[ویکی فقه] استصحاب منجِّز به استصحاب مفیدِ تنجّز تکلیف بر مکلَّف اطلاق می شود.
استحصاب منجز، استصحابی است که نتیجه اجرای آن، تنجز و قطعی شدن تکلیف مشکوک بر مکلف می باشد.
اصل منجز
اصل منجز اصلی است که اجرای آن سبب تنجز و قطعی شدن تکلیف بر مکلف می گردد؛ یعنی تکلیف به صورت قطعی متوجه او شده و برای او فعلیت می یابد، به گونه ای که دیگر عذری برای ترک آن ندارد؛ به بیان دیگر، انجام آن باعث ثواب و ترک آن باعث عقاب می گردد؛ برای مثال، کسی که نمی داند برای نماز وضو گرفته است یا نه، با استصحاب عدم وضو، گرفتن وضو بر او منجز می گردد.
استحصاب منجز، استصحابی است که نتیجه اجرای آن، تنجز و قطعی شدن تکلیف مشکوک بر مکلف می باشد.
اصل منجز
اصل منجز اصلی است که اجرای آن سبب تنجز و قطعی شدن تکلیف بر مکلف می گردد؛ یعنی تکلیف به صورت قطعی متوجه او شده و برای او فعلیت می یابد، به گونه ای که دیگر عذری برای ترک آن ندارد؛ به بیان دیگر، انجام آن باعث ثواب و ترک آن باعث عقاب می گردد؛ برای مثال، کسی که نمی داند برای نماز وضو گرفته است یا نه، با استصحاب عدم وضو، گرفتن وضو بر او منجز می گردد.
wikifeqh: استصحاب_منجز