استوای آسمان[ ۱] یا استوای سماوی[ ۲] ( به انگلیسی: Celestial equator ) که معدل النهار[ ۳] و هَموگار آسمانی[ نیازمند منبع] نیز نامیده می شود، یک دایره بزرگ در کره آسمان فرضی است که هم صفحه با استوای زمین است. امتداد استوای سماوی، صفحه مرجع در دستگاه مختصات استوایی است. به بیان دیگر، استوای سماوی ادامه و امتداد استوای زمین در ماورای جو است. [ ۴] به دلیل انحراف محوری زمین، استوای سماوی اکنون حدود °۲۳٫۴۴ نسبت به دایرةالبروج ( صفحه حرکت انتقالی زمین ) میل دارد، ولی به دلیل پریشیدگی ناشی از دیگر سیاره ها، مقدار این میل طی ۵ میلیون سال گذشته بین °۲۲٫۰ تا °۲۴٫۵ متغیر بوده است. [ ۵]
محل تقاطع صفحهٔ استوای زمین با کرهٔ آسمانی به صورت دایرهٔ عظیمه ای است که محل ناظر، یا مرکز زمین در مرکز آن قرار گرفته است.
از دید یک ناظر که بر روی استوای زمین ایستاده است، استوای سماوی به صورت یک نیم دایره است که از نقطه مستقیماً بالای سر ( سرسو ) می گذرد. با جابه جا شدن ناظر به سمت شمال یا جنوب، استوای سماوی نیز به سمت افق مخالف منحرف می شود. استوای آسمانی به دلیل قرار داشتن بر روی کره سماوی، بی نهایت دور تعریف شده است؛ بنابراین، انتهای نیم دایره، بدون توجه به موقعیت ناظر بر روی زمین، همیشه افق را به سمت شرق و به سمت غرب قطع می کند. در قطب های جغرافیایی، استوای سماوی با افق نجومی منطبق است. در همه عرض های جغرافیایی استوای سماوی یک قوس یا دایره یکنواخت است، زیرا ناظر فقط به طور محدود از صفحه استوای سماوی فاصله دارد، اما از خود استوای سماوی بی نهایت دور است. [ ۶]
اجرام آسمانی در نزدیکی استوای سماوی از بیشتر نقاط روی زمین در بالای افق ظاهر می شوند، ولی اوج رسی این اجرام ( رسیدن به نصف النهار ) به بالاترین مقدار در نزدیکی استوا می رسد.
استوای سماوی در حال حاضر از میان این صورت های فلکی می گذرد:[ ۷]
اینها قابل مشاهده ترین صورت های فلکی در سطح جهانی هستند.
پیش روی محوری تغییر خواهد کرد.
اجرام آسمانی غیر از زمین نیز دارای استوای آسمانی مشابهی هستند. [ ۸] [ ۹]
• پیش روی محوری
• قطب سماوی
• میل ( اخترشناسی )
• چرخش به دور محور ثابت ( قطب )
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمحل تقاطع صفحهٔ استوای زمین با کرهٔ آسمانی به صورت دایرهٔ عظیمه ای است که محل ناظر، یا مرکز زمین در مرکز آن قرار گرفته است.
از دید یک ناظر که بر روی استوای زمین ایستاده است، استوای سماوی به صورت یک نیم دایره است که از نقطه مستقیماً بالای سر ( سرسو ) می گذرد. با جابه جا شدن ناظر به سمت شمال یا جنوب، استوای سماوی نیز به سمت افق مخالف منحرف می شود. استوای آسمانی به دلیل قرار داشتن بر روی کره سماوی، بی نهایت دور تعریف شده است؛ بنابراین، انتهای نیم دایره، بدون توجه به موقعیت ناظر بر روی زمین، همیشه افق را به سمت شرق و به سمت غرب قطع می کند. در قطب های جغرافیایی، استوای سماوی با افق نجومی منطبق است. در همه عرض های جغرافیایی استوای سماوی یک قوس یا دایره یکنواخت است، زیرا ناظر فقط به طور محدود از صفحه استوای سماوی فاصله دارد، اما از خود استوای سماوی بی نهایت دور است. [ ۶]
اجرام آسمانی در نزدیکی استوای سماوی از بیشتر نقاط روی زمین در بالای افق ظاهر می شوند، ولی اوج رسی این اجرام ( رسیدن به نصف النهار ) به بالاترین مقدار در نزدیکی استوا می رسد.
استوای سماوی در حال حاضر از میان این صورت های فلکی می گذرد:[ ۷]
اینها قابل مشاهده ترین صورت های فلکی در سطح جهانی هستند.
پیش روی محوری تغییر خواهد کرد.
اجرام آسمانی غیر از زمین نیز دارای استوای آسمانی مشابهی هستند. [ ۸] [ ۹]
• پیش روی محوری
• قطب سماوی
• میل ( اخترشناسی )
• چرخش به دور محور ثابت ( قطب )
wiki: استوای سماوی