استریولیتوگرافی یا سنگ چاپ سه بعدی یکی از روش های مدل سازی سه بعدی سریع است که در صنعت نمونه سازی سریع انقلابی به پا کرد. این صنعت در سال ۱۹۸۶ آغاز شده و هنوز نیز کاربرد دارد. در این روش از یک مایع پلیمری استفاده می شود که وقتی تحت تابش اشعه ماوراء بنفش قرار می گیرد جامد می شود. در این روش مدل بر روی یک سکو یا زیر لایه ایجاد می شود. از آنجایی که این روش از اولین تکنولوژیها است بقیه صنایع با آن مقایسه می شوند.
استریولیتوگرافی ( لیتوگرافی سه بعدی ) یک روش ساخت افزایشی است که در آن با استفاده از یک محفظه محتوی پلیمر مایع حساس به نور ماوراءبنفش و یک لیزر ماوراء بنفش، ساختار مورد نظر لایه به لایه ساخته می شود. این پلیمر مایع تحت تابش نور ماوراءبنفش دچار تغییر ساختار می شود و از حالت مایع به حالت جامد تبدیل می شود.
برای ساخت هر لایه، پرتو لیزر از روی سطح مایع طبق الگوی خاصی ( که با استفاده از یک برنامه رایانه ای به آن داده می شود ) حرکت می کند که باعث جامد شدن آن قسمت از پلیمر می شود. پس از ایجاد الگوی مورد نظر برای آن لایه ، صفحه بالابری که درون محفظه مایع قرار دارد و نقش زیر لایه قطعه مورد نظر ما را دارد به اندازه ضخامت یک لایه که معمولاً بین ۵۰ تا ۱۵۰ میکرومتر می باشد، پایین می رود. سپس یک تیغه از روی سطح مقطع قسمتی که قبلاً ساخته شده عبور می کند و باعث رسیدن مایع تازه به طور یکنواخت به سطح بالایی می شود. پس از این مراحل، نوردهی لایه دوم شروع می شود که آن هم پس از جامد شدن به لایه قبلی متصل می شود. لایه های بعدی نیز به طور متوالی به همان شیوه ذکر شده ایجاد می شود و به لایه زیرین خود متصل می شوند. در نهایت یک حجم کامل سه بعدی با این روش ساخته می شود.
بعد از ساخت کل قطعه، آن را به منظور تمیز کردن و پاک کردن پلیمرهای اضافی درون حمامی از یک ماده شیمیایی قرار می دهند و سپس از آن در یک کوره فرابنفش قرار می دهند.
یکی از مزایای روش استریولیتوگرافی سرعت آن است. یک قطعه می تواند در مدت زمان کوتاهی ساخته شود. زمان ساخت به ابعاد قطعه و پیچیدگی جزئیات آن بستگی دارد که می تواند چند ساعت یا بیشتر از یک روز به طول بینجامد.
اکثر دستگاه های استریولیتوگرافی قابلیت ساخت قطعاتی حداکثر در ابعاد 60*50*50 سانتی متر را دارند، ولی بعضی از انواع بزرگتر این دستگاه تا ابعاد 80*70*210 سانتی متر ( طول بیشتر از 2 متر ) را هم می توانند بسازند. قطعات ساخته شده در این روش به قدری مستحکم هستند که بتوان از آن ها به عنوان الگوی اصلی در انواع روش های قالب گیری نیز استفاده کرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاستریولیتوگرافی ( لیتوگرافی سه بعدی ) یک روش ساخت افزایشی است که در آن با استفاده از یک محفظه محتوی پلیمر مایع حساس به نور ماوراءبنفش و یک لیزر ماوراء بنفش، ساختار مورد نظر لایه به لایه ساخته می شود. این پلیمر مایع تحت تابش نور ماوراءبنفش دچار تغییر ساختار می شود و از حالت مایع به حالت جامد تبدیل می شود.
برای ساخت هر لایه، پرتو لیزر از روی سطح مایع طبق الگوی خاصی ( که با استفاده از یک برنامه رایانه ای به آن داده می شود ) حرکت می کند که باعث جامد شدن آن قسمت از پلیمر می شود. پس از ایجاد الگوی مورد نظر برای آن لایه ، صفحه بالابری که درون محفظه مایع قرار دارد و نقش زیر لایه قطعه مورد نظر ما را دارد به اندازه ضخامت یک لایه که معمولاً بین ۵۰ تا ۱۵۰ میکرومتر می باشد، پایین می رود. سپس یک تیغه از روی سطح مقطع قسمتی که قبلاً ساخته شده عبور می کند و باعث رسیدن مایع تازه به طور یکنواخت به سطح بالایی می شود. پس از این مراحل، نوردهی لایه دوم شروع می شود که آن هم پس از جامد شدن به لایه قبلی متصل می شود. لایه های بعدی نیز به طور متوالی به همان شیوه ذکر شده ایجاد می شود و به لایه زیرین خود متصل می شوند. در نهایت یک حجم کامل سه بعدی با این روش ساخته می شود.
بعد از ساخت کل قطعه، آن را به منظور تمیز کردن و پاک کردن پلیمرهای اضافی درون حمامی از یک ماده شیمیایی قرار می دهند و سپس از آن در یک کوره فرابنفش قرار می دهند.
یکی از مزایای روش استریولیتوگرافی سرعت آن است. یک قطعه می تواند در مدت زمان کوتاهی ساخته شود. زمان ساخت به ابعاد قطعه و پیچیدگی جزئیات آن بستگی دارد که می تواند چند ساعت یا بیشتر از یک روز به طول بینجامد.
اکثر دستگاه های استریولیتوگرافی قابلیت ساخت قطعاتی حداکثر در ابعاد 60*50*50 سانتی متر را دارند، ولی بعضی از انواع بزرگتر این دستگاه تا ابعاد 80*70*210 سانتی متر ( طول بیشتر از 2 متر ) را هم می توانند بسازند. قطعات ساخته شده در این روش به قدری مستحکم هستند که بتوان از آن ها به عنوان الگوی اصلی در انواع روش های قالب گیری نیز استفاده کرد.
wiki: استریولیتوگرافی