اسرافیل
طبق برخی روایات جبرئیل وحی را از اسرافیل می گیرد و او بر لوح محفوظ گمارده شده است و اولین فرشته می باشد که فرمان خداوند سبحان را اجابت نمود و بر آدم سجده کرد. از دیگر وظایف و ویژگی های «اسرافیل» که در متون اسلامی آمده است می توان به امور ذیل اشاره نمود:۱. «اسرافیل» مظهر صفت حیات خداوند دانسته شده است؛ همان گونه که جبرئیل مظهر علم و میکائیل مظهر اراده و عزرائیل مظهر قدرت او می باشند از این رو به اعتقاد برخی، حیات ابدی اخروی موجودات زنده تعلق به نفخه دوم اسرافیل دارد، و نفخه اولی بازگرداندن از ظاهر به باطن است برای این که حیات دنیوی به کلی پایان پذیرد. ۲. هنگامی که حضرت ابراهیم خلیل توسط منجنیق نمرود به آتش انداخته شد «اسرافیل» اولین فرشته بود که به فرمان خدا به کمک او شتافت. ۳. سه سال همراهی او با پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) قبل از نزول وحی به گونه ای که پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) صدای او را می شنید، ولی خودش را نمی دید. ۴. از وظایف مهم اسرافیل که در روایات بر آن زیاد تأکید شده، دمیدن صور هنگام برپایی قیامت است که بیش تر به همین ویژگی شناخته می شود ۵. طبق برخی از روایات، اسرافیل آخرین کسی است که در پایان دنیا از سوی خداوند مرگ را درمی یابد و نخستین کسی است که زنده می شود و نفخه دوم را برای زنده گرداندن مردگان می دمد. درپاره ای از روایات سخن از این است که «عزرائیل» آخرین کسی است که از جانب خدا قبض روح می گردد. ۶. در برخی روایات، او مؤذن آسمان ها دانسته شده است ۷. در روایات آمده است که این فرشته الهی در برابر عظمت و بزرگی خداوند، خویش را بس حقیر می شمارد و خود را با بالی از بال هایش می پوشاند قرآن نیز بدون نام بردن از اسرافیل، از فرشتگانی سخن گفته است که دارای دو یا سه و یا چهار بال می باشند البته مقصود از بال داشتن فرشتگان آن نیست که آن ها همچون پرندگان دارای دو بال پُر از پَر باشند، بلکه بدین معناست که آن ها نیز دارای چیزی هستند که به وسیله آن از آسمان به زمین و از زمین به آسمان می روند.
اسرافیل در عهد عتیق
...
واژه «اسرافیل» که از دو کلمه «اسراف» به معنای بنده و «ایل» به معنای خدا تشکیل یافته واژه ای عجمی است که به صورت «سرافین» و «سرافیل» ضبط شده است نام دیگر «اسرافیل» عبدالرحمان وکنیه اش «ابوالمنافخ» است.
اسرافیل در قرآن
در قرآن کریم از «اسرافیل» به صراحت نام برده نشده، ولی در چند جا از دمیدن صور، هنگام برپا شدن قیامت سخن رفته است. در منابع دیگر اسلامی از او به عنوان فرشته مقرب الهی در کنار جبرئیل و میکائیل فراوان یاد شده است. از امام صادق (علیه السلام) روایت شده که خداوند این سه فرشته را از یک تسبیح آفریده است.
