استن گتز

استنلی گتز ( به انگلیسی: Stanley Getz ) ( ۲ فوریه ۱۹۲۷ – ۶ ژوئن ۱۹۹۱ ) نوازنده سکسوفون[ ۱] تنور و از پیشگامان سبک کول جز و جاز برزیلی بود.
استن در فیلادلفیا به دنیا آمد[ ۲] و در نیویورک بزرگ شد. قبل از این که پدرش در سیزده سالگی او سکسوفونی برایش بخرد با چند ساز دیگر آشنا بود. در شانزده سالگی[ ۳] به گروه نوازندگان جک تی گاردن پیوست. سپس در ارکسترهای دیگر از جمله با استن کنتون، جیمی دورسی و بنی گودمن نواخت. با نوازندگی در ارکستر وودی هرمن گل کرد. در دهه ۱۹۵۰ میلادی همراه با هوراس سیلور و آسکار پیترسن به نواختن به سبک کول جز پرداخت.
در سال ۱۹۶۰ میلادی بعد از بازگشت از اروپا ( که برای فرار از دستگیری به خاطر اعتیادش به آنجا رفته بود ) همکاری با آنتونیو کارلوس ژوبیم را آغاز کرد. اجرای او با ژوآئو ژیلبرتو و آسترود ژیلبرتو از آهنگ ژوبیم به نام «دختری از ایپانه ما» شهرتی جهانی یافت. از آن زمان به بعد این آهنگ یکی از مشهورترین آهنگ های جاز شده است. همکاری او با ژوبیم و دیگر موسیقی دانان برزیلی ریتم بوسانووا را به دنیا شناساند. پس از بازگشت از سفر دیگر به اروپا ( باز هم به خاطر اعتیاد و فرار از دستگیری ) در دهه های هفتاد وهشتاد کنسرت های زیادی اجرا کرد. او را یکی از بهترین نوازندگان سکسوفون تنور در موسیقی جاز می دانند.