استخوان مصنوعی

استخوان مصنوعی[ الف] به مواد استخوان مانندی گفته می شود که در آزمایشگاه ایجاد می شوند و می توان از آنها در پیوندهای استخوانی استفاده کرد تا جایگزین استخوان انسانی که به دلیل شکستگی های شدید، بیماری و غیره از بین رفته است شوند.
از پیوندهای استخوانی می توان به استفاده از نسج استخوان قسمتی از بیمار برای قسمتی دیگر ( اتوگرافت ) و استفاده از نسج استخوان از فردی دیگر ( آلوگرافت ) اشاره کرد. به علت عوارض و محدودیت در میزان استخوان و همچنین به علت عوارض و مشکلات تهیه آلوگرافت، پیوند مطلوب و ایده آل اتوگرافت می باشد. با استفاده از ترکیبات مصنوعی استخوان، تحولی در ترمیم نقص های استخوانی ایجاد شده است. استخوان مصنوعی یکی از انواع این ترکیبات است که در مقایسه با سایر ترکیبات مصنوعی کاربرد ساده تر دارد و در کشور ما راحت تر از سایر ترکیبات در دسترس می باشد. در محدودهٔ زمانی یک ساله و طی یک مطالعه توصیفی _تحلیلی، تعدادی بیماران دچار بیماری های استخوانی که اندیکاسیون مصرف پیوند استخوان را داشتند و داوطلب استفاده از پیوند استخوان مصنوعی بودند، انتخاب شدند. پس از بررسی ۶۲نفر ( ۵۰نفر مرد و۱۲نفر زن ) مورد مطالعه قرار گرفته، فرمهای مربوط تکمیل شد و بیماران تحت عمل پیوند استخوان مصنوعی قرار گرفتند. در هفته های چهارم، دهم و بیستم پس از عمل جراحی از نظر نتایج درمانی و جوش خوردگی بررسی شدند. [ ۱] از ۶۲ نفر مورد مطالعه، در ۶ نفر از بیماران پس از هفته بیستم کال استخوانی تشکیل نگردید. بدین ترتیب در ۷/۹ درصد درمان به روش استخوان مصنوعی با عدم موفقیت روبرو شد. میانگین سنی بیماران ۵/۳ ± ۳۳ سال بود که پس از تشکیل گروه های سنی تفاوت معنی داری از نظر زمان تشکیل کال استخوان وجود داشت. زمان تشکیل کال استخوان در گروه های سنی پایین تر در مقایسه با گروه های سنی بالاتر زودتر بود. در هیچ یک از بیماران عوارض عفونی و غیر عفونی مشاهده نشد. در این مطالعه علاوه بر استفاده از استخوان مصنوعی به تنهایی در بعضی از بیماران خاص مثل عدم جوش خوردن های مشکل استخوان و کیست های استخوانی، از استخوان مصنوعی همراه با آلوگرافت استفاده شد با توجه به تشکیل کال استخوانی و نتایج مطلوب در ۳/۹۰ درصد از بیماران، مصرف این ماده به تنهایی و یا در موارد خاص به صورت ترکیب با اتوگرافت ویا آلوگرافت در بیماریهای استخوان پیشنهاد می شود.