وظایف اسرافیل
طبق برخی روایات جبرئیل وحی را از اسرافیل می گیرد و او بر لوح محفوظ گمارده شده است و اولین فرشته می باشد که فرمان خداوند سبحان را اجابت نمود و بر آدم سجده کرد. از دیگر وظایف و ویژگی های «اسرافیل» که در متون اسلامی آمده است می توان به امور ذیل اشاره نمود:۱. «اسرافیل» مظهر صفت حیات خداوند دانسته شده است؛ همان گونه که جبرئیل مظهر علم و میکائیل مظهر اراده و عزرائیل مظهر قدرت او می باشند از این رو به اعتقاد برخی، حیات ابدی اخروی موجودات زنده تعلق به نفخه دوم اسرافیل دارد، و نفخه اولی بازگرداندن از ظاهر به باطن است برای این که حیات دنیوی به کلی پایان پذیرد. ۲. هنگامی که حضرت ابراهیم خلیل توسط منجنیق نمرود به آتش انداخته شد «اسرافیل» اولین فرشته بود که به فرمان خدا به کمک او شتافت. ۳. سه سال همراهی او با پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) قبل از نزول وحی به گونه ای که پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) صدای او را می شنید، ولی خودش را نمی دید. ۴. از وظایف مهم اسرافیل که در روایات بر آن زیاد تأکید شده، دمیدن صور هنگام برپایی قیامت است که بیش تر به همین ویژگی شناخته می شود ۵. طبق برخی از روایات، اسرافیل آخرین کسی است که در پایان دنیا از سوی خداوند مرگ را درمی یابد و نخستین کسی است که زنده می شود و نفخه دوم را برای زنده گرداندن مردگان می دمد. درپاره ای از روایات سخن از این است که «عزرائیل» آخرین کسی است که از جانب خدا قبض روح می گردد. ۶. در برخی روایات، او مؤذن آسمان ها دانسته شده است ۷. در روایات آمده است که این فرشته الهی در برابر عظمت و بزرگی خداوند، خویش را بس حقیر می شمارد و خود را با بالی از بال هایش می پوشاند قرآن نیز بدون نام بردن از اسرافیل، از فرشتگانی سخن گفته است که دارای دو یا سه و یا چهار بال می باشند البته مقصود از بال داشتن فرشتگان آن نیست که آن ها همچون پرندگان دارای دو بال پُر از پَر باشند، بلکه بدین معناست که آن ها نیز دارای چیزی هستند که به وسیله آن از آسمان به زمین و از زمین به آسمان می روند.
اسرافیل در عهد عتیق
...
wikifeqh: اسرافیل
[ویکی شیعه] اِسْرافیل فرشته مأمور دمیدن صور (شیپور) در زمان پایان یافتن دنیا و برپایی قیامت است. بر اساس روایات، این فرشته یکی از ملائکه مقرب خداوند است که دمیدن در صور، ابلاغ پیام الهی به فرشتگان دیگر و دریافت نامه اعمال روزانه انسان از ملائکه موکل اعمال، از وظایف اوست. او مأموریت هایی همانند بیدار کردن اصحاب کهف از خواب چندین ساله، یاری کردن پیامبر در جنگ بدر و همراهی پیامبر در معراج را نیز انجام داده است.
اسرافیل یکی از فرشتگان مقرب الهی است که بیشتر او را با دمیدن در صور (شیپور) پایان دنیا می شناسند. در روایات، نام دیگر او «عبدالرحمان» و کنیه اش «ابوالمنافخ» ذکر شده است. در قرآن کریم واژه اسرافیل ذکر نشده؛ اما چندین آیه درباره نفخ صور وجود دارد که بر اساس روایات، دمیدن در آن صور، بر عهده اسرافیل است. طبق احادیث، این فرشته مظهر اسم «الرحمن» در خداوند و مظهر رکن «حیات» در لوح محفوظ است. همچنین نخستین کسی است که ذکر «سبحان ربی الاعلی و بحمده» را بر زبان آورد.
درباره صفات این فرشته در روایات وارد شده که اسرافیل دوازده بال دارد که یکی از آنها در مشرق و دیگری در مغرب است و عرش نیز بر شانه او قرار دارد؛ ولی در برابر عظمت پروردگار حتی از گنجشکی نیز کوچکتر می شود. او در مقابل خداوند به اندازه ای خود را کوچک می بیند که از شدت حیاء، خود را در زیر یکی از بال هایش پنهان می کند. ذکر این نکته لازم است که بر اساس عقیده متکلمین و فلاسفه شیعه، فرشتگان موجوداتی غیر مادی هستند و بال فرشتگان شبیه بال پرندگان نیست بلکه با آن فرق دارد.
اسرافیل یکی از فرشتگان مقرب الهی است که بیشتر او را با دمیدن در صور (شیپور) پایان دنیا می شناسند. در روایات، نام دیگر او «عبدالرحمان» و کنیه اش «ابوالمنافخ» ذکر شده است. در قرآن کریم واژه اسرافیل ذکر نشده؛ اما چندین آیه درباره نفخ صور وجود دارد که بر اساس روایات، دمیدن در آن صور، بر عهده اسرافیل است. طبق احادیث، این فرشته مظهر اسم «الرحمن» در خداوند و مظهر رکن «حیات» در لوح محفوظ است. همچنین نخستین کسی است که ذکر «سبحان ربی الاعلی و بحمده» را بر زبان آورد.
