استخوان بلند

دانشنامه عمومی

استخوان بلند آن دسته از استخوان ها هستند که درازای آن هایی از پهنایشان بیشتر است. استخوان های بلند یکی از پنج نوع استخوان در بدن هستند: بلند، کوتاه، پهن، نامنظم و کنجدی.
استخوان های بلند، به ویژه استخوان ران و درشت نی، در طول فعالیت های روزانه بیشترین فشار را تحمل می کنند و برای تحرک اسکلتی بسیار مهم هستند. این استخوان ها عمدتاً با طویل شدن تنه استخوان رشد می کنند و در هر انتهای استخوان در حال رشد یک سر استخوان وجود دارد. انتهای سر استخوان با غضروف شیشه ای ( غضروف مفصلی ) پوشیده شده است.
رشد طولی استخوان های بلند نتیجه استخوان سازی درون غضروفی در صفحه رشد استخوان است. محرک رشد استخوان در امتداد طولی، هورمون رشد ( GH ) است که ماده ای ترشح شده از لوب قُدامی غده هیپوفیز می باشد.
استخوان هایی که در دستهٔ استخوان بلند جای می گیرند عبارتند از استخوان ران، درشت نی و نازک نی در پاها؛ استخوان بازو، زند زبرین و زند زیرین در بازوها؛ استخوان های کف دست و استخوان های کف پا؛ بندهای انگشتان دست و پا؛ و ترقوه ها یا استخوان های چنبری. استخوان های بلند پای انسان تقریباً نیمی از قد بزرگسالان را تشکیل می دهد. دیگر اجزای اصلی اسکلتی قد، مهره ها و جمجمه هستند.
قسمت بیرونی استخوان از لایه ای از بافت همبند به نام پریوستیوم ( برون اُست ) تشکیل شده است. علاوه بر این، پوسته بیرونی استخوان بلند از نوع استخوان فشرده است[ ۱] ، پس از آن یک لایه عمیق تر از استخوان اسفنجی قرار دارد که در حفره عصبی ( حفره مدولاری ) خود حاوی مغز استخوان است. این حفره حاوی مواد مغذی است و به تشکیل سلول ها کمک می کند که از مغز زرد در بزرگ سالان و مغز قرمز در کودک تشکیل شده است.
عکس استخوان بلندعکس استخوان بلند
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

بپرس