استل

لغت نامه دهخدا

استل. [ اِ ت َ ] ( اِ ) شکسته ای از استخر. تالاب. آبگیر. برکه. استخر. ( برهان ). ستخر. حوض. مخفف آن : ستل. ( جهانگیری ).

استل. [ اِ ت ِ ] ( اِخ ) رجوع به استیل شود.

فرهنگ فارسی

ستل: تخته سنگ، سنگ صاف ویکپارچه که برروی آن نوشته یاتصویری نقش کنند، لوح سنگی، سنگ قبر
شکست. از استخر

گویش مازنی

( آستل ) /aastel/ مرداب –آبگیر
/estel/ انون & آبگیر کوچک – مرداب

دانشنامه عمومی

استل (خواننده). اِستِل فنتا سوآرِی ( به انگلیسی: Estelle Fanta Swaray ) ( زادهٔ ۱۸ ژانویه ۱۹۸۰ ) ، که با نام حرفه ای استل شناخته می شود، یک خواننده، رپ خوان و ترانه سرای انگلیسی است که نامزد دریافت جایزه گرمی در پنجاه و یکمین دوره آن شده بود[ ۱] . او جایزه موسیقی سیاه پوستان بریتانیا ( MOBO ) را به عنوان بهترین تازه وارد دریافت کرد. استل همچنین جایزه بهترین هنرمند زن را در ۳ دوره پیاپی از جوایز هیپ هاپ پادشاهی متحده به دست آورده است.
استل در سال ۱۹۸۰ در همرسمیت در لندن غربی به دنیا آمد. او یکی از هشت فرزند خانواده از مادری سنگالی و پدری از اهالی گرنادا است[ ۱] . آهنگ آمریکن بوی از آلبومی که همراه با کانیه وست خوانده بود، در مارس ۲۰۰۸ به رتبهٔ یک در جدول تک آهنگ های بریتانیا رسید.
عکس استل (خواننده)
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

به معنای تخته سنگ و سنگ قبر است.
در شمال ایران ( گیلان، مازندران و گلستان ) واژه های سل، استل، استیل، استخر، اسطلخ، اسل، estel، astel:
به معنی تالاب، برکه، باتلاق، مرداب، مانداب، آبگیر می باشد که وازه انگلیسی آن lagoon یا wetland می شود.

بپرس