درباره صفات این فرشته در روایات وارد شده که اسرافیل دوازده بال دارد که یکی از آنها در مشرق و دیگری در مغرب است و عرش نیز بر شانه او قرار دارد؛ ولی در برابر عظمت پروردگار حتی از گنجشکی نیز کوچکتر می شود. او در مقابل خداوند به اندازه ای خود را کوچک می بیند که از شدت حیاء، خود را در زیر یکی از بال هایش پنهان می کند. ذکر این نکته لازم است که بر اساس عقیده متکلمین و فلاسفه شیعه، فرشتگان موجوداتی غیر مادی هستند و بال فرشتگان شبیه بال پرندگان نیست بلکه با آن فرق دارد.
wikishia: اسرافیل
[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از دائرة المعارف قرآن کریم است
فرشته ای مقرب، ابلاغ کننده فرمان الهی به دیگر فرشتگان، دمنده صور و از حاملان عرش الهی در قیامت.
واژه إسرافیل را به صورت های دیگری نیز از قبیل «اسرافین»، «سرافین» و «سرافیل» ذکر کرده اند. برخی واژه إسرافیل را رباعی و گروهی با اصلی دانستن همزه، آن را خماسی می دانند.
بیشتر لغت دانان اسرافیل را واژه ای غیرعربی دانسته اند؛ برخی آن را برگرفته از سریانی و مرکب از اسرا (بنده) و ایل (خدا) می دانند. نام های دیگر اسرافیل (عبدالله، عبیداللّه ، عبدالرحمن) نیز با این معنا انطباق دارند. در روایاتی به نقل از پیامبر صلی الله علیه و آله، امام سجاد علیه السلام، صحابه و تابعان گفته شده است: هر اسم مرکبی که بخش دوم آن واژه ایل باشد (مانند جبرئیل، میکائیل و عزرائیل) به نحوی بندگی خدا را می رساند.
برخی دیگر احتمال داده اند مأخذ این واژه، لغت عبریِ «سرافیم» باشد که بر اساس تورات، نام جمعی از فرشتگان است که بر بالای کرسی خداوند ایستاده و دارای 6 بال هستند که با دو بال روی خود را و با دو بال دیگر پاهای خود را پوشانیده اند و با دو بال دیگر پرواز می کنند و هنگام آواز جمله «قدّوس قدّوس، پروردگارِ لشکرهاست، تمامی زمین از جلال او مملو است» را بر زبان می آورند.
گاهی نظریه اشتقاق اسرافیل از سرافیم با حدس و احتمال چنین توجیه می شود که شاید اعراب پیشین از جمله نصارا، الف و لام را به «سراف» افزوده باشند؛ همچنین امکان دارد که «میم» به «لام» تبدیل شده تا بر قیاس جبرئیل و میکائیل، این واژه، سرافیل (اسرافیل) شود.
برخی از همسانی لفظی این دو واژه، پا را فراتر نهاده، برای نشان دادن ارتباط هر چه بیشتر بین آن دو به تشابه پاره ای از اوصاف همانند داشتن 6 بال، حضور در نزد کرسی خداوند و قدوس قدوس گویی فرشتگان سرافیم در کتاب تورات، با دارا بودن 4 بال و حامل عرش الهی بودن و تسبیح گویی فرشته اسرافیل در روایات اسلامی استناد جسته اند و در اظهارنظری غیر دقیق، این گونه مطالب را به صراحت ساخته کعب الاحبار و از اسرائیلیات دانسته اند.
اگرچه بیشتر روایات از منابع اهل سنت بوده و در سند پاره ای از آن ها کعب الاحبار وجود دارد؛ اما فراوانی روایات به حدی است که شبهه ای، در اصل وجود فرشته ای به نام اسرافیل در فرهنگ اسلامی باقی نمی گذارد و این گونه اوصاف که نظیر آن در آیات قرآن (سوره فاطر/35، 1) نیز آمده است، بر اساس دیدگاه های گوناگون کلامی و فلسفی قابل تبیین است.
