استیناف

[ویکی فقه] یکی از اصطلاحات بکار رفته در ادبیات فارسی، استیناف بوده که در لغت به معنی «از سر گرفتن» و در اصطلاح علم معانی آن است که جمله ای پس از جملۀ دیگر قرار گیرد، و جملۀ دوم پاسخی باشد برای پرسشی مقدّر در جملۀ اوّل.
در لغت به معنی «از سر گرفتن» و در اصطلاح علم معانی آن است که جمله ای پس از جملۀ دیگر قرار گیرد، و جملۀ دوم پاسخی باشد برای پرسشی مقدّر در جملۀ اوّل. مانند:یار اگر ننشست با ما نیست جای اعتراض• • • • پادشاهِ کامــران بود از گــدایان عار داشـتدر تقدیر نخستین مصراع این بیت، گویی این پرسش نهفته است که «چرا یار، حقّ داشت از هم نشینی احتراز کند؟»، و مصراع دوم در حکم پاسخی به این پرسش است. علمای بلاغت در چنین شرایطی جملۀ دوم را «مُسْتَانَفه» نیز نام نهاده اند.
شرط و وجه تسمیه استیناف
در استیناف، جملۀ دوم، اگر چه منفصل می آید، در حکم جمله متصل است، درست مانندِ جمله ای که در پاسخ پرسشی بیاید و همچنان که عطف پاسخ به سؤال جایز نیست، عطف جملۀ دوم بر جملۀ اوّل نیز جایز نمی باشد.وجه تسمیۀ این مبحث به «استیناف»، آن است که گویی سخن را بار دیگر از سر آغاز می کنند.
مراد از استیناف
مراد از آوردن استیناف ممکن است یکی از این موارد باشد:۱- آن که شنونده را از جایگاه خود آگاه کنند؛۲- آن که شنونده را از پرسیدن بی نیاز کنند؛۳- آن که شنونده را از سخن گفتن باز دارند؛۴- آن که کلام گوینده با پرسش شنونده قطع نشود؛۵- آن که معنی بسیار را با لفظ اندک بیان کنند.
اقسام استیناف
...