استخوان نِشیمنگاهی که به عربی استخوان ورک و به لاتین استخوان ایسکیوم ( Ischium ) نامیده می شود یکی از سه قسمت استخوان بی نام در دوران نوزادی است.
در افراد بالغ غضروف ها تبدیل به استخوان شده و لگن خاصره یکپارچه استخوانی می گردد. از مجموع دو نیم لگن و استخوان خاجی فضایی به وجود می آید که به آن لگن خاصره می گویند.
استخوان پاشنه پا و استخوان های نشیمنگاهی دو استخوانی هستند که برای تحمل بیشترین فشارها در بدن انسان تکامل یافته اند. استخوان های نشیمنگاهی مهم ترین و بهترین ناحیه برای تحمل وزن هنگام نشستن هستند.
استخوان های نشیمنگاهی تنها ۸٪ سطح تماس با صندلی را اشغال می کنند و این در حالی است که ۶۵ درصد وزن بدن را تحمل می نمایند؛ بنابراین به استخوان های نشیمنگاهی فشار زیادی وارد می شود.
اگر روی یک سطح صاف و بدون انعطاف بنشینیم، استخوان های نشیمنگاهی در ته لگن، به ناحیهٔ کوچکی از ماهیچه های سرینی یا همان عضلات باسن، عصب سیاتیک و رگ ها ساییده می شوند که فرد را دچار بی قراری و درد می کند. در این هنگام سعی می کنید از جایتان بلند شوید و درد را کاهش دهید اما دوباره به محض نشستن این درد سراغتان می آید.
اگر قدرت جابه جا شدن نداشتیم این فشار می توانست در عرض ۱۰ تا ۱۵ دقیقه باعث بسته شدن مویرگ ها و عدم تغذیه و اکسیژن رسانی به سلول ها گردد و پوست و عضلات را تخریب نماید. این همان چیزی است که به آن زخم بستر می گویند
زمین خوردن روی باسن یا ضربه مستقیم به این ناحیه هم می تواند باعث بروز بورسیت استخوان نشیمنگاهی شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر افراد بالغ غضروف ها تبدیل به استخوان شده و لگن خاصره یکپارچه استخوانی می گردد. از مجموع دو نیم لگن و استخوان خاجی فضایی به وجود می آید که به آن لگن خاصره می گویند.
استخوان پاشنه پا و استخوان های نشیمنگاهی دو استخوانی هستند که برای تحمل بیشترین فشارها در بدن انسان تکامل یافته اند. استخوان های نشیمنگاهی مهم ترین و بهترین ناحیه برای تحمل وزن هنگام نشستن هستند.
استخوان های نشیمنگاهی تنها ۸٪ سطح تماس با صندلی را اشغال می کنند و این در حالی است که ۶۵ درصد وزن بدن را تحمل می نمایند؛ بنابراین به استخوان های نشیمنگاهی فشار زیادی وارد می شود.
اگر روی یک سطح صاف و بدون انعطاف بنشینیم، استخوان های نشیمنگاهی در ته لگن، به ناحیهٔ کوچکی از ماهیچه های سرینی یا همان عضلات باسن، عصب سیاتیک و رگ ها ساییده می شوند که فرد را دچار بی قراری و درد می کند. در این هنگام سعی می کنید از جایتان بلند شوید و درد را کاهش دهید اما دوباره به محض نشستن این درد سراغتان می آید.
اگر قدرت جابه جا شدن نداشتیم این فشار می توانست در عرض ۱۰ تا ۱۵ دقیقه باعث بسته شدن مویرگ ها و عدم تغذیه و اکسیژن رسانی به سلول ها گردد و پوست و عضلات را تخریب نماید. این همان چیزی است که به آن زخم بستر می گویند
زمین خوردن روی باسن یا ضربه مستقیم به این ناحیه هم می تواند باعث بروز بورسیت استخوان نشیمنگاهی شود.
wiki: استخوان نشیمنگاهی