فرشته ای مقرب، ابلاغ کننده فرمان الهی به دیگر فرشتگان، دمنده صور و از حاملان عرش الهی در قیامت.
واژه إسرافیل را به صورت های دیگری نیز از قبیل «اسرافین»، «سرافین» و «سرافیل» ذکر کرده اند. برخی واژه إسرافیل را رباعی و گروهی با اصلی دانستن همزه، آن را خماسی می دانند.
بیشتر لغت دانان اسرافیل را واژه ای غیرعربی دانسته اند؛ برخی آن را برگرفته از سریانی و مرکب از اسرا (بنده) و ایل (خدا) می دانند. نام های دیگر اسرافیل (عبدالله، عبیداللّه ، عبدالرحمن) نیز با این معنا انطباق دارند. در روایاتی به نقل از پیامبر صلی الله علیه و آله، امام سجاد علیه السلام، صحابه و تابعان گفته شده است: هر اسم مرکبی که بخش دوم آن واژه ایل باشد (مانند جبرئیل، میکائیل و عزرائیل) به نحوی بندگی خدا را می رساند.
برخی دیگر احتمال داده اند مأخذ این واژه، لغت عبریِ «سرافیم» باشد که بر اساس تورات، نام جمعی از فرشتگان است که بر بالای کرسی خداوند ایستاده و دارای 6 بال هستند که با دو بال روی خود را و با دو بال دیگر پاهای خود را پوشانیده اند و با دو بال دیگر پرواز می کنند و هنگام آواز جمله «قدّوس قدّوس، پروردگارِ لشکرهاست، تمامی زمین از جلال او مملو است» را بر زبان می آورند.
گاهی نظریه اشتقاق اسرافیل از سرافیم با حدس و احتمال چنین توجیه می شود که شاید اعراب پیشین از جمله نصارا، الف و لام را به «سراف» افزوده باشند؛ همچنین امکان دارد که «میم» به «لام» تبدیل شده تا بر قیاس جبرئیل و میکائیل، این واژه، سرافیل (اسرافیل) شود.
برخی از همسانی لفظی این دو واژه، پا را فراتر نهاده، برای نشان دادن ارتباط هر چه بیشتر بین آن دو به تشابه پاره ای از اوصاف همانند داشتن 6 بال، حضور در نزد کرسی خداوند و قدوس قدوس گویی فرشتگان سرافیم در کتاب تورات، با دارا بودن 4 بال و حامل عرش الهی بودن و تسبیح گویی فرشته اسرافیل در روایات اسلامی استناد جسته اند و در اظهارنظری غیر دقیق، این گونه مطالب را به صراحت ساخته کعب الاحبار و از اسرائیلیات دانسته اند.
اگرچه بیشتر روایات از منابع اهل سنت بوده و در سند پاره ای از آن ها کعب الاحبار وجود دارد؛ اما فراوانی روایات به حدی است که شبهه ای، در اصل وجود فرشته ای به نام اسرافیل در فرهنگ اسلامی باقی نمی گذارد و این گونه اوصاف که نظیر آن در آیات قرآن (سوره فاطر/35، 1) نیز آمده است، بر اساس دیدگاه های گوناگون کلامی و فلسفی قابل تبیین است.
wikiahlb: اسرافیل
[ویکی فقه] اسرافیل (قرآن). اسرافیل، فرشته ای از فرشتگان الهی است که براساس آن چه در روایات آمده، از جمله کارهایش، دمیدن در صور برای اماته ، و احیای دوباره موجودات در آستانه رستاخیز است.
اسرافیل، فرشته ای از فرشتگان الهی است که براساس آن چه در روایات آمده، از جمله کارهایش، دمیدن در صور برای اماته ، و احیای دوباره موجودات در آستانه رستاخیز است. نام این فرشته در قرآن نیامده است؛ امّا در روایات و کلام مفسّران در تفسیر آیات مربوط به نفخ صور و میراندن و زنده کردن مجدّد موجودات در آستانه قیامت ، فراوان مطرح شده است.
اطاعت از اسرافیل
پیروی انسان ها از اسرافیل در قیامت: «یومـئذ یتّبعون الدّاعی لا عوج له وخشعت الأصوات للرّحمـن فلاتسمع إلاّ همسا» در آن روز همگی از دعوت کننده الهی پیروی کرده (و دعوت او را به حیات مجدد لبیک می گویند) و همه صداها در برابر (عظمت) خداوند رحمان خاضع می گردد، و جز صدای آهسته چیزی نمی شنوی!.(برخی مفسّران گفته اند: مقصود از «الدّاعی»، «الدّاع» و «المناد» اسرافیل است. ) «فتولّ عنهم یوم یدع الدّاع إلی شیء نّکر» بنابراین از آنها روی گردان و روزی را به یادآور که دعوت کننده الهی مردم را به امر وحشتناکی دعوت می کند (دعوت به حساب اعمال). • «مّهطعین إلی الدّاع یقول الکـفرون هـذا یوم عسر» در حالی که (بر اثر وحشت و اضطراب ) به سوی این دعوت کننده گردن می کشند و کافران می گویند امروز روز سخت و دردناکی است.
دعوت اسرافیل
قرآن کریم می فرماید، اسرافیل، دعوت کننده کافران در قیامت به امری سخت و ناشناخته است: «فتولّ عنهم یوم یدع الدّاع إلی شیء نّکر» بنابراین از آنها روی گردان و روزی را به یادآور که دعوت کننده الهی مردم را به امر وحشتناکی دعوت می کند (دعوت به حساب اعمال). اسرافیل از همه انسان ها برای حضور در صحنه قیامت و پیروی آنان از وی دعوتدعوت می کند: «یومـئذ یتّبعون الدّاعی لا عوج له وخشعت الأصوات للرّحمـن فلاتسمع إلاّ همسا» در آن روز همگی از دعوت کننده الهی پیروی کرده (و دعوت او را به حیات مجدد لبیک می گویند) و همه صداها در برابر (عظمت) خداوند رحمان خاضع می گردد، و جز صدای آهسته چیزی نمی شنوی!.
ندادهنده روز قیامت
...
اسرافیل، فرشته ای از فرشتگان الهی است که براساس آن چه در روایات آمده، از جمله کارهایش، دمیدن در صور برای اماته ، و احیای دوباره موجودات در آستانه رستاخیز است. نام این فرشته در قرآن نیامده است؛ امّا در روایات و کلام مفسّران در تفسیر آیات مربوط به نفخ صور و میراندن و زنده کردن مجدّد موجودات در آستانه قیامت ، فراوان مطرح شده است.
اطاعت از اسرافیل
پیروی انسان ها از اسرافیل در قیامت: «یومـئذ یتّبعون الدّاعی لا عوج له وخشعت الأصوات للرّحمـن فلاتسمع إلاّ همسا» در آن روز همگی از دعوت کننده الهی پیروی کرده (و دعوت او را به حیات مجدد لبیک می گویند) و همه صداها در برابر (عظمت) خداوند رحمان خاضع می گردد، و جز صدای آهسته چیزی نمی شنوی!.(برخی مفسّران گفته اند: مقصود از «الدّاعی»، «الدّاع» و «المناد» اسرافیل است. ) «فتولّ عنهم یوم یدع الدّاع إلی شیء نّکر» بنابراین از آنها روی گردان و روزی را به یادآور که دعوت کننده الهی مردم را به امر وحشتناکی دعوت می کند (دعوت به حساب اعمال). • «مّهطعین إلی الدّاع یقول الکـفرون هـذا یوم عسر» در حالی که (بر اثر وحشت و اضطراب ) به سوی این دعوت کننده گردن می کشند و کافران می گویند امروز روز سخت و دردناکی است.
دعوت اسرافیل
قرآن کریم می فرماید، اسرافیل، دعوت کننده کافران در قیامت به امری سخت و ناشناخته است: «فتولّ عنهم یوم یدع الدّاع إلی شیء نّکر» بنابراین از آنها روی گردان و روزی را به یادآور که دعوت کننده الهی مردم را به امر وحشتناکی دعوت می کند (دعوت به حساب اعمال). اسرافیل از همه انسان ها برای حضور در صحنه قیامت و پیروی آنان از وی دعوتدعوت می کند: «یومـئذ یتّبعون الدّاعی لا عوج له وخشعت الأصوات للرّحمـن فلاتسمع إلاّ همسا» در آن روز همگی از دعوت کننده الهی پیروی کرده (و دعوت او را به حیات مجدد لبیک می گویند) و همه صداها در برابر (عظمت) خداوند رحمان خاضع می گردد، و جز صدای آهسته چیزی نمی شنوی!.
ندادهنده روز قیامت
...
wikifeqh: اسرافیل_(قرآن)
دانشنامه آزاد فارسی
اِسرافیل
اِسرافیل
در عقاید اسلامی، از چهار فرشتۀ مقرب الهی. در قرآن، بدون تصریح به نام، اشاراتی به او شده است (اسراء، ۵۲؛ ق، ۴۱؛ قمر، ۶). آنچه در قرآن به صراحت آمده «نفخ صور» (دمیدن در شیپور) است. گویند اسرافیل در شیپور (صور اسرافیل) می دمد، و با صدای آن همۀ مردگان برای حضور در پای حساب زنده می شوند. در عهد جدید (در مکاشفات یوحنا) از فرشته ای که در روز قیامت در شیپور خود می دمد یاد شده، اما نامش نیامده است.
اِسرافیل
در عقاید اسلامی، از چهار فرشتۀ مقرب الهی. در قرآن، بدون تصریح به نام، اشاراتی به او شده است (اسراء، ۵۲؛ ق، ۴۱؛ قمر، ۶). آنچه در قرآن به صراحت آمده «نفخ صور» (دمیدن در شیپور) است. گویند اسرافیل در شیپور (صور اسرافیل) می دمد، و با صدای آن همۀ مردگان برای حضور در پای حساب زنده می شوند. در عهد جدید (در مکاشفات یوحنا) از فرشته ای که در روز قیامت در شیپور خود می دمد یاد شده، اما نامش نیامده است.
wikijoo: اسرافیل
مترادف ها
اسرافیل، سراف، فرشتگان سرافین
پیشنهاد کاربران
Israfil با تلفظ ایسرافیل بر وزن ایسرا ایل ریشه در لقب قوم فارسی زبان ایلام ( Elam با تلفظ اِل یا ایل آم یعنی اِل یا ایل عام ) داشته است که به یکی از فرشتگان بزرگ و مقرب درگاه یاهو و یا یهَوَه تبدیل گشته است و بر خلاف تصور و بینش و باور خاص و عام یهودیان و مسیحیان و مسلمانان به معنای سوزانده نبوده بلکه به معنای شیهه کشیدن مثل فیل توسط خرطوم بوده است . گابریل مریم مادر ایسا بهنگام باکره گی و قبل از بسته شدن نطفه و باردارشدن وی توسط روح مقدس ( لقب دیگری برای فرشته گابریل ) سه روز پس از برگزاری جشن نوروز ایرانیان و همان جبرئیل پیامبر اسلام که گویا از عالم غیب و در قالب وحی برای آندو پیام های ناب و ایده های طلائی و منور و درخشان به همراه آورده شده باشد، فرشته نبوده است بلکه یک بینش و باور بسیار قدیمی در اعصار دور دست باستان در سر زمین های ایران و هندوستان . و آن اینکه نه تنها باور به سرنوشت تعیین شده از پیش بلکه اعتقاد و باور و ایمان و امید به این حقیقت ژرف و بنیادی و ماورائی که زندگی و عشق انسانی جاودانه می باشد و سعادت اولی - آخری یا آغازین - پایانی یا اولیه - اُخروی و یا سعادت مبدئی - ازلی - ابدی توسط آفریدگار کائنات یک بار برای همیشه و جاودانگی آفریده شده و بطور مطلق از پیش طوری تعیین گردیده است که انسان ( بخصوص انسان آئینی و دینی با تحریکات اهریمن یا ابلیس و شیطان ) هیچگاه و هرگز در فرم یا شکل و یا صورت و محتوای آن هیچگونه دخل و تصرفی نتواند بنماید یا بکند و به کمک کلیه پندار ها و گفتار ها و رفتار های نیک و بد خویش کوچکترین اثر مثبت یا منفی روی آن بگذارد. واژه های گابریل و جابرییل در اصل و ریشه به شکل گبری ایل و جبری ایل بوده اند به معنای ایل گبریان یا جبر گرایان . لذا واژه باستانی - پارسی گبری به معنای بی خدا نبوده است. نتیجه کلی اینکه سامان یا نظام احسان و آفرینش اولیه و آخریه و یا مبدئی - ازلی - ابدی در معاد یعنی در پایان این حرکت و راه و سفر بسیار طولانی مقطعی و نزولی و صعودی محتوای کیهان یا جهان، با وقوع آخرین مه بانگ دوباره به همان سان از نو آفریده خواهد گردید و تک تک افراد انسانی در سرا های ملکوتی یا آسمانی پنتاگونی یا پنج وجهی خاص و ویژه خویش و موجودات مفید زنده نباتی و حیوانی هرکدام در محله های ویژه خویش بطور خلق الساعه یعنی بطور همزمان و در طول یک لحظه کوتاه و یکباره و نه بطور تدریجی و نسل پس از نسل به ظهور و پیدایش و کثرت خواهند رسید و لذا هیچ موجود زنده ای و هیچ فرد انسانی از قبر بر انگیخته نخواهد گردید و هیچ خبری از شیهه کشیدن فیل ایسرا و دمیده شدن در صور و شیپور اسرافیل یهودیت و مسیحیت و اسلام خبری نخواهد بود و یک صحرای خیالی و اوهامی تحت نام محشر وجود نخواهد داشت و هیچگونه اثری از پدیده ها یا رویداد هایی تحت عنواین حشر و نشر و بر پائی دادگاهی تحت عنوان عدل الاهی برای استنطاق و مؤاخذه و بازپرسی و بازجویی و ترازویی بنام میزان برای سنجش مقدار ثواب و گناه و یا اندازه گیری حد سنگینی یا سبکی اعمال نیک و بد دنیوی و متعاقب آن، دریافت نامه اعمال توسط دستان چپ یا راست و پلی تخیلی و توهمی تحت نام پل جینوت یا صراط وجود نخواهد داشت غیر از سعادت و زندگی در سطح کمال ایده آل خوبی و زیبایی با کمیت و کیفیت بهشت برین برای همه گان و آنهم بدون کوچکترین تبعیض و استثنائی.
... [مشاهده متن کامل]
اعتقاد و باور و ایمان و امید به خداوند متعال همیشه دو نوع بوده و می باشد :
الف - اوهامی و ابهامی و خرافی و تهی از حقیقت و بریده از واقعیت ظاهری و باطنی از نوع آئینی و دینی بر اساس معارف وحیانی و حدیثی و روائی آئینی و دینی.
ب - حقیقی و منطبق بر واقعیت عینی و باطنی از نوع علمی بر پایه شناخت و دانش و تئوری های علمی.
... [مشاهده متن کامل]
اعتقاد و باور و ایمان و امید به خداوند متعال همیشه دو نوع بوده و می باشد :
الف - اوهامی و ابهامی و خرافی و تهی از حقیقت و بریده از واقعیت ظاهری و باطنی از نوع آئینی و دینی بر اساس معارف وحیانی و حدیثی و روائی آئینی و دینی.
ب - حقیقی و منطبق بر واقعیت عینی و باطنی از نوع علمی بر پایه شناخت و دانش و تئوری های علمی.
اسرافیل بزبان سریانی بنده ٔ خدای تعالی. اسرا به معنی بنده و ئیل نام خدای تعالی و او ملک مقرب است و بدو متعلق است نفخ صور و احوال قیامت.
اسرافیل ： واژه �اسرافیل� که از دو کلمه �اسراف� به معنای بنده و �ایل� به معنای خدا تشکیل یافته واژه ای عجمی است که به صورت �سرافین� و �سرافیل� ضبط شده است نام دیگر �اسرافیل� عبدالرحمان وکنیه اش �ابوالمنافخ� است.
... [مشاهده متن کامل]
اسرافیل ： واژه �اسرافیل� که از دو کلمه �اسراف� به معنای بنده و �ایل� به معنای خدا تشکیل یافته واژه ای عجمی است که به صورت �سرافین� و �سرافیل� ضبط شده است نام دیگر �اسرافیل� عبدالرحمان وکنیه اش �ابوالمنافخ� است.
... [مشاهده متن کامل]
اسرافیل : عبری ، درخشیدن مانندآتش .
فرشته ای که در صور ( شیپور ) می دمد و قیامت شروع